Για τα αποτελέσματα στο “συνέδριο”-παρωδία της ΓΣΕΕ • Όλα τριγύρω αλλάζουν εκτός απ’ τη συνδικαλιστική μαφία

• ΠΑΣΚΕ: 130 ψήφοι – 17 έδρες
• ΔΑΚΕ: 78 ψήφοι – 11 έδρες
• ΔΑΣ: 66 ψήφοι – 9 έδρες
• ΕΜΕΙΣ – ΑΡΚΙ: 23 ψήφοι – 3 έδρες (Προσκείμενοι ΣΥΡΙΖΑ με προέλευση ΠΑΣΟΚ)
• ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ): 17 ψήφοι – 2 έδρες
• «ΕΝΟΤΗΤΑ»: 14 ψήφοι – 2 έδρες (2ο σχήμα από το χώρο της ΝΔ)
• «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ»: 9 ψήφοι – 1 έδρα (σχήμα προερχόμενο από ΔΑΚΕ)

Tα μέλη της νέας διοίκησης μπορείτε να τα δείτε εδώ.

Πρώτο και σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Υπό αυτή την άποψη, ο ύψιστος στόχος των εργατοπατέρων και προσωπικά του Γιάννη Παναγόπουλου, η διασφάλιση της καρέκλας δηλαδή, επετεύχθη. Αν και σύντομα φαίνεται πως θα υπάρξει αλλαγή φρουράς, αφού ο Παναγόπουλος έχει δηλώσει πως θα αφήσει την ηγεσία μετά από το Συνέδριο κι ο Καραγεωργόπουλος προαλείφεται για τη θέση του, ανοίγοντας το δρόμο για νέο ρεσιτάλ εκφυλισμού και απαξίωσης της ΓΣΕΕ.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ διατηρούν σημαντικές δυνάμεις, με τις ίδιες μάλιστα να προβάλλουν ως “νίκη” και “άνοδο” τα αποτελέσματα της κάλπης στο Καβούρι. Στην πραγματικότητα, μια προσεχτική ματιά στους πίνακες αποδεικνύει πως αυτό που έγινε ήταν ότι αμφότερες ξαναπήραν έδρες που κατείχαν στην προηγούμενη αναμέτρηση διασπάσεις τους, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του “ΕΜΕΙΣ” του Νίκου Φωτόπουλου. Παρατηρήθηκε δηλαδή μια ανακύκλωση ψήφων, κι όχι μια ενίσχυση ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ με πραγματικά νέες δυνάμεις.

Ακόμα μεγαλύτερα είναι τα πανηγύρια για μια πλαστή πραγματικότητα, που εμφανίζει τη ΔΑΣ να πέφτει από 10 σε 9 έδρες. Θεωρούν πως έτσι τάχα “δικαιώνονται” οι ισχυρισμοί τους όλο το προηγούμενο διάστημα, πως το ΠΑΜΕ αντιτίθονταν στη διαδικασία – φάρσα για το συνέδριο, επειδή έβλεπε πως χάνει δυνάμεις. Για άλλη μια φορά, η αλήθεια δεν έχει σχέση με τις επιθυμίες των εργατοπατέρων.

Το αποτέλεσμα της ΔΑΣ δεν μπορεί να εξεταστεί χωριστά από το πλαίσιο νοθείας και αλχημειών που μηχανεύτηκε ο ηγετικός μηχανισμός της ΓΣΕΕ, που, εκτός του ότι νομιμοποίησε 65 περιπτώσεις αντιπροσώπων κραυγαλέας νοθείας και εργοδοτικής προέλευσης, απέκλεισε πέντε αντιπροσώπους μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων αυθαίρετα και χωρίς να τηρήσει ούτε καν τα προσχήματα της νομιμότητας. Το ΕΚ Πάτρας, το ΕΚ Κέρκυρας και το ΕΚ Λαμίας δεν έγιναν καθόλου δεκτά, ενώ από την Εύβοια μηχανεύτηκαν θολές διαδικασίες για να κοπεί αντιπρόσωπος ώστε να μειωθεί η δύναμη της ΔΑΣ. Στην ΟΜΕ – ΟΤΕ, ρόλο στην αλλοίωση των πραγματικών συσχετισμών έπαιξαν και τα αστικά δικαστήρια, που με απαράδεκτη απόφασή τους έκοψαν 6 από 9 αντιπροσώπους που είχαν εκλεγεί στο συνέδριο της οργάνωσης για τη ΓΣΕΕ. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έπειτα δέχτηκε ότι θα έπρεπε να είναι 9 οι αντιπρόσωποι, ορίζοντας όμως τους 9 από τις προηγούμενες αρχαιρεσίες, μειώνοντας έτσι τεχνητά κατά έναν ακόμη αντιπρόσωπο τη δύναμη της ΔΑΣ.

Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι στη διαδικασία στο Καβούρι δε συμμετείχαν αντιπρόσωποι από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και την ΠΟΕΜ, όπου η ΔΑΣ έχει εκλέξει 11 και 2 αντιπροσώπους αντίστοιχα. Καταρρίπτεται δηλαδή πλήρως ο ισχυρισμός ότι οι ταξικές δυνάμεις αντιτίθενται στη συμμετοχή αυτών των συνδικαλιστικών φορέων σε εργατικές αρχαιρεσίες, “επειδή χάνουν δυνάμεις”. Συνειδητά το ΠΑΜΕ κοιτά πάνω από μικροπολιτικές λογικές με κουκιά, στοχεύοντας την ουσία, δηλαδή να φύγουν εργοδότες και διευθυντές από τα συνδικάτα των εργαζομένων, ακόμα κι αν χάνουν ψήφους οι δυνάμεις που συσπειρώνονται σε αυτό. Ένα παράπλευρο όφελος από τον αποκλεισμό της ΟΙΥΕ πάντως, είναι και η καταβαράθρωση της επίσημης παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ (ΕΑΚ), με επικεφαλής το διαβόητο Βασιλόπουλο σε χαμηλά μονοψήφια, δείχνοντας ότι ουσιαστικά δεν έχει καμία παρουσία στο συνδικαλιστικό κίνημα έξω από τις συνθήκες εργοδοτικού θερμοκηπίου του μηχανισμού που έχει στήσει στα σούπερ μάρκετ.

Τρίτο και τελευταίο προς ώρας συμπέρασμα είναι ότι η ΓΣΕΕ παραμένει ένα ακίνητο, γραφειοκρατικό μόρφωμα, με εκλογικούς μηχανισμούς παραγωγής πλειοψηφιών νόθων, πλαστών συσχετισμών κι αντιπροσώπων που δεν αντιστοιχούν σε πραγματικούς εργαζόμενους και σωματεία. Γι’ αυτό παραμένουν ακλόνητοι, ακόμα και μέσα στα χρόνια της κρίσης, χωρίς φαινομενικά τίποτε να μπορεί να τους αλλάξει. Γι’ αυτό πχ η ΠΑΣΚΕ – όπως, σε μικρότερο βαθμό η ΠΑΣΠ στα πανεπιστήμια και κυρίως τα πρώην ΤΕΙ – παραμένει κραταιά και χωρίς το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, που δια της προέδρου και άλλων στελεχών του έκανε μια εμφάνιση στα όρια του γκροτέσκου στην ιλαροτραγωδία του συνεδρίου της Τρίτης. Παραμένει κραταιά χωρίς να υπάρχει πουθενά στο δρόμο και στους χώρους δουλειάς, ή ίσως ακριβώς γι’ αυτό, καθώς “δοξάζεται κρυπτόμενη”, ποντάροντας στο γεγονός ότι λίγοι είναι οι εργαζόμενοι που οργανώνονται ή ενημερώνονται ακόμα και για την ύπαρξη σωματείων στον κλάδο τους.

Τι νόημα λοιπόν έχει η συμμετοχή σε ένα τέτοιο συνέδριο, με τέτοιες ανοιχτά αντιδημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς να τηρούνται καν τα όποια προσχήματα;

Η συνέχεια επ’ αυτού σε προσεχή ανάρτηση…