“Εμείς τους πετάμε στα μούτρα τα οφίτσια, τα προνόμια και τις καρέκλες” – Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ενάντια στη συνδικαλιστική μαφία έξω από τη ΓΣΕΕ (ΦΩΤΟ)

Ο κόσμος ήταν πολύς έξω από τη ΓΣΕΕ σήμερα, μέσα όμως είχαν φροντίσει να βάλουν λουκέτο στο κτίριο οι εργατοπατέρες μόλις έμαθαν πως θα συγκεντρωθούν πραγματικοί εργάτες με τα σωματεία τους. Κάτι παρόμοι εξάλλου είχαν κάνει και στην Καλαμάτα, όπου έβαλαν λουκέτο στο συνεδριακό κέντρο και στη συνέχεια παρίσταναν τα θύματα του κακού ΠΑΜΕ, γυρίζοντας ανεκδιήγητα βιντεάκια μέσα από το εστιατόριο του πολυτελούς ξενοδοχείου τους. Ε δεν το κλείνουν και γενικώς το μαγαζί, αφού πλέον εντελώς διακοσμητικός είναι ο ρόλος τους και δε συσπειρώνουν κανέναν, παρά μόνο φανταστικούς οικοδόμους στη Φαρκαδώνα και άλλα μυθολογικά πλάσματα; Ρητορικό το ερώτημα βέβαια, γιατί το μόνο που έχουν αποδείξει οι εργατοπατέρες, είναι πως δε θα παραδώσουν οικειοθελώς αυτό που επί δεκαετίες θεωρούν προσωπικό τους φέουδο και τσιφλίκι.

Μέσα σε θερμό κλίμα από τα συνθήματα ενάντια στον εκφυλισμό και τις μεθοδεύσεις των εργατοπατέρων, την ατμόσφαιρα ζέστανε – παρά το σχετικό ψύχος – ακόμα περισσότερο η ομιλία του Γιώργου Πέρρος προς εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ: Πάρτε το απόφαση δε θα ξεμπλέξετε. Όπου κι αν πάτε να εκλεγείτε, ακόμα και στου βοδιού το κέρατο, που εξελίσσεται μαζί με τη συνδικαλιστική μαφία σε νέα αγαπημένη έκφραση, θα μας βρείτε μπροστά σας. Είναι χαρακτηριστικό πως αυτοί ψάχνουν το επόμενο θέρετρο στη Ρόδο για να φάνε τα λεφτά της εργατικής τάξης, μολονότι υπάρχουν προτάσεις για δωρεάν διεξαγωγή του συνεδρίου στην πρωτεύουσα. Ο Πέρρος ανακοίνωσε από τώρα συγκέντρωση στη Ρόδο, οποιαδήποτε μέρα και ώρα κι αν επιχειρήσουν οι εργατοπατέρες να κάνουν το ψευτοσυνέδριό τους.

Με συνδετικό κρίκο την απεργία της Πρωτομαγιάς σ’ ένα μήνα, ο Πέρρος έθεσε μερικά ρητορικά ερωτήματα: Τι σχέση έχουν οι εργατοπατέρες με τους εργάτες του Σικάγου το 1886, με τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης το Μάη του ’36, με τους 200 της Καισαριανής. Τι σχέση έχει η συνδικαλιστική μαφία με όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα. Και συνέχισε: Έχουν όμως στενή σχέση με τις πιο μαύρες σελίδες του εργατικού κινήματος. Θύμισε τη σημερινή επέτειο, καθώς σα σήμερα το 1948 συνερχόταν το 9ο συνέδριο της ΓΣΕΕ με τους δοτούς εργατοπατέρες Μακρή, Δημητράτο, Θεοχαρίδη και άλλους, με τον αμερικάνο εκπρόσωπο των αντικομμουνιστικών συνδικάτων Ίρβινγκ Μπράουν. με πρεσβευτές ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ένα συνέδριο ζωσμένο από αστυνομικούς, ασφαλίτες και χαφιέδες, που γρονθοκόπησαν και συνέλαβαν το Μανώλη Κλεάνθη. “Σας θυμίζουν μήπως κάτι όλ’ αυτά;” τόνισε με νόημα ο Πέρρος, υπονοώντας προφανώς πως η κλίκα είναι άξιος συνεχιστής εκείνου του συνεδρίου. Μετά αναφέρθηκε στα έργα και τις ημέρες της διοίκησης, η οποία βαφτίζει συνδικαλιστές τους τραμπούκους και λέει τραμπούκους τους συνδικαλιστές. Και τώρα κλαψουρίζουν για το συνέδριο, τους πήρε ο πόνος για τη δημοκρατία, την ίδια στιγμή που χρησιμοποιούν μπράβους, νοθεία και την κρατική καταστολή. Αναφέρθηκε επίσης στους απαραίτητους δορυφόρους της γραφειοκρατικής κλίκας, που βλέπουν στα επεισόδια των τελευταίων ημερών απλώς έναν καβγά για τις καρέκλες: “Εμείς τους πετάμε στα μούτρα τα οφίτσια, τα προνόμια και τις καρέκλες” είπε ο Πέρρος “και δεν πήραμε ποτέ τη σύνταξη των εργατοπατέρων”, “ούτε βλέπουμε το συσχετισμό δύναμης μέσω μόνο μιας κάλπης, αλλά τον μετράμε με τα νέα σωματεία, την οργάνωση του κόσμου και τα εμπόδια που βάζουμε στην κυβέρνηση, χωρίς να έχουμε τα εκατομμύρια της συνδικαλιστικής μαφίας.

Τόνισε πως κανείς εργάτης δεν ανέχεται τα χειροφιλήματα των εργατοπατέρων με τη Λαγκάρντ, το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, τις διαδηλώσεις με το ΣΕΒ και τα συνθήματα που έλεγαν “έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα” και κάλεσε τον κόσμο να καθαρίσει “τη σαπίλα της Πατησίων 69”, την κόπρο του Αυγεία από τα συνδικάτα, που εκφράζεται με 90χρονες “μούμιες του φαραώ” στην ηγεσία ομοσπονδιών όπως η ΠΝΟ, που θα τις ζήλευε και το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου και τον “κύριο οχτώ χιλιάδες” (ευρώ προφανώς) Παναγόπουλο.

Μίλησαν ακόμα ο Γιάννης Τασιούλας από τους οικοδόμους, η Γιώτα Ταβουλάρη από το χώρο του φαρμάκου, Νίκος Ξουράφης, αλλά εμείς ξεχωρίσαμε την ατάκα του Σωτήρη Πουλικόγιαννη από το χώρο του μετάλλου, που ξεκίνησε λέγοντας “σήμερα βρέχει, αλλά τις προηγούμενες μέρες στην Καλαμάτα κι αλλού, αυτό που εισέπρατταν οι εργατοπατέρες δεν ήταν βροχή.” Ήταν αποκλεισμένοι σε πεντάστερα, έκαναν εξορμήσεις σε τσιπουράδικα και έβλεπαν ως εχθρό – λαό τους εργάτες, που τάχα δεν τους άφηναν να κάνουν συνέδριο. Είπε ότι ψάχνουν πλέον το επόμενο θέρετρο και πως θα τους “κυνηγάμε μέχρι να εξαφανιστούν από κάθε σωματείο”.

Ο δρόμος για να τελειώνουν οι εργάτες με όσους λυμαίνονται επί χρόνια τα σωματεία, τα εργατικά κέντρα και τις ομοσπονδίες σίγουρα δε σταματάει εδώ. Θα είναι ανηφορικός και δύσκολος, η αποφασιστικότητα των εργατών όμως δίνει υπόσχεση πως στο τέλος θα είναι νικηφόρος.

Κεντρική Φωτό Filio Magenta