Ελένη Γερασιμίδου – Το ΚΚΕ είναι η μόνη δικιά μας δύναμη

«Πράγματι, χρειάζεται να δυναμώσουμε τη “Λαϊκή Συσπείρωση”, το ΚΚΕ, για να έχει πιο δυνατό λόγο. Γιατί η ψευτιά παράγινε. Ανερυθρίαστη πια και ολοφάνερη.

Και αυτό που με χαροποιεί είναι ότι υπάρχει πια κόσμος που το έχει καταλάβει. Με μεγάλη χαρά παρακολουθώ ότι ένας κόσμος που ίσως είχε απατηθεί, μπερδευτεί όλα αυτά τα χρόνια, έχει καταλάβει πια ότι το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη, είναι η δικιά του δύναμη. Είναι αυτή η δύναμη που μπορεί να τους υποστηρίξει, να σταθεί στο πλευρό τους, να παλέψουμε όλοι μαζί για τα δικαιώματά μας.

Και αν θέλεις, γι’ αυτό αρχίσανε και οι “αγριάδες”. Και να πω: Από τη δυσφήμηση στους δημάρχους μας και κυρίως στον δήμαρχο της Πάτρας, τον Κ. Πελετίδη, έως όλα αυτά που γίνονται με το Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Λυσσαλέα επίθεση. Είναι ολοφάνερο, είτε ένας κόσμος κάνει το βήμα για πρώτη φορά και προσεγγίζει το ΚΚΕ, είτε ξαναγυρνά. Εμείς ποτέ δεν λέμε όχι στους ανθρώπους που θέλουν να παλέψουν!

Υπάρχει βέβαια και ένας κόσμος που είναι ακόμα μουδιασμένος, που δεν εκφράζεται εύκολα. Αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε και από τις παραστάσεις που ανεβάζουμε στο θέατρο».

Την ρωτάμε να μας πει κάτι παραπάνω γι’ αυτό: «Ξέρεις, η επαφή του ηθοποιού με το κοινό είναι ζωντανή σχέση. Καταλαβαίνεις από τις αντιδράσεις του, έχουμε κι εμείς τις κεραίες μας τεντωμένες.

Π.χ. λέμε για τα μνημόνια που τελείωσαν, πριν γελούσαν, τώρα λίγο στα χαμένα, στα “μουδιασμένα”. Υπάρχει ένας κόσμος που δεν εκφράζεται. Καταλαβαίνει ότι ναι μεν δεν μπορεί να περιμένει τίποτα, αλλά δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ότι είναι στα χέρια του πολλά πράγματα. Έχουν τρομάξει τον κόσμο, τον έχουν κάνει να υποφέρει. Γι’ αυτό και πολλοί μένουν στα προβλήματα, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μπορούν να λυθούν, συλλογικά.

Και εδώ είναι και ο δικός μας ο ρόλος. Ο κόσμος διψάει να ακούσει κάτι παραπάνω, να ενθαρρυνθεί, να πιστέψει στη δύναμή του!».

Με την ψήφο τους να απαξιώσουν αυτούς που απαξιώνουν τη ζωή και την Τέχνη τους

Η Ελ. Γερασιμίδου μας μιλά για τη ζωή του ηθοποιού πίσω από τα λαμπερά φώτα της παράστασης και μας δηλώνει ότι όλη αυτή η δύσκολη πραγματικότητα που βιώνει σήμερα ο νέος ηθοποιός και όχι μόνο, «μπορεί και πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου.

Υπάρχει πολύ μεγάλη εκμετάλλευση. Η απουσία Σύμβασης κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Αναγκάζονται να δουλέψουν για 200 με 300 ευρώ το μήνα. Και το πιο άσχημο είναι ότι προσπαθούν να καλλιεργήσουν σε αυτά τα νέα παιδιά που είναι γεμάτα όρεξη και όνειρα, ότι αν διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν, θα είναι λιγότερο καλλιτέχνες, ότι δεν κατανοούν το “λειτούργημα” του ηθοποιού. Αυτό είναι “κοινωνικό λειτούργημα” μόνο για τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στο χώρο του θεάτρου, να έχουν ηθοποιούς που να εργάζονται με ψίχουλα.

Δεν γίνεται επομένως να δουλεύει ο ηθοποιός χωρίς Σύμβαση. Δε νοούνται κρατικά θέατρα χωρίς Σύμβαση και βεβαίως στο “Ελεύθερο” Θέατρο, που η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Ο καθένας δίνει ό,τι θέλει. Και το πιο σημαντικό, η απουσία Σύμβασης έχει επιπτώσεις και στην ίδια την Τέχνη. Δεν αφοσιώνονται όσο πρέπει. Όσο πιο καλά κάνεις τη δουλειά και από αυτή ζεις, τόσο πιο καλά την κάνεις. Αυτά τα άλλα περί “λειτουργημάτων” και “η τέχνη για την τέχνη” είναι ιστορίες για αγρίους.

Γιατί πάει καλά το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας; Γιατί έχει ορεξάτους ηθοποιούς. Γιατί πληρώνονται, έχουν Σύμβαση.

Επομένως, χρειάζεται να τα σκεφτούν όλοι. Και τους δίνεται η ευκαιρία με την ψήφο να απαξιώσουν αυτούς που τους απαξιώσουν την ίδια τους τη ζωή και την Τέχνη».

Η κουβέντα φτάνει στην Περιφέρεια και στο πώς προσεγγίζει το θέμα του Πολιτισμού, στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ που αντιμετωπίζουν τον Πολιτισμό ως εμπόρευμα, ως ένα «εργαλείο» για την άνοδο και τη στήριξη του τουρισμού.

«Πράγματι», μας λέει η Ελ. Γερασιμίδου. «Πολιτισμός βέβαια είναι και όλες οι εκφράσεις της καθημερινής μας ζωής. Δεν είναι μόνο ένα θέατρο ή μια συναυλία. Πολιτισμός είναι και πώς έχουν στοιβάξει τους πρόσφυγες στα κέντρα – πραγματικά στρατόπεδα – στα νησιά μας, όπως στη Σάμο που ήμασταν πρόσφατα. Θέμα πολιτισμού είναι και πως δεν επιτρέπεις στα παιδιά σου να πάνε στο ίδιο σχολείο με τα προσφυγάκια.

Είναι λοιπόν μεγάλο θέμα να αφήνεις όλα αυτά να γίνονται ή να αλωνίζουν τον τόπο οι ΜΚΟ παντού. Πολιτισμός είναι να μην αρνείσαι τις ευθύνες σου. Λένε ότι μπορούν και κοιμούνται ήσυχοι. Εδώ δεν μπορούμε να κοιμηθούμε εμείς ήσυχοι. Δεν μπορείς ούτε τη θάλασσα να πλησιάσεις. Για όλα φταίνε αυτοί που …δεν φταίνε.

Πολιτισμός είναι να νοιάζεσαι τον συνάνθρωπό σου. Δε λέω ότι πέταξαν τον κόσμο στο ρέμα. Αλλά τι έχεις κάνει, για να μη γίνουν έτσι τα πράγματα; Πού πήγαν τόσα λεφτά;

Και όλοι αυτοί θα ζητήσουν ξανά την ψήφο του κόσμου, λυσσαλέα. Σημασία έχει να σκεφτεί ποιοι ήταν και θα συνεχίσουν να είναι παρόντες. Και η “Λαϊκή Συσπείρωση” είναι πάντα παρούσα με όσες δυνάμεις διαθέτει. Ε! Ας πάρουμε παραπάνω δύναμη, για να κάνουμε και παραπάνω πράγματα».

Την ρωτάμε να μας πει τι μέτρα θα μπορούσαν να παρθούν για να φτάσει ο Πολιτισμός ευρύτερα στο λαό. «Ο Πολιτισμός πρέπει να φτάσει πιο πλατιά στις λαϊκές γειτονιές. Ζούμε και την εποχή των ριάλιτι και ξέρω ονόματα και δεν ξέρω τι είναι. Και βάζουν όλα αυτά τα παιδιά να γεμίζουν πλατείες. Αυτός είναι ο πολιτισμός που θέλουμε; Να ζωντανέψουν οι γειτονιές με παραστάσεις, συναυλίες, θέατρο δρόμου, οι νέοι δημιουργοί να μπορέσουν να βρουν χώρο να εκφραστούν. Υπάρχουν τόσοι καλλιτέχνες…».