Άνθρωποι αναλώσιμοι, σε φλόγες και σε δουλειές – 2 νεκροί εργαζόμενοι μέσα σε ένα 24ωρο

Την ώρα που η χώρα θρηνεί 88 θύματα της πύρινης λαίλαπας, ανάμεσά τους τα 9χρονα δίδυμα κορίτσια που μόλις χθες ταυτοποιήθηκαν, τραγικά είναι τα νέα κι από άλλο ένα μέτωπο, εκείνο των εργατικών ατυχημάτων, τα οποία συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσουν από εργοδοτικά εγκλήματα. Έτσι λοιπόν, ενώ ο αριθμός των εργαζομένων που υφίστανται ατυχήματα, ανάμεσά τους και θανατηφόρα, παρουσιάζει αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια, δυο ακόμα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους την ώρα της δουλειάς μέσα σε ένα 24ωρο. Η αρχή έγινε χθες το μεσημέρι, όταν 35χρονος εναερίτης στη Σύρο χτυπήθηκε, υπό αδιευκρίνηστες μέχρι στιγμής συνθήκες, από ηλεκτρικό ρεύμα στη Σύρο, πληρώνοντας τα “προνόμια” της θέσης του, στην οποία πριν λίγο μόλις καιρό είχε μονιμοποιηθεί μετά από χρόνια εργασίας ως συμβασιούχος. Το βράδυ της ίδιας μέρας 25χρονη υπάλληλος ζαχαροπλαστείου στη Θεσσαλονίκη καταπλακώθηκε από μηχάνημα που προσπαθούσε να μετακινηθεί με ασανσέρ στο εσωτερικό του καταστήματος. Σαφώς και κανένας θάνατος δεν μπορεί να μπαίνει στο ζύγι με άλλον, δεν μπορεί όμως κανείς να διαπιστώσει πως για άλλη μια φορά, η μιντιακή κάλυψη περιστατικών σαν τα παραπάνω είναι ελάχιστος, κάτι για το οποίο δε φταίνε καν οι πυρκαγιές, αφού και πλην ελάχιστων εξαιρέσεων το ίδιο συμβαίνει και υπό συνθήκες συγκριτικά “ήρεμης” επικαιρότητας.

Μια πνιγηρή αίσθηση αναλωσιμότητας της ανθρώπινης ζωής, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατακλύζει την ατμόσφαιρα. Και θα πει κανείς, μα πάλι στον καπιταλισμό θα τα ρίξετε; Δε θα υπάρχουν εργατικά δυστυχήματα ή πυρκαγιές στο σοσιαλισμό; Περιττεύει η αυτονόητη απάντηση σε αυτό, όχι όμως και στο ερώτημα για το ποιο σύστημα είναι εκείνο που συνειδητά και επανειλημμένα αντιμετωπίζει τον εργαζόμενο, αλλά και τον άνθρωπο οποιασδήποτε ηλικίας ως εύφλεκτη ύλη, ενίοτε με τον πιο οδυνηρά κυριολεκτικό τρόπο.