Αντεργατικό έκτρωμα όνομα και πράγμα: Κάθε άρθρο και ένα δώρο στην εργοδοσία για το ξεζούμισμα των εργατών

Παράλληλα, διευκολύνει τις απολύσεις συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και φτάνει να επιτρέπει ακόμα και την απόλυση κατηγοριών εργαζομένων που υποτίθεται ότι προστατεύονται από την απόλυση, όπως οι εγκυμονούσες και νέες μητέρες, οι συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες.

Επιγραμματικά κάποιες από τις βασικές προβλέψεις του νομοσχεδίου είναι οι εξής:

Στο άρθρο 9 επιτρέπει την πολλαπλή απασχόληση, δηλαδή την απασχόληση ενός εργαζόμενου σε περισσότερους του ενός εργοδότη, φτάνοντας σε δουλειά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα και 78 ώρες τη βδομάδα.

Στο άρθρο 10 εισάγει νέες μορφές ελαστικής απασχόλησης χωρίς συγκεκριμένο ωράριο και μέρες εργασίας, καθώς αναφέρεται σε «πρόγραμμα οργάνωσης του χρόνου εργασίας» που είναι «εξολοκλήρου ή ως επί το πλείστον μη προβλέψιμο»! Είναι οι συμβάσεις «ελάχιστων – μηδενικών ωρών» και «κατά παραγγελία» χωρίς συγκεκριμένα ωράρια και αμοιβές. Ο εργαζόμενος δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά, και άρα αν, πότε και πόσο ελεύθερο χρόνο θα έχει.

Στο άρθρο 27 προσθέτει νέες κατηγορίες εργαζομένων για τις οποίες επιτρέπει την απασχόληση την Κυριακή και σε μέρες αργίας, και πιο συγκεκριμένα τους εργαζόμενους στη βιομηχανία Τροφίμων, σε επιχειρήσεις εμφιάλωσης φυσικού μεταλλικού νερού, παραγωγής αναψυκτικών και παραγωγής προϊόντων εμφιάλωσής τους.

Με τα άρθρα 25 και 26 καταργεί και τυπικά την πενθήμερη εργασία, αφού επιτρέπει στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας με το σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών και τις επιχειρήσεις που λειτουργούν 24 ώρες από Δευτέρα έως Σάββατο, να απασχολούν τους εργαζόμενους και έκτη μέρα, με μόνο αντίτιμο την προσαύξηση του μεροκάματου κατά 40% για την έκτη μέρα.

Στο άρθρο 31 επιφέρει νέο χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας, αφού όποιος συμμετέχει σε περιφρούρηση απεργίας, θα τιμωρείται τουλάχιστον με φυλάκιση 6 μηνών και με χρηματική ποινή 5.000 ευρώ! Ενώ «η επανειλημμένη τέλεση της αξιόποινης πράξης συνιστά επιβαρυντική περίσταση».

Σημειώνεται ότι με βάση τις ισχύουσες διατάξεις (άρθρο 339 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου), η καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από τον εργοδότη είναι άκυρη σε μια σειρά περιπτώσεις, όπως για τις εγκυμονούσες. Το νομοσχέδιο μέσω της ρύθμισης για τη λεγόμενη «δοκιμαστική περίοδο» δρομολογεί το «ξήλωμα» ακόμα και της λειψής τέτοιας προστασίας που προβλέπει σήμερα ο νόμος.

Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο 4 προβλέπεται ότι στην περίπτωση που ο εργοδότης κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου δεν ήταν επιτυχής, «η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως». Αυτή η «αυτοδίκαιη λύση» σύμβασης αποτελεί στην πραγματικότητα νέα κατηγορία απόλυσης, που όπως φαίνεται δεν εξαιρεί ούτε τις εγκυμονούσες!

Το ζήτημα έθεσε ήδη στη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, ο υπουργός Εργασίας απέφυγε όμως να δώσει οποιαδήποτε απάντηση. Ετσι, η «δοκιμαστική περίοδος» γίνεται ένα ακόμα εργαλείο για την εργοδοσία προκειμένου να ξεφορτώνεται «αυτοδίκαια» εγκύους και νέες μητέρες, αλλά και εργαζόμενους που «ενοχλούν» την εργοδοσία λόγω της συνδικαλιστικής τους δράσης.