Γιγαντοπανώ του ΠΑΜΕ στο λιμάνι της Καλαμάτας (ΦΩΤΟ)

Ομόρφυνε το λιμάνι της Καλαμάτας το ΠΑΜΕ σήμερα, αναρτώντας ένα γιγαντοπανό στο σιλό του λιμανιού, με σύνθημα: “100 χρόνια ανυποχώρητου αγώνα για το δίκιο της εργατικής τάξης. Συνδικάτα εργατών. Όχι των εργοδοτών”. Το σημείο δεν είναι τυχαίο αλλά πρόκειται για ορόσημο της απεργίας των λιμενεργατών της Καλαμάτας στις 9 Μάη 1934, που σημαδεύτηκε από τη δολοφονία απεργών.

Την ώρα της ανάρτησης, συνδικαλιστές με σημαίες του ΠΑΜΕ φώναζαν “Συνδικάτα εργατών. Όχι των εργοδοτών” και μετά κατέθεσαν κόκκινα γαρύφαλα στο μνημείο των δολοφονημένων εργατών, με τα συνθήματα: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα συμφέροντα του κεφαλαιοκράτη», και  «Τα συνδικάτα είναι των εργατών και όχι της κυβέρνησης και των εργοδοτών» να δονούν την ατμόσφαιρα.

Κάποιες ώρες μετά, όπως μας πληροφόρησαν συνεργάτες που βρίσκονται στην πόλη και μας έστειλαν τις φωτογραφίες, μια γωνία του πανό αποκολλήθηκε, και κάποιος κακοπροαίρετος καφενόβιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί: “Μα καλά, ένα πανώ δεν μπορείτε να στεριώσετε, θα ανασυντάξετε το εργατικό κίνημα;”

Φυσικά και ναι, είναι η απάντηση. Ακολουθεί ένα σύντομο χρονικό των απεργιακών γεγονότων από τον 902.gr

Τετάρτη 9 Μάη 1934. Η απεργία στην Καλαμάτα πνίγεται στο αίμα. Νεκροί είναι οι: Μαραγκουδάκης Αντώνης, Σπάλας Ανδρέας, Μπλίκος Παναγιώτης, Κολιτσιδάκης Ιωάννης, Γιατσερινός Βασίλης, Καπετανέας Βασίλης.

Πέμπτη 10 Μάη 1934. Ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με τίτλο «Ο Τσαλδάρης ματοκύλησε τους εργάτες Καλαμάτας, κάτω η δολοφόνα κυβέρνηση των αλευροβιομηχάνων».

Ο λόγος που ξεσηκώθηκαν οι εργάτες είναι ένα σιλό, που οι αλευροβιομήχανοι εγκατέστησαν στο λιμάνι, για να ξεφορτώνει απευθείας στους αλευρόμυλους. Η χρησιμοποίησή του σήμαινε ότι οι μισοί περίπου λιμενεργάτες θα έχαναν τη δουλειά τους, ενώ από την πλευρά του κράτους και της εργοδοσίας δεν υπήρχε καμιά μέριμνα για την προστασία όσων θα έμεναν χωρίς μεροκάματο.

Τετάρτη 9 Μάη 1934. Ξημερώματα, το σιτοφόρο βαπόρι «Λίμνη» μπαίνει στο λιμάνι και πλευρίζει στον απορροφητήρα του μύλου «Ευαγγελίστρια». Οι λιμενεργάτες συγκεντρώνονται στο λιμάνι με επικεφαλής την απεργιακή τους επιτροπή (…) Δύο λόχοι στρατού με πολυβόλα και όλη η έφιππη χωροφυλακή βρίσκονται στο λιμάνι.

Ο υπολοχαγός Στεφανάκος φυτεύει μια σφαίρα στο κορμί του ξαδέρφου του, λιμενεργάτη Στεφανάκου.

Οι εργάτες βγάζουν τα πτώματα των σκοτωμένων από τη θάλασσα (…) Βάζουν τα πτώματα πάνω σε μία σκάλα (…) με κόκκινες και μαύρες σημαίες από τα τσεμπέρια των γυναικών ξεκινούν για την πόλη. Τραγουδούν το πένθιμο εμβατήριο «πέσατε θύματα αδέρφια εσείς…».

Οι εργάτες καλούν τους φαντάρους να πετάξουν τα τουφέκια. Δύο φαντάροι έτοιμοι να πετάξουν τα τουφέκια συλλαμβάνονται. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο αξιωματικός διατάζει «πυρ».

Ταυτόχρονα, άλλη διαδήλωση με πάνω από 500 άνδρες και γυναικόπαιδα φέρνουν πάνω σε ξυλοκρέβατο δύο σκοτωμένους από την παραλία. Ένας λοχίας πετάει το όπλο του και περνά με το μέρος των διαδηλωτών.

Στη μία, τα πολυβόλα, τα εφ’ όπλου λόγχη τουφέκια, ο στρατός, η έφιππη και πεζή χωροφυλακή. Από την άλλη πλευρά, γυναικόπαιδα και εργάτες με κόκκινες και μαύρες σημαίες.

Το υπουργείο Στρατιωτικών διατάζει να πάει στρατός στην Καλαμάτα από το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος.