Για τις κινητοποιήσεις στην “Αφοί Βλάχου”, μέρος 2ον
Κάθε εργοδοσία, πόσο μάλλον το κάθε αστικό κράτος, σε υπολογίζει και σε φοβάται, όταν διεκδικείς οργανωμένα κι αποφασιστικά το δίκιο σου.
Στις 10 ημέρες του αγώνα, που έδωσαν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, από τα χαράματα καθημερινά μπροστά στην πύλη του εργοστασίου, αλλά και στα δικαστήρια και στο υπουργείο Εργασίας, υπήρξαν πολλές συζητήσεις ανάμεσα τους για τις εξελίξεις, που τους αφορούσαν, την απεργία που ξεκίνησαν για να επαναπροσληφθεί ο απολυμένος συνάδελφος τους, τις δικαστικές διώξεις και αποφάσεις, τους όρους Μεσαίωνα, που επιβάλει το Κεφάλαιο με το κράτος του, το αντιπάλεμα των δουλεμπορικών εργασιακών σχέσεων, όπως επίσης και την αλληλεγγύη, που δέχτηκαν από άλλους εργαζόμενους, σωματεία, κλπ. που ενίσχυσε το πείσμα τους για τον αγώνα, που έχουν ξεκινήσει από το 2016 και ουσιαστικά αφορά συνολικά την εργατική τάξη, την κατάργηση δηλαδή όλων των μορφών ελαστικής απασχόλησης και την κατάκτηση της σταθερής, μόνιμης εργασίας.
Έναν δύσκολο αγώνα, που τον δίνουν κι άλλοι εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους, λίγοι μέχρι στιγμής. Έναν αγώνα όμως, που πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας.
Όλες αυτές οι συζητήσεις των απεργών αντανακλούν στην ουσία ένα διαρκές και ποιοτικό ανέβασμα των συνειδήσεων των εργατών, έστω και σε λιγοστούς ακόμη εργασιακούς χώρους, ένα πέρασμα από την πρωταρχική συνειδητοποίηση στο εξελιγμένο επίπεδο της οργάνωσης και της αγωνιστικής διεκδίκησης.
Ο ατομικός δρόμος για έναν εργαζόμενο, ακριβώς επειδή καλλιεργείται από αστικές και φιλοαστικές δυνάμεις (βλ. σλδ κόμματα, κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό) δεν μπορεί να αποτελέσει λύση, αντιθέτως για μιά ακόμη φορά επιβεβαιώνεται, πως μόνο η συλλογική οργάνωση μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Η εργατική τάξη, μόνο ενωμένη, μπορεί να αντιπαλέψει θαρρετά και να αντιμετωπίσει κάθε εμπόδιο, που της βάζει η κυρίαρχη αστική τάξη, από τους νόμους μέχρι την αστυνομία, τα δικαστήρια και τα χρηματικά “πρόστιμα”, που επαπειλούνται κι επισείονται κάθε φορά σε απεργούς.
Ο συνειδητός αγώνας οργανωμένων κι αποφασισμένων εργατών, όπως και τα όποια αποτελέσματα αυτού του αγώνα είναι μια πολύτιμη εμπειρία-διαπαιδαγώγηση για τους ίδιους πρώτα απ’όλα, αλλά και η σύγχρονη διαμόρφωση της ελπιδοφόρας προοπτικής ενός πρωτοπόρου, αποφασιστικού και διεκδικητικού εργατικού κινήματος.
Οι απεργοί αντιμετώπισαν επίσης αυτές τις 10 ημέρες, χώρια από τα υπόλοιπα, και την “γκρίνια” των λίγων συναδέλφων, που θεώρησαν πως “τους ασκήθηκε βία” από τις κινητοποιήσεις, που αποφάσισαν στις συνελεύσεις οι περισσότεροι εργαζόμενοι και με συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία, μιας κι οι ίδιοι δεν ήθελαν να χάσουν τα όποια μεροκάματα, προτιμώντας μάλλον να χάσει την δουλειά του ένας συνάδελφος τους.
Μα όμως αυτή η λογική της ατομικής λύσης, που καλλιεργείται συστηματικά από τους εκμεταλλευτές ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους, εξυπηρετεί μόνο το συμφέρον του εργοδότη, που κατέχοντας ήδη τα κλειδιά της οικονομίας κι όλο το νομικό πλαίσιο με το μέρος του, κλειδώνει και ξεκλειδώνει την ίδια την ζωή των εργατών του και των παιδιών τους, ανά πάσα ώρα και στιγμή, αναλόγως με το κέρδος, που προσδοκά…
Το νόημα όλων αυτών των συζητήσεων διατυπώθηκε συνοπτικά και εύστοχα εκείνες τις 10 ημέρες από έναν πρώην συνάδελφο της συγκεκριμένης επιχείρησης, υπό την μορφή “διαλόγου”, δηλαδή με ερώτηση και αντερώτηση ως απάντηση… “ποιό; αυτό ή εκείνο”;
Ο διάλογος μεταξύ δύο “εξωτερικών” παρατηρητών της απεργίας, αποτυπώνεται μέσα από τις συνομιλούσες καρικατούρες, που σκάρωσε ο συνεργάτης μας Nεk με αφορμή και με φόντο την ίδια την απεργία των εργαζομένων στο βαθυτυπείο των “Αφών Βλάχου”.
Ολόκληρη η ενημέρωση από τον 902 για την επαναπρόσληψη του συναδέλφου εδώ.
Το αποτέλεσμα αυτής της απεργίας, μπορεί να φαντάζει μικρό και λίγο σήμερα, μέσα στη συνολικότερη επίθεση, που αντιμετωπίζει ολόκληρη η εργατική τάξη, όμως δεν είναι καθόλου μικρό και λίγο, να αναδιπλώνεις με τον αγώνα σου την εργοδοσία, να κάνει πίσω και ν’αποδέχεται, έστω και πρόσκαιρα τα αιτήματα σου, ενώ νομικά σ’έχει ήδη “νικήσει”.
Αποδεικνύεται πρακτικά, ότι η κάθε εργοδοσία, πόσο μάλλον το κάθε αστικό κράτος, σε υπολογίζει και σε φοβάται συνάδελφε, όταν διεκδικείς οργανωμένα κι αποφασιστικά το δίκιο σου…
Το δελτίο τύπου του Συνδικάτου Τύπου και Χάρτου, στις 7/8/2019, εδώ
Οι απεργοί της Αφοί Βλάχου χαιρετίζουν την αλληλεγγύη που εκφράστηκε στον πολυήμερο αγώνα τους.
Με πληροφορίες από 902, δελτίο τύπου Συνδικάτου Τύπου και Χάρτου.
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
1 Trackback