Καταγγελία απολυμένης: «Με πίκρα το λέω, εργοδότης μου ήταν το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας…»

Από την κυρία Ελένη Μητάκη λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω ανοιχτή επιστολή. Εργαζόταν για 17 χρόνια ως ηχολήπτρια του ραδιοφωνικού σταθμού του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, “965fm το Σταθμό Των Εργαζομένων” και όταν απολύθηκε διαπίστωσε ότι η ασφάλισή της δεν περιλάμβανε συντάξιμα ένσημα, τα οποία διεκδικεί, καθώς και δεδουλευμένα που αντιστοιχούν σε πολλούς μήνες δουλειάς.

Σημειώνουμε ότι την άρνηση της προηγούμενης διοίκησης του ΕΚ Εύβοιας να δώσει τα ένσημά της στην  απολυμένη ηχολήπτρια είχαν καταγγείλει τον Οκτώβρη του 2020 οι εκλεγμένοι με την «Ταξική Ενότητα» στο ΕΚ Εύβοιας. Ο «9,65» ιδρύθηκε το 1990 από το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας (ΕΚΕ) και σωματεία της περιοχής για την ενημέρωση των εργαζομένων. Διοίκηση του «9,65» είναι τα κάθε φορά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΕΚΕ και οι κάθε φορά πρόεδροι των σωματείων που συμμετέχουν σε αυτόν. Ωστόσο σύμφωνα με την «Ταξική Ενότητα» εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία ο «9,65» λειτουργεί από την ομάδα της προηγούμενης διοίκησης «χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα, καταργώντας κάθε προβλεπόμενη καταστατική δημοκρατική διαδικασία, χωρίς να απαντάνε στα επανειλημμένα αιτήματα της “Ταξικής Ενότητας”, αλλά και άλλων συνδικαλιστών που συμμετέχουν αυτοδίκαια στη διοίκηση του σταθμού». (Η καταγγελία της Ταξικής Ενότητας είχε δημοσιευτεί στο πόρταλ 902.gr – Μπορείτε να τη διαβάσετε πατώντας εδώ).

Ανοιχτή επιστολή προς τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας και τα σωματεία ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ, ΣΕΛΜΑΝ, ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, ΑΛΛΑΤΙΝΗ, ΤΕΜΠΟ, ΑΙΓΙΣ, ΛΑΡΚΟ, ΔΕΗ

Ονομάζομαι Ελένη Μητάκη, εργαζόμουν για χρόνια στον ”965fm το Σταθμό Των Εργαζομένων” (Ραδιοτηλεοπτική και Επιμορφωτική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία), είχα προσληφθεί στις 15 Ιανουαρίου 2001 και απολύθηκα στις 10 Νοεμβρίου 2017.

Εργάστηκα ως ηχολήπτρια για σχεδόν 17 ολόκληρα χρόνια, υπηρετώντας με μεράκι και σεβασμό το ραδιόφωνο που αγάπησα με όλη μου τη καρδιά, το ραδιόφωνο που στήριξα με όλη μου την ψυχή, το ραδιόφωνο που μπήκε στην καρδιά μου, το ραδιόφωνο που έγινε αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου. Εκτός από ηχολήπτρια ήμουν και εκφωνήτρια ειδήσεων και διαφημίσεων, μουσική παραγωγός, τηλεφωνήτρια, εκπαιδεύτρια νέων παραγωγών. Ήμουν παρούσα πάντα σε όλες τις ανάγκες του ραδιοφώνου, συχνά εκτός ωραρίου, βλάβες, Πρωτομαγιές, απεργίες, εκλογές, εξωτερικές συνεντεύξεις, για πολλά χρόνια δούλευα κάποιες ώρες ακόμα και τα Σαββατοκύριακα. Για 17 χρόνια ήμουν παρούσα στο κτήριο του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, παρακολουθούσα από κοντά με αληθινό ενδιαφέρον όλες τις εξελίξεις και τα γεγονότα που αφορούσαν τους εργαζομένους της Εύβοιας. .

Από τότε που απολύθηκα όμως, επιτρέψτε μου να πω, είμαι και εγώ ακόμη μια εργαζόμενη που αδικήθηκα κατάφωρα από τον εργοδότη μου, που στη δική μου περίπτωση, με πίκρα το λέω, εργοδότης μου ήταν το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας! Μου πήρε καιρό να το πιστέψω…

Θα ήθελα να σας γράψω ένα μικρό ιστορικό, γιατί εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι από εσάς δεν γνωρίζετε την υπόθεσή μου.

Αρχές Νοέμβρη 2017 με κάλεσε ο τότε πρόεδρος του ΕΚΕ και διαχειριστής του ραδιοφώνου Στέφανος Μπασινάς, μου ανέλυσε την οικονομική κατάσταση και ούτε λίγο, ούτε πολύ, μου εξέφρασε την άποψη πως έπρεπε να απολυθώ, χαρακτηριστικά ανέφερε πως και να δουλεύω δεν πρόκειται να πληρωθώ. Σας ενημερώνω ότι το ποσό που μου όφειλε το ραδιόφωνο είχε φτάσει ήδη πάνω από 6000 ευρώ, περίπου 9 μήνες δεδουλευμένων (ο μηνιαίος μου μισθός ήταν 700 ευρω). Έπαιρνα βέβαια ανά διαστήματα κάποια μικρά ποσά, τα οποία  όμως δεν ήταν ικανά να μειώσουν το συνολικό ποσό. Πρέπει επίσης να  αναφέρω ότι το οφειλόμενο ποσό αυξανόταν σταδιακά στη διάρκεια των χρόνων, αφού για πολλά χρόνια, οι πληρωμές μου γίνονταν άτακτα και χωρίς ποτέ ουσιαστικά να πληρώνομαι κανονικά και στην ώρα μου. Το 2012 μάλιστα, για 3 μήνες είχα βγει σε διαθεσιμότητα.

Με πόνο ψυχής δέχτηκα και εγώ ότι η μόνη λύση, ήταν η απόλυσή μου. Μου όφειλε το ραδιόφωνο συνολικά περίπου 6250ευρω από δεδουλευμένα και 15000 ευρώ από αποζημίωση, (το ποσό έπεσε στα 12000 ευρώ χωρίς να καταλάβω ποτέ τον λόγο). Όπως αντιλαμβάνεστε το ποσό δεν υπήρχε και συνάψαμε κατόπιν πρότασης Μπασινά, συμφωνητικό το οποίο όριζε πως κάθε μήνα και για 3 χρόνια θα μπαίνουν στον λογαριασμό μου 500 ευρώ, πράγμα το οποίο δεν έγινε, σήμερα μου οφείλονται ακόμη 3730 ευρώ.

Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα προέκυψε λίγο καιρό μετά την απόλυσή μου, όταν πήγα στο ΙΚΑ, για να πάρω την κατάσταση των ενσήμων μου. Αυτή την ημέρα ανακάλυψα οτι η ασφάλισή μου δεν ήταν πλήρης, περιελάμβανε μόνο ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όχι συντάξιμα ένσημα από το 2001 μέχρι και το 2015 (μόνο το 2016 και 2017 είχα πλήρη ασφάλιση). Από αυτή την ημέρα ξεκίνησε ο εργατικός Γολγοθάς μου, τρία χρόνια και δύο μήνες αγώνα, άγχους, στεναχώριας και μία αίσθηση μόνιμης πίκρας, άγχους, απελπισίας. Ο Μπασινάς ακόμα και μετά την επίσκεψή μου στο ΙΚΑ με διαβεβαίωνε πως πρόκειται για λάθος και πως δεν γίνεται να μην είμαι ασφαλισμένη κανονικά! Τρέξιμο ατελείωτο. Μετά από πολλές αναζητήσεις ήρθα αντιμέτωπη με την αλήθεια. Όταν προσλήφθηκα το 2001 με ασφάλισαν στο ΤΣΠΕΑΘ για 4 μήνες για τα συντάξιμα μου ένσημα, πήραν βεβαίωση από εκεί, την οποία κατάθεσαν στο ΙΚΑ και με ασφάλιζαν συμπληρωματικά (στο ΙΚΑ), που σημαίνει ότι είχα ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είχα το βιβλιάριό μου, κάθε τρίμηνο λάμβανα ταχυδρομικά το απόσπασμα ατομικού λογαριασμού ασφάλισης, όταν βγήκα σε τρίμηνη διαθεσιμότητα πληρωνόμουν από τον ΟΑΕΔ, συμμετείχα στον κοινωνικό τουρισμό, είχα δηλαδή όλα τα άλλα εκτός από τα συντάξιμα ένσημά μου! Αν δεν είχα απολυθεί δεν θα το γνώριζα καθώς η εμπιστοσύνη μου εννοείται προς το Εργατικό Κέντρο Εύβοιας ήταν απεριόριστη. Να προσθέσω εδώ ότι στο ΤΣΠΕΑΕΘ σταμάτησαν να πληρώνονται συντάξιμα ένσημα μόλις κατατέθηκε η βεβαίωση στο ΙΚΑ!

Σήμερα τα χρήματα δεν τα έχω πάρει ακόμη, αν και έχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια, το γεγονός όμως το οποίο με οδήγησε να σας γράψω  αυτή την επιστολή είναι τα ένσημά μου.

Το 2018 προχώρησα σε καταγγελία στο ΙΚΑ που ήταν άλλωστε η μόνη λύση να διεκδικήσω τα ένσημά μου. Συνεδρίασε η επιτροπή του ΙΚΑ και αποφάσισε την παραγραφή των ενσήμων μου απο το 2001 έως το 2005 λόγω παρέλευσης 10ετίας. Δηλαδή έχω χάσει οριστικά ήδη 4,5 χρόνια ένσημα. Το ΙΚΑ δικαίωσε το αίτημά μου για τα ένσημά μου από το 2006 έως το 2015 όπου και επέβαλε στην εταιρεία το αντίστοιχο ποσό εισφορών που αντιστοιχούσε στα ένσημα για αυτό το χρονικό διάστημα. Επίσης αποφάσισε να αφαιρέσει τις προσαυξήσεις όλων αυτών των χρόνων. Η διοίκηση όμως του ΙΚΑ έκανε προσφυγή στην απόφαση της επιτροπής απαιτώντας και τις προσαυξήσεις ενώ προσφυγή έκανε και το ραδιόφωνο ζητώντας τη μείωση των χρόνων ασφάλισής μου, δηλαδή να χάσω και άλλα ένσημα.

Στις 21-10-20 το Πρωτοδικείο Χαλκίδας αποφάσισε την αναβολή της υπόθεσης και την εισαγωγή της προσφυγής του ραδιοφώνου που συντάχθηκε από το δικηγορικό γραφείο Χατζηγιαννάκη στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) λόγω της σπουδαιότητάς της ώστε να νομοθετήσει για το τι θα γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις και όχι μόνο για τη δική μου υπόθεση. Δηλαδή αν θα μειωθεί το χρονικό διάστημα παραγραφής ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών από τα 20 χρόνια στα 10 ή στα 5 (η προσφυγή έχει δύο σκέλη).

Η υπόθεση εκδικάζεται αύριο Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2021.

Έχοντας ήδη χάσει οριστικά τα 4,5 πρώτα χρόνια της ασφάλισής μου, σας ζητώ να με στηρίξετε ώστε να αποσυρθεί η αντεργατική προσφυγή που αν γίνει δεκτή θα θίγει όχι μόνο τα δικά μου εργατικά δικαιώματα αλλά και πολλών ακόμα εργαζομένων σε όλη τη χώρα όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο μέλλον.

Τελειώνοντας και να είμαι δίκαιη, νιώθω την ανάγκη να πώ, πώς μέχρι σήμερα στήριξη στον δύσκολο αγώνα μου, είχα μόνο απο τα μέλη του Διοικητικού  Συμβούλιου του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας που ειναι εκλεγμένα απο την Ταξική Ενότητα. Ο αγώνας μου για την διεκδίκηση των ενσήμων και των δεδουλευμένων μου, δεν θα ήταν ο ίδιος αν δεν ήταν στο πλάι μου.

Στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία, διευκρίνιση και στοιχείο από το αρχείο μου, για επιβεβαίωση όλων όσων περιλαμβάνονται στην επιστολή μου.

Με εκτίμηση, Ελένη Μητάκη