Καλό σου ταξίδι, σ. Διαμαντή. Συνεχίζουμε…

Με μεγάλη θλίψη και σεβασμό αποχαιρετάμε τον σύντροφο Διαμαντή Μαυροδόγλου που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών. Γνώρισα τον σ. Διαμαντή μέσα από τις διηγήσεις του πατέρα μου, που ήταν οικοδόμος, περιγράφοντάς μου, τις κατακτήσεις του κλάδου απόρροια των μαζικών και αποφασιστικών, ανυποχώρητων αγώνων, διαδηλώσεων και απεργιών των οικοδόμων, για ένσημα, μεροκάματο και άλλες διεκδικήσεις, στους οποίους πρωτοστάτησαν οι κομμουνιστές οικοδόμοι και άλλοι αγωνιστές, μεταξύ αυτών και ο Δ. Μαυροδόγλου.

Αργότερα, μέσα από τον «902» είχα την τύχη να γνωρίσω τον σ. Διαμαντή, που ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ και στη ΣΕΑ των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων.

Ο σ. Διαμαντής ήταν ήρεμος αλλά και συνάμα αποφασιστικός. Αταλάντευτος στην υπεράσπιση των δίκαιων της εργατικής τάξης. Στοχοπροσηλωμένος στις αρχές, τις ιδέες και τα ιδανικά του ΚΚΕ. Σεμνός, ανιδιοτελής, με ευγένεια μας υποδεχόταν για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Πάντα πρόθυμος να μας εξηγήσει και την πιο μικρή λεπτομέρεια που δεν καταλαβαίναμε ή δεν ξέραμε για κάποιο θέμα που αφορούσε τους συνταξιούχους. Με το χαμόγελο και την αισιοδοξία του κομμουνιστή αγωνιστή που παλεύει για το δίκιο της τάξης του, βλέποντας τον τελικό στόχο και ξεπερνώντας τα προβλήματα που ορθώνονταν.

Σε όλες τις αναφορές και τις συζητήσεις για τα «πέτρινα χρόνια», για τις φυλακές και τις εξορίες, τα κυνηγητά και τις διώξεις, για τη μετέπειτα μάχη της επιβίωσης, για την κομματική και συνδικαλιστική δράση, ο σ. Διαμαντής δεν χρησιμοποίησε ποτέ πρώτο πρόσωπο. Το Κόμμα, οι σύντροφοι, οι συναγωνιστές, ο κλάδος, οι οικοδόμοι, οι συνταξιούχοι, οι συνάδελφοι, οι εργάτες ήταν οι λέξεις με τις οποίες αναφερόταν για τις δύσκολες συνθήκες και τους αγώνες του τότε αλλά και του σήμερα.

Μέσα από τις τοποθετήσεις του και τη συνεχή και ακούραστη αγωνιστική στάση ζωής, μας έκανε να καταλάβουμε την ομορφιά του αγώνα, τη σημασία στην υπόθεση στράτευσης στο ΚΚΕ, στα ταξικά σωματεία, στην ανάγκη ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, στη μάχη για τον σοσιαλισμό.

Σε κάθε άρθρο, νόμο, διάταξη, παράγραφο, ο σύντροφος Διαμαντής «ξεκλείδωνε» τον ταξικό και άδικο χαρακτήρα των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών.

Όπου χρειαζόταν, σε ανακοίνωση, επιστολή, υπόμνημα, ομιλία, παρέμβαση μας ανάλυε και μας έκανε λιανά το κάθε σημείο και την τελευταία λεπτομέρεια, πάντα με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

«Κέντημα» τεκμηρίωσης και η επιχειρηματολογία της κριτικής του, η πληρέστατη ενημέρωση για τα θέματα των συνταξιούχων, γεγονός που όλοι αναγνώριζαν. Ακόμα και στην κριτική του, ήταν άξια αναφοράς ο διαπαιδαγωγητικός τρόπος και η ευγένεια με την οποία την έκανε.

Συχνά ο Δ. Μαυροδόγλου έλεγε «ο αγώνας δεν δίνει σύνταξη», γεγονός που ο ίδιος έκανε πράξη, δίνοντας φωτεινό αγωνιστικό παράδειγμα.

Για εμάς τους δημοσιογράφους ο σ. Διαμαντής ήταν ένα «σχολείο». Άξιο μέλος της «δρακογενιάς» των κομμουνιστών, αγωνιστών που σφυρηλατήθηκαν μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καλό σου ταξίδι, σ. Διαμαντή. Συνεχίζουμε…

Α. Θ.
902.gr