Εμπιστευτείτε μας. Θα σας επηδήξομεν…

Αν τυχόν κάποιος αμφέβαλλε για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, το διάγγελμα του Μητσοτάκη έδωσε απάντηση από τις πρώτες κιόλας προτάσεις.

Πήραμε πρωτοφανή  μέτρα. Αποδεχτήκαμε, ως κοινωνία, την ανάγκη να παραλύσει η οικονομική δραστηριότητα για να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Μείναμε μακριά από ανθρώπους που αγαπάμε για να τους προστατεύσουμε. Δεν πήγαμε στις εκκλησίες μας.

Πρώτη σε ιεράρχηση η οικονομική δραστηριότητα -και από κοντά η εκκλησία, που είναι κράτος εν κράτει. Μια δραστηριότητα που όχι μόνο δεν παρέλυσε σε μια σειρά κλάδους, αλλά συνέχισε με ακόμα περισσότερη ένταση -και κέρδη- από ό,τι πριν. Αυτή που κάνει τον κόσμο να γυρίζει (It’s the economy, stupid) και ορίζει τώρα ως… ανάγκη την “επιστροφή στην κανονικότητα”.

Μόνο που αυτή η κανονικότητα έχει αστερίσκους. Διευρυμένα ωράρια σε καταστήματα, επέκταση τηλεργασίας, δυνατότητα αναστολής εργασίας σε γονείς που μένουν σπίτι με τα παιδιά. Λιγότερα λεφτά, λιγότερα δικαιώματα, λιγότερες θέσεις εργασίας. Μέτρα που ήρθαν για να μείνουν. Δεν είναι ο επίλογος αλλά η αρχή της περιπέτειας. Δεν υπάρχει επιστροφή στην προ κορονοϊού πραγματικότητα…

Για όλα αυτά όμως φταίει ο ιός, όχι ο καπιταλισμός.

Ασφαλώς στον καιρό που έρχεται καραδοκούν δυσκολίες, στην Υγεία αλλά και στην Οικονομία, το παρατεταμένο «πάγωμα» της οποίας έχει κοινωνικό πρόσημο. Γιατί «παγώνει» ταυτόχρονα και τις αδικίες, πλήττοντας πρωτίστως τους πιο αδύναμους. Η σταδιακή επανεκκίνηση, συνεπώς, είναι χρέος κάθε υπεύθυνης κυβέρνησης.

Αν παγώνουν όμως οι αδικίες, πώς ακριβώς πλήττονται οι αδύναμοι; Μην κολλάτε σε λεπτομέρειες. Σημασία έχει να ξεπαγώσει η οικονομία, με ζεστό δημόσιο χρήμα στους επιχειρηματίες και μερικά ψίχουλα για τους αναξιοπαθούντες. Όταν αυξάνονται τα κέρδη των επιχειρήσεων, αμβλύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις -δια της ομοιοπαθητικής.

Αλλά το βασικό κέρδος που μετράνε οι κρατούντες είναι η “εμπιστοσύνη” του λαού στις αρχές, η νέα “εθνική αυτοπεποίθηση”, η άμβλυνση της καχυποψίας απέναντι στο κράτος. Τα “καλύτερα χαρακτηριστικά” των Ελλήνων που έμεναν χρόνια σε αδράνεια, αλλά προσέφεραν μια “νέα ποιότητα στην τραυματισμένη από τον λαϊκισμό Δημοκρατία μας”.

Το τηλεοπτικό ποίμνιο που άκουγε διαγγελματικές απειλές και γαβγίσματα για τις ανεύθυνες μειοψηφίες, τώρα ακούει συγκρατημένους επαίνους για να φτιάξει η καταναλωτική του ψυχολογία. Αλλά αν επιδεινωθούν τα πράγματα, το λάθος θα είναι αποκλειστικά δικό μας. Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης ήρθε για να μείνει, μαζί με την ΠΝΠ και τα άλλα μέτρα.

Και γιατί προχωράμε τώρα στη σταδιακή χαλάρωση; Γιατί -λέει- είμαστε πιο έτοιμοι, έχουμε σχέδιο, περισσότερες ΜΕΘ, περισσότερους γιατρούς και τεστ, πιο εξοπλισμένα νοσοκομεία. Αφού γλιτώσαμε τα (πολύ) χειρότερα, η κυβέρνηση μπορεί να καμαρώνει με φουσκωμένα στοιχεία, όπως κάνουν οι κυνηγοί στις ιστορίες τους. Και αν νοσήσουν μερικά θηράματα, δεν πειράζει, είναι εντός του παιχνιδιού…

Κάθε κίνηση θα έχει επιστημονική σφραγίδα, λέει ο Μητσοτάκης. Την ίδια στιγμή θεωρεί σύμμαχο τον καλό καιρό, χωρίς την παραμικρή επιστημονική απόδειξη, και προαναγγέλλει τη σταδιακή επιστροφή στη Θεία Λειτουργία, αναμένοντας ίσως επιστημονικές μελέτες που να δείχνουν πως δεν κολλάς από το ίδιο κουτάλι. Κι αν δε συμφωνεί ο ΠΟΥ με κάποιους χειρισμούς, τόσο το χειρότερο -για εμάς.

Η κυβέρνηση λανσάρει νέο σύνθημα “μένουμε ασφαλείς” και χτίζει γέφυρες ασφαλείας. Συνειρμικά θυμόμαστε τον ορισμό της ισότητας σε μια ταξική κοινωνία, όπου κάποιοι μπορούν να κοιμηθούν σπίτι τους και άλλοι κάτω από μια γέφυρα.

Η κυβέρνηση ποντάρει στους δεσμούς που θεωρεί ότι έχτισε και μας καλεί να την εμπιστευτούμε. Οι εξαγγελίες της μοιάζουν με το κλασικό σαρδάμ του Μαυρογιαλούρου “θα σας εξαφανίσωμεν…” -αντί για “εξασφαλίσομεν”.

Ή έστω με αυτό το “επιδείξαμε” του Κυριάκου, που έφαγε το ε στην αρχή…