Από το Σικάγο ως την Καισαριανή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξική! – Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση την 1η Μάη, στο Σύνταγμα, στις 11 π.μ.

«Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες, νέοι,

Η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες της χώρας μας με αισιοδοξία προχωράνε στο δρόμο που χάραξαν οι ήρωες-εργάτες του Σικάγο, οι 200 της Καισαριανής, οι χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές που έπεσαν για το δίκιο του εργάτη, για την απελευθέρωση από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Οι εργάτες όλης τη γης ξεδιπλώνουν τα λάβαρα του αγώνα και τιμούν αγωνιστικά τη μεγάλη ταξική γιορτή τους.

1^η Μάη, η μέρα που οι εργάτες όλου το κόσμου, αυτοί που κρατούν τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος, σηκώνουμε ψηλά τις γροθιές μας. Είναι μέρα πάλης, μέρα αγωνιστικής προβολής των αιτημάτων μας, μέρα δοξασμένης θύμησης των αγωνιστών που έπεσαν για το δίκιο της εργατικής τάξης. Στη χώρα μας δυναμώνουμε και ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με τους αδελφούς-εργάτες των άλλων χωρών που βρίσκονται σε απεργίες, σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Οι αγώνες των εργατών όλου του κόσμου, θα νικήσουν!

Το τελευταίο διάστημα το σύστημα που γεννά την καταπίεση, το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα από τους εργατικούς αγώνες στη Γαλλία, στη Βρετανία, τη Γερμανία, την Πορτογαλία, το Βέλγιο, τη Σρι Λάνκα και σε άλλες χώρες όπου εκατομμύρια εργαζόμενοι με διάρκεια, με πρωτόγνωρη μαζικότητα και αντοχή, βγαίνουν στους δρόμους, απεργούν, διεκδικούν και διαδηλώνουν απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που κλιμακώνουν όλες οι κυβερνήσεις, υπηρετώντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Απέναντι στις ίδιες φωνές που αντιμετωπίζουμε και στη χώρα μας, που μας καλούν να μείνουμε στο δρόμο του ρεαλισμού με σκυμμένο το κεφάλι, να εγκλωβιζόμαστε σε κυβερνητικές εναλλαγές επιλογής του «μικρότερου κακού» και στον μονόδρομο της εξουσίας των αφεντικών, οι εργατικές κινητοποιήσεις σε μια σειρά χώρες, στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα αγωνιστικής ανάτασης.

Είναι απάντηση σε όλο το πολυσυλλεκτικό σινάφι κάθε πολιτικής απόχρωσης που στηρίζει το σύστημα της εκμετάλλευσης, που προεξοφλούσε με κροκοδείλια δάκρυα το τέλος της εργατικής τάξης, ανέφερε πως οι αγώνες δε φέρνουν αποτελέσματα και χαρακτήριζε ξεπερασμένες μορφές πάλης, τις απεργίες.

Ακριβώς για αυτούς τους λόγους, τα διδάγματα από την ματωμένη θυσία των εργατών του Σικάγου παραμένουν επίκαιρα, ζωντανά, αποτελούν φλόγα για κάθε εργάτη σε όλον τον κόσμο.

Δε θα θυσιάσουμε τη ζωή μας για τα κέρδη τους!

Με αφορμή το πρόσφατο έγκλημα στα Τέμπη φάνηκε στα μάτια περισσότερων εργαζομένων και νέων ανθρώπων πως η αιτία που αντιμετωπίζει την ανθρώπινη ζωή ως καύσιμη ύλη για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, δεν είναι κάποια προσωπική αβλεψία ή ένα απλό ανθρώπινο λάθος.

Πίσω από τις «εκπτώσεις» στα μέτρα ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους, στις μεταφορές, στην υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται ο νόμος του κέρδους. Ακόμα πιο βαθιά όμως ο νόμος του κέρδους είναι αυτός που αιματοκυλά τον πλανήτη, ενεργοποιεί τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών δημιουργώντας εκατόμβες νεκρών και προσφυγιά μέσα από τις πολεμικές συρράξεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Ο νόμος του κέρδους είναι αυτός που ανοιγοκλείνει επιχειρήσεις, βάζει λουκέτα στέλνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία, τους καταδικάζει να ζουν στην ανέχεια, να κόβουν από τις βασικές ανάγκες για να τα βγάζουν πέρα, να ψάχνουν την ενίσχυση στο εισόδημα τους στα διάφορα pass και στα καλάθια της κοροϊδίας.

Αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές

Ενοχλεί την κυβέρνηση και τους οπαδούς της ελεύθερης αγοράς πως οι κινητοποιήσεις στη χώρα μας έβαλαν στο στόχαστρο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Διότι για τους Μεσσίες που υπόσχονται παραμονές εκλογών λύτρωση και αξιοπρέπεια, ο “νόμος του κέρδους” , έχει χαρακτηριστικά θεϊκής εντολής, είναι αδιαπραγμάτευτος καθώς αποτελεί ιερή νομοτέλεια που δεν πρέπει να θίγεται.

Η καπιταλιστική «ανάπτυξη» βασίζεται σε αυτόν το νόμο.  Για αυτό και οι πιο ρηξικέλευθες προτάσεις των «σωτήρων» που διεκδικούν την ψήφο στις εκλογές που ακολουθούν, αναφέρονται σε ένα δικαιότερο εκμεταλλευτικό σύστημα που τα κέρδη δε θα είναι πάνω από τη ζωή.

Πόσο μεγαλύτερο ψέμα από αυτό; Όσο το κέρδος θα είναι κριτήριο που θα επηρεάζει τη ζωή των πολλών, τόσο θα υπάρχουν πόλεμοι, δυστυχία, φτώχεια, ανεργία, εντατικοποίηση της εργασίας και η δουλειά ήλιο με ήλιο που επανέρχεται με νόμους και τροπολογίες, δηλαδή στην επαναφορά των συνθηκών που είχαν οι εργάτες στο Σικάγο.

Με βάση αυτόν το νόμο υπάρχει απουσία μέτρων ασφάλειας της εργασίας στους χώρους δουλειάς, ανεπαρκή μέτρα στις μεταφορές, κλείσιμο νοσοκομείων και υποστελεχωμένο προσωπικό στην υγεία, χιλιάδες αναπληρωτές στην παιδεία, σχολεία ετοιμόρροπα που πέφτουν σοβάδες, καυστήρες που σκάνε και σκοτώνουν μαθητές, πλειστηριασμοί σπιτιών, απλησίαστα ενοίκια, διακοπές ρεύματος και νερού σε λαϊκές-εργατικές οικογένειες.

Το νόμο του κέρδους τον έχουν θωρακίσει με αντεργατικά μέτρα και με την «απαραίτητη» καταστολή όλες οι κυβερνήσεις ως σήμερα, αυτοί που διεκδικούν την ψήφο των εργαζομένων για να πάρουν τη διακυβέρνηση της χώρας είτε αυτοτελώς, είτε σε συνεργασία. Πίσω από το νόμο του κέρδους βρίσκεται συνολικά το κράτος των λίγων, των κυβερνήσεων κάθε χρώματος και προσήμου.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό!

Οι εργατικοί αγώνες που αναπτύσσονται σε κάθε κλάδο, σε χώρους εργασίας στον Ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα, οι κινητοποιήσεις των φτωχοδιαβόλων της δουλειάς, είναι οδηγός και ελπίδα. Οι κινητοποιήσεις για το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στο μεροκάματο, οι αγώνες για να μην εργαζόμαστε με τη μαγκούρα στο χέρι χρειάζεται να δυναμώσουν, να απλωθούν, διότι είναι απάντηση και αισιοδοξία στην λαίλαπα που αντιμετωπίζουμε.

Καμία κυβέρνηση, κανένας φιλόδοξος σωτήρας δεν πρόκειται να δώσει λύση στα καθημερινά και οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε! Έχουμε συσσωρευμένη πείρα για να αποφεύγουμε ψέματα, μεγαλοστομίες και μπανανόφλουδες. Σε όλα τα βασικά ζητήματα που καθορίζουν τη ζωή μας, σβήνουν οι όποιες διαφορές τους. Με κοινό βηματισμό νομοθετούν και συμφωνούν, διότι ο Θεός του κέρδους που προσκυνούν, είναι κοινός.

Η αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια σε εργάτες που απεργούσαν και συναντούσαν την εργοδοτική βία και την καταστολή, η αλληλεγγύη που εκφράστηκε με συγκινητικό τρόπο γύρω από τις μεγάλες φυσικές καταστροφές που έπληξαν τη χώρα, η ουσιαστική στήριξη στους μετανάστες-εργάτες κόντρα στις ρατσιστικές απόψεις το δολοφονικό χέρι των χρυσαυγιτών, η διεθνής αλληλεγγύη προς τους λαούς άλλων χωρών, η γνήσια και πραγματική ενότητα των εργαζομένων που εκφράζεται στις γειτονιές κόντρα στους πλειστηριασμούς, στις διακοπές ρεύματος, αποδεικνύουν πως το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό» δεν είναι μια υπερβολή, αλλά ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουμε στις σημερινές συνθήκες.

Δεν μας ταιριάζει μια ζωή που η προστασία της αποτελεί βαρίδι, η αξιοπρέπειά μας θα μετριέται με αυξήσεις-ψίχουλα και ανικανοποίητες βασικές ανάγκες. Να μη δεχτούμε το μέλλον που μας προδιαγράφουν για ζωή με προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, με κουπόνια και θανάτους με εισιτήριο άνευ επιστροφής.

1^η ΜΑΗ, μέρα αγώνα, τιμής και ανυπακοής!

Κόντρα στο πολιτικό προσωπικό των επιχειρηματικών ομίλων, στις σειρήνες και στους γραφιάδες τους που ψάχνουν να βρουν αστοχίες του συστήματος σε ανθρώπινα λάθη και σε στρεβλώσεις, είναι ανάγκη να δυναμώσει τώρα ο αγώνας ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, στο κράτος και τις κυβερνήσεις του.

Δε φταίει ο άνθρωπος, η εργασία και οι γνώσεις του, οι επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις, αλλά η υποταγή όλων αυτών στο σιδερένιο νόμο του κέρδους, στις σάπιες αξίες της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας, αλλά και του «εταιρισμού» που υπερασπίζεται η ηγεσία της ΓΣΕΕ, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που αντιμετωπίζουν τους εργάτες και τα αφεντικά ως μία οικογένεια.

Η εξουσία που προστατεύει τη μεγάλη ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στα εργοστάσια, στη γη, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, είναι η βάση για τις ιδιωτικοποιήσεις, για τις συμφωνίες και τους νόμους που εξασφαλίζουν στους εκμεταλλευτές κέρδη, φτηνό εργατικό δυναμικό και ταξική ειρήνη.

Η 1^η ΜΑΗ ως μέρα μνήμης, δράσης και αγωνιστικής συνέχειας μας καλεί να κοιτάξουμε κατάματα την πηγή των δεινών που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού, τη βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας. Δηλαδή τη συσσώρευση του πλούτου που τον δημιουργούν οι πολλοί και την αρπαγή του από μία παρασιτική χούφτα λίγων που ιδιοποιούνται όλο αυτόν τον πλούτο παραδίδοντας στους παραγωγούς του φτώχεια και εξαθλίωση.

Είναι ανάγκη να ηττηθούν όσοι σήμερα υπερασπίζονται το σύστημα αδικίας, ένα σύστημα σάπιο και σαθρό που δε διορθώνεται, δε μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η υποταγή της ζωής μας στα κέρδη τους, μόνο βάσανα και δυστυχία θα φέρνει για την εργατική τάξη, για τους λαούς όλου του κόσμου.

Σήμερα υπάρχει διέξοδος! Με τους αγώνες μας, μπορούμε να τους ανατρέψουμε! Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να αλλάξει ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Αυτός είναι ο δρόμος ώστε να σπάσουμε τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Να τραβήξουμε το δικό μας δρόμο ανάπτυξης, που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που στο επίκεντρο θα βρίσκεται ο άνθρωπος, οι παραγωγοί του πλούτου! Αυτό φοβούνται, αυτό τρέμουν! Να κάνουμε το φόβο τους, πράξη!

Ζήτω η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Βαδίζουμε στο δρόμο των εργατών του Σικάγο!

Από το Σικάγο ως την Καισαριανή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξική!