Κατάργηση των θερινών αδειών για τους εργαζόμενους ζητούν οι εργοδότες

Ανεπισήμως ήδη πολλοί εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι φέτος θα κάνουν λίγες ή καθόλου διακοπές, αφού ήδη με τις άδειες ειδικού σκοπού για γονείς έχουν ροκανιστεί κάποιες μέρες κανονικής άδειας, όπως και σε μια σειρά ακόμα επιχειρήσεων που επηρεάζονται από τον κορονοϊό εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναγκαστική άδεια.

Οι εργοδότες όμως δεν αρκούνται σε αυτό, αλλά ζητούν αναστολή της θερινής άδειας, ιδιαίτερα σε κλάδους που παραμένουν κλειστοί επειδή επηρεάζονται άμεσα από τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Πληροφορίες θέλουν εργοδοτικούς φορείς να εισηγούνται στο Γιάννη Βρούτση να περιορίσει ή να μηδενίσει τις θερινές διακοπές για φέτος, με το επιχείρημα ότι “ξεκουράστηκαν” στη διάρκεια της καραντίνας κι ότι “δεν περισσεύει χρόνος για διακοπές”.

Το υπουργείο Εργασίας τείνει – όπως είναι αναμενόμενο – ευήκοα ώτα στις απαιτήσεις αφεντικών, σχεδιάζοντας νομοθετικές πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση.

Η κατάργηση της καλοκαιρινής άδειας δίνει φυσικά τη χαριστική βολή στα σενάρια που διακινεί εδώ και μέρες η κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο τουρισμού, για “τόνωση” του εσωτερικού τουρισμού προς περιορισμό των τεράστιων ζημιών στο συγκεκριμένο τομέα. Οι αντιδράσεις του τουριστικού κεφαλαίου εξάλλου φαίνεται να είναι ο λόγος που το υπουργείο φέρεται να μελετά σενάριο πολλαπλών ταχυτήτων στη χορήγηση ή μη των αδειών.

Πιο συγκεκριμένα, είναι πιθανό σε κάποιους κλάδους να καταργηθούν τελείως για φέτος οι άδεις, σε άλλους να αποφασίζεται από τον εργοδότη ανάλογα με την κίνηση της επιχείρησης, δηλαδή ανάλογα με την κερδοφορία του ίδιου, και σε άλλους να αποτελεί θέμα διαβούλευσης εργοδότη και εργαζόμενου, επί της ουσία πρακτικά το ίδιο σενάριο με το δεύτερο.

Οι επιχειρήσεις σε αναστολή είναι αυτές που υπολογίζεται πως θα είναι αυτές που θα μπορούν να κόψουν εντελώς τις άδειες, ώστε “να δουλέψουν οι μηχανές στο φουλ” μέσα στο καλοκαίρι, ενώ για τους ήδη εργαζόμενους προς το παρόν δε μελετάται κάποια αλλαγή.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι και πάλι οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τη νύφη, τόσο στην κορύφωση της πανδημίας, όσο και στη διάρκεια της όποιας ανάκαμψης από αυτή. Είναι επείγουσα ανάγκη να ορθώσουν το ανάστημά τους και με την οργάνωση στα σωματεία τους να βάλουν φρένο στην καταπάτηση των ήδη τσακισμένων δικαιωμάτων τους, που για άλλη μια φορά θυσιάζονται στο βωμό των κερδών ή της ελαχιστοποίησης της χασούρας των επιχειρήσεων.