Ξεπέρασε το 90% η συμμετοχή στην απεργία των οικοδόμων: «Οι οικοδόμοι δεν σκύβουν το κεφάλι τα ένσημα θα πάρουν με οργάνωση και πάλη» (ΒΙΝΤΕΟ-ΦΩΤΟ)
Με απεργιακή συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, στο πλαίσιο της σημερινής πανελλαδικής, πανοικοδομικής απεργίας, διεκδίκησαν αυξήσεις στα μεροκάματα, προτάσσοντας παράλληλα το θέμα των ενσήμων αλλά και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Με απεργιακή συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, στο πλαίσιο της σημερινής πανελλαδικής, πανοικοδομικής απεργίας, διεκδίκησαν αυξήσεις στα μεροκάματα, προτάσσοντας παράλληλα το θέμα των ενσήμων αλλά και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
«Θέλουμε συμβάσεις συλλογικές για όλη την Ελλάδα υποχρεωτικές» και «Οι οικοδόμοι δεν σκύβουν το κεφάλι τα ένσημα θα πάρουν με οργάνωση και πάλη», ήταν μερικά από τα συνθήματα που κυριάρχησαν στην κινητοποίηση.
Στην απεργιακή κινητοποίηση συμμετείχαν το Συνδικάτο Ηλεκτρολόγων Ν. Αττικής και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ). Στο πλευρό τους παραβρέθηκε επίσης, αντιπροσωπεία της Γραμματείας του ΠΑΜΕ.
Αντιπροσωπεία τους, συναντήθηκε με εκπροσώπους του γραφείου της υπουργού Εργασίας, Δόμνας Μιχαηλίδου. Ενημερώνοντας τους συγκεντρωμένους για τα αποτελέσματα της συνάντησης, ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, μεταξύ άλλων ανάφερε ότι, θα γίνει άμεσα νέα συνάντηση με την υπουργό Εργασίας, από την οποία θα ζητήσουν να δεσμευτεί για την υλοποίηση των αιτημάτων του κλάδου αλλά και για τις δεσμεύσεις που ήδη έχει αναλάβει το υπ. Εργασίας.
Όπως είπε ο Γ. Τασιούλας, θα συνεδριάσει το Σάββατο 3 Φλεβάρη η Ομοσπονδία Οικοδόμων για να εκτιμήσει την απεργία και να αποφασίσει την κλιμάκωση του αγώνα, αναφερόμενος στην πανελλαδική, πανεργατική απεργία που προετοιμάζουν Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, στις 28 Φλεβάρη.
Για την σημερινή απεργία ο Γ. Τασιούλας επεσήμανε ότι τα μηνύματα είναι πολύ θετικά, καθώς τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία είναι πολύ μεγάλα, αφού ξεπερνούν το 90%.
Από σήμερα, υπογράμμισε, και μέχρι τις 28 Φλεβάρη δεν αναμένουμε αλλά συνεχίζουμε τις παρεμβάσεις, ενώ είναι ήδη σε εξέλιξη μια σειρά κινητοποιήσεις σε χώρους δουλειάς, κατέληξε ο Γ. Τασιούλας.
Οι εργαζόμενοι στις Κατασκευές έφτασαν στο υπουργείο Εργασίας με πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Κάνιγγος, όπου νωρίτερα έγινε η απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας.
Στην απεργιακή συγκέντρωση που έγινε στην πλατεία Κάνιγγος έγιναν ομιλίες. Μίλησαν ο Δημήτρης Μάρης, πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, ο Παναγιώτης Γάκιας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας και ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας (δες όλες τις ομιλίες πιο κάτω).
Γιάννης Τασιούλας:
Δυναμώνουμε τον αγώνα για τα δίκαια αιτήματά μας
Στις 28 Φλεβάρη θα βρεθούμε ξανά όλοι μαζί στους δρόμους του αγώνα
Στην απεργιακή συγκέντρωση των οικοδόμων στην πλ. Κάνιγγος μίλησε ο Γιάννης Τασιούλας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων.
Η ομιλία του έχει ως εξής:
«Με τη σημερινή πανελλαδική απεργιακή κινητοποίησή μας επιβεβαιώνουμε στην πράξη την απόφασή μας να δυναμώσουμε τον αγώνα μας για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά μας.
Δεν πρόκειται να τα παρατήσουμε. Όσο χρειαστεί θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις, “με νύχια και με δόντια”, μέχρι να φέρουμε αποτελέσματα.
Θέλουμε μεροκάματα να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των οικογενειών μας, να αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη ακρίβεια, τις συνεχείς ανατιμήσεις που μας αφήνουν με άδειες τσέπες.
Δεν γίνεται να αμειβόμαστε με μεροκάματο της προηγούμενης δεκαετίας όταν η ακρίβεια έχει πάει στον Θεό!
Η ψαλίδα άνοιξε πολύ και είναι εις βάρος μας. Βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση από τα προηγούμενα χρόνια παρόλο που τώρα η δουλειά στον κλάδο “είναι στο φουλ”.
Βλέπουμε από πρώτο χέρι ότι και στην ανεργία και τώρα, με τις μηχανές της ανάπτυξης στον κλάδο “στα κόκκινα”, τα προβλήματά μας, αντί να μειώνονται, πολλαπλασιάζονται και οξύνονται.
Γι’ αυτό έχουμε βάλει στόχο και αγωνιζόμαστε για αυξήσεις σε όλα τα μεροκάματα και υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων σε μια σειρά μεγάλα εργοτάξια και μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες.
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι του κλάδου να έχουν στα χέρια τους μεγάλα έργα πολλών δισεκατομμυρίων, να ακονίζουν τα νύχια τους για να αναλάβουν ακόμη περισσότερα έχοντας το βλέμμα τους στο Ταμείο Ανάκαμψης, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το ΕΣΠΑ και οι οικοδόμοι να μην μπορούν να ζήσουν.
Ο αγώνας μας στα εργοτάξια, στους μεγάλους χώρους δουλειάς είναι το όπλο μας και η προετοιμασία για τη διεκδίκηση νέας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που να βελτιώνει τους όρους δουλειάς και τα μεροκάματα.
Συνάδελφοι,
Η καταγγελία που κάναμε πριν λίγες μέρες για το σκλαβοπάζαρο με τους φθηνούς εργαζόμενους, που προκάλεσε την παρέμβαση του εισαγγελέα, είναι η κορυφή του παγόβουνου.
Προκάλεσε το ενδιαφέρον και τη συζήτηση όχι μόνο στον κλάδο, αλλά και γενικότερα. Μόνο η κυβέρνηση και η υπουργός Εργασίας δεν ανησύχησαν. Δεν ενδιαφέρθηκαν να δούνε τι καταγγέλλουμε και μάλιστα για μια μεγάλη και πολυδιαφημιζόμενη επένδυση στο Ελληνικό.
Ενώ, θα έπρεπε η υπουργός Εργασίας, χωρίς καμιά καθυστέρηση, να στείλει την Επιθεώρηση Εργασίας, τον ΕΦΚΑ στο Ελληνικό να κάνουν ελέγχους πώς δουλεύουν οι οικοδόμοι, με τι μεροκάματα, με ποια ωράρια, με πόσα ένσημα.
Ακόμη και αυτοπροσώπως η υπουργός Εργασίας έπρεπε να πάει να δει τι γίνεται, γιατί καταγγέλλουμε όσα καταγγέλλουμε. Ακόμη και με τα πόδια περπατώντας, το Ελληνικό δεν είναι μακριά, θα της έκανε καλό, θα αποκτούσε ολοκληρωμένη εικόνα, θα διαπίστωνε “έξυπνες” εταιρείες καθαρισμού να “νοικιάζουν” εργαζόμενους σε κατασκευαστικές εταιρείες για να δουλεύουν σε οικοδομικές και τεχνικές εργασίες με μειωμένο ένσημο, ασφάλιστρο και μεροκάματο. Έστω και καθυστερημένα, ας αναλάβει δράση…
Συνάδελφοι,
Υπάρχει το έδαφος για να αναπτύσσονται τέτοιες πρακτικές.
Υπάρχουν οι δουλέμποροι που πουλάνε τους φθηνούς εργάτες, αλλά υπάρχουν και οι μεγαλοεργολάβοι που αγοράζουν.
Υπάρχει η εισφοροδιαφυγή και η κλοπή των ενσήμων μας. Υπάρχει η αδήλωτη, ανασφάλιστη εργασία, η παράνομη υπερωριακή απασχόληση.
Όλα αυτά η εργοδοσία τα εξασφαλίζει με την ανοχή της κυβέρνησης.
Γι΄ αυτό ζητάμε να κηρυχθεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ως γενικώς υποχρεωτική. Για να λιγοστέψουν “τα παράθυρα” που αξιοποιούν οι μεγαλοεργοδότες για να θησαυρίζουν στις πλάτες μας.
Γι’ αυτό ζητάμε να αναγνωριστούν και να μας δοθούν τα “υπέρ αγνώστων” ένσημα, γιατί δουλέψαμε και ένσημα δεν πήραμε. Γιατί κυβέρνηση, ΕΦΚΑ και εργοδότες, μας θέλουν σε καθεστώς μαύρης εργασίας, με τη δική μας δουλειά να κάνουν αυτοί τα παιχνίδια τους, να χρηματοδοτούν τις μπίζνες και τα κέρδη τους.
Οι οικοδόμοι είναι ίσως ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του ΕΦΚΑ. Δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε ένσημα για να βγούμε στη σύνταξη.
Είναι εξοργιστικό να μας λένε οι κυβερνώντες ότι δεν μπορούν να μας δώσουν τα ένσημά μας γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν νομικά προβλήματα που υπάρχουν. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Δεν μπορεί τίποτα να ακυρώσει ότι κάθε μέρα δουλειάς είναι και μέρα ασφάλισης.
Είναι ακόμη πιο εξοργιστικό ότι ακόμη και τώρα που υποκριτικά γίνεται συζήτηση για έλλειψη εργατικών χεριών στις Κατασκευές, οι οικοδόμοι να κολλάνε τις μισές μέρες ένσημο.
Στην πραγματικότητα, αν κυβέρνηση και κατασκευαστές ενδιαφέρονταν πραγματικά για εργατικά χέρια στις Κατασκευές τότε αυτά τα εργατικά χέρια πρέπει:
- Να παίρνουν μεροκάματο αξιοπρεπές.
- Να έχουν κάθε μέρα ένσημο.
- Να δουλεύουν 7ωρο, πενθήμερο, 35ωρο, με ασφαλείς συνθήκες δουλειάς για να μην σκοτώνονται. Το 2023 σκοτώθηκαν 23 συνάδελφοί μας και “δεν ιδρώνει το αυτί” κανενός υπεύθυνου.
- Για να δουλέψουν εργαζόμενοι στις Κατασκευές πρέπει να υπάρχει υποχρεωτική σύμβαση και όχι ο κάθε “αεριτζής” να πληρώνει όπως θέλει, παρακάμπτοντας ακόμη και αυτούς τους αντεργατικούς νόμους που υπάρχουν.
- Να μπορούν να βγαίνουν στη σύνταξη νωρίτερα.
Δεν τους ενδιαφέρουν αυτά, φθηνούς εργάτες θέλουν, φθηνά εργατικά χέρια τους λείπουν.
Εμείς όμως δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε τη βαρβαρότητα που τσακίζει τη ζωή μας.
Εδώ και τώρα, απαιτούμε να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που έχουμε από το υπουργείο Εργασίας για:
- Κήρυξη της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ως υποχρεωτικής.
- Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 χρόνια των ασφαλισμένων μετά την 1/1/1993.
Αυτό δεν σημαίνει ότι παραιτούμαστε από τον αγώνα για να καταργηθούν οι νόμοι που αύξησαν σε όλους τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Είμαστε σταθεροί στο αίτημα για μείωση των ορίων ηλικίας όλων των οικοδόμων.
Όμως, σε καμία περίπτωση, δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας να μοιράζουν ανέξοδα υποσχέσεις και δεσμεύσεις, νομίζοντας ότι έτσι θα ξεμπερδέψουν με τους οικοδόμους.
Οι δεσμεύσεις πρέπει να υλοποιούνται και όχι να αποτελούν πυροτέχνημα της κάθε κυβέρνησης, του κάθε υπουργού και να ξεχνιούνται όταν γίνεται κυβερνητικός ανασχηματισμός.
Ας το πάρουν χαμπάρι, με τους οικοδόμους δεν ξεμπερδεύουν. Δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να πετύχουμε αυτά που έχουμε βάλει στόχο.
Έχουμε δύναμη και υπομονή. Έχουμε συνδικάτα, ομοσπονδία, οργάνωση και πίστη στον αγώνα μας. Έχουμε κατακτήσεις που τροφοδοτούν συνεχώς τους νέους αγώνες μας.
Θα κλιμακώσουμε. Η προετοιμασία από Σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα της μεγάλης απεργίας στις 28 Φλεβάρη, για το μεροκάματο, την ακρίβεια, τα μέτρα ασφάλειας, τροφοδοτεί με μεγαλύτερη δυναμική τον αγώνα που δίνουμε στον κλάδο. Ο δικός μας κλαδικός αγώνας προσθέτει δύναμη στο συνολικό αγώνα των εργαζομένων της χώρας.
Δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε δίπλα μας και είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, που αγωνίζονται για να μπορούν να σπουδάσουν και να μη γίνει η Εκπαίδευση, οι σπουδές τους, πεδίο της κερδοφορίας και προνόμιο των λίγων που έχουν τα μεγάλα εισοδήματα.
Είμαστε δίπλα στους αγρότες, που αγωνίζονται για να μπορούν να ζήσουν απέναντι σε μια πολιτική που τους πετάει έξω από τα χωράφια τους.
Είμαστε δίπλα στους μεταλλεργάτες, στους εργαζόμενους στο λιμάνι, που αγωνίζονται για μεροκάματα, για συλλογικές συμβάσεις.
Στις 28 Φλεβάρη θα βρεθούμε όλοι μαζί στους δρόμους του αγώνα, γιατί έχουμε ένα μεγάλο καθήκον, να αγωνιστούμε για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Γιατί δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστεί, ούτε να συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, ακριβώς πριν ένα χρόνο, στις 28 Φλεβάρη του 2023, που έχασαν τη ζωή τους 57 άτομα, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά.
Γιατί ο αγώνας μας θα φέρει αυτό που έχουμε ανάγκη. Με πίστη, επιμονή και αποφασιστικότητα μπορούμε να τα καταφέρουμε και θα τα καταφέρουμε».
Παναγιώτης Γάκιας:
Η σημερινή πετυχημένη απεργία μπορεί να ωθήσει νέους πιο μαζικούς αγώνες
Στην απεργιακή συγκέντρωση των οικοδόμων στην πλ. Κάνιγγος, μίλησε ο Παναγιώτης Γάκιας, πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας.
Η ομιλία του έχει ως εξής:
«Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την απεργία μας στις 8 Νοέμβρη του ’23 το Συνδικάτο της Αθήνας είχε πλούσια και αξιόλογη δράση.
Σε αυτό βοήθησε και η επιτυχία και οι προϋποθέσεις που δημιούργησε η προηγούμενη απεργία μας.
Οι απεργίες που έγιναν στο έργο αποκατάστασης της διώρυγας του Ισθμού της Κορίνθου πριν έναν μήνα, η μόλις χθεσινή 24ωρη σε 5 επιμέρους εργοτάξια της “ΙΝΤΡΑΚΑΤ” και σε 2 εργοτάξια μέσα στο Ελληνικό (“MALL” – πολυτελών κατασκευών), οι απεργίες των εργαζομένων στην κατασκευή της γραμμής 4 του ΜΕΤΡΟ δείχνουν πως δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με τους οικοδόμους, τους εργαζομένους στον κλάδο. Έγιναν ΓΣ και συγκεντρώσεις σε χώρους δουλειάς όπου φάνηκε η διάθεση των οικοδόμων για συμμετοχή στην απεργία.
Η σημερινή πετυχημένη απεργία μπορεί να ωθήσει νέους αγώνες πιο μαζικούς και με περισσότερα αιτήματα. Εκφράζει και ενοποιεί τα επιμέρους προβλήματα που υπάρχουν ανά εργοτάξιο ή ειδικότητα και διαμορφώνει ένα ενιαίο μέτωπο όλου του κλάδου απέναντι στους εργοδότες, την κυβέρνηση της ΝΔ, στο κράτος των λίγων.
Δεν παραιτούμαστε από τον αγώνα για μια αξιοπρεπή ζωή, από τη διεκδίκηση όχι μόνο όσων έχουμε ανάγκη, αλλά από ό,τι μας ανήκει.
Τα ένσημα “υπέρ αγνώστων” που το κράτος εισπράττει, αλλά δεν μας τα δίνει επειδή, λέει, δεν αναφέρουν το όνομά μας, με αστείες δικαιολογίες, είναι δικά μας. Δουλεμένα ένσημα από χιλιάδες οικοδόμους σε χιλιάδες γιαπιά. Τα ένσημα που δεν κολλιούνται κάθε μέρα που δουλεύουμε και είναι πάντα λειψά ή αυτά που μπαίνουν και σε πολλές περιπτώσεις, αν όχι πάντα, υπολείπονται του πραγματικού μεροκάματου είναι δικά μας. ΔΕΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΜΑΣ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΝΕ. Στην ουσία μας τα κλέβουν. Οι κυβερνήσεις, όχι μόνο της ΝΔ αλλά και όλες οι προηγούμενες, κρατάνε το φανάρι. Όλα αυτά δεν γίνονται μόνο σε μικρά γιαπιά και ανακαινίσεις όπου είναι πιο έντονο το πρόβλημα, αλλά και στα πολυδιαφημισμένα έργα του Ελληνικού όπου η παρανομία πάει σύννεφο, όπως και στη γραμμή 4 του ΜΕΤΡΟ.
Αδήλωτη εργασία, ελλιπή μέτρα προστασίας, ακατάλληλα εργαλεία, ατυχήματα, είναι κάποια από τα “κατορθώματα” των μεγάλων εταιρειών για μεγαλύτερα κέρδη που τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Δεν αναλαμβάνουν την κατασκευή των μεγάλων έργων στις ίδιες τιμές οι εταιρείες, δεν πουλάνε στην ίδια τιμή πολυτελή διαμερίσματα με πισίνες στα μπαλκόνια οι μεγαλοκατασκευαστές. 2 και 3 φορές παραπάνω πουλάνε το τετραγωνικό μέτρο και πλουτίζουν περισσότερο σε σχέση με την περίοδο πριν την κρίση όλοι τους. Ενώ τα δικά μας μεροκάματα και μισθοί, σε μερικές μόνο περιπτώσεις προσεγγίζουν την προ κρίσης περίοδο, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι “κάπως” βελτιωμένα από την περίοδο της κρίσης. Και όποια βελτίωση στο μεροκάματο και το ένσημο είναι κυρίως αποτέλεσμα της υπογραφής της ΣΣΕ.
Όλα αυτά τα βλέπουν οι οικοδόμοι. Από τη μια τα κέρδη των μεγαλοκατασκευαστών του κλάδου και από την άλλη αυτών που εμπορεύονται την Υγεία, την Παιδεία, την Ενέργεια, τις Μεταφορές, τις αυξημένες τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης στα σούπερ μάρκετ. Τα κέρδη όλων έχουν αυξηθεί και του κράτους το ίδιο, από τους φόρους που μας επιβαρύνει. Όχι μόνο τα μεγάλα αφεντικά του κλάδου μας, που δεν θέλουν να δώσουν αυξήσεις, αν και αρχίζουν σιγά – σιγά να έρχονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων νιώθοντας και την πίεση από τις απεργίες μας, αλλά όλη η τάξη τους και το κράτος τους έχουν ενιαίο μέτωπο απέναντί μας.
Άρα πρέπει να μας βρουν ενωμένους και αποφασισμένους απέναντί τους. Οικοδόμους, εργαζόμενους στις Κατασκευές, εργάτες – μισθωτούς από όλους τους κλάδους σε αγώνα ταξικό.
Δεν ζητάμε να μας λυπηθούν. Δεν θέλουμε να μας λυπάται κανείς. Ούτε περιμένουμε να μας καταλάβουν, να μας νιώσουν. Δεν μας εκπλήσσει η στάση τους. Ούτε περιμένουμε από μόνοι τους κράτος και εργοδοσία να υλοποιήσουν τα αιτήματά μας. Αυτό αποδεικνύει πως ό,τι έχουμε κερδίσει, το κερδίσαμε με αγώνες και δεν μας τα χάρισε κανείς.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από το υπουργείο Εργασίας, από την κυβέρνηση, να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της. Να βγαίνουν όλοι οι οικοδόμοι στα 60 χρόνια στη σύνταξη, όπως η ίδια δεσμεύτηκε πως θα κάνει, θέλοντας να πατσίσει με τα “υπέρ αγνώστων” ένσημα, κάτι που όμως δεν θα δεχτούμε ποτέ.
Η σύμβασή μας πρέπει να γίνει υποχρεωτική για να διασφαλιστεί ένα ελάχιστο μεροκάματο και ένσημο στον κλάδο. Αυτό δεν σημαίνει πως παραιτούμαστε από τις αυξήσεις πάνω από αυτή. Ίσα ίσα. Αυτό επιδιώκουμε. Και το έχουμε πετύχει σε πολλές περιπτώσεις μετά από σκληρούς αγώνες σαν αυτούς που ήδη δίνουμε και άλλους που έρχονται. Γιατί να έρθει κάποιος στην οικοδομή ή να ξαναμπεί σε ένα τέτοιο σκληρό και απαιτητικό επάγγελμα, όταν την ώρα που υπάρχει ανάπτυξη στον κλάδο, αυτός δεν θα μπορεί να ζήσει. Ή ακόμη χειρότερα θα παίζει κάθε μέρα τη ζωή του κορόνα – γράμματα για τα κέρδη τους. Το τζάμπα τέλειωσε. Να το βάλουν καλά στο μυαλό τους τα αφεντικά.
Ξέρουμε πως όχι μόνο το δουλεμπορικό, που στήθηκε για τις ανάγκες τους, μας βλέπει τσάμπα κρέας για τις δουλειές τους, αλλά και αυτοί οι ίδιοι έτσι μας θέλουν και μας βλέπουν. Μόνο που δεν το θέλουμε εμείς.
Εμείς θέλουμε να ζούμε αξιοπρεπώς, να έχουμε χρόνο για την οικογένειά μας, να καλύπτουμε τις ανάγκες μας, όχι μόνο τις βασικές, με το μεροκάματό μας. Όχι να δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα κάνουμε όλα αυτά.
Γι αυτό πρέπει να επιβάλουμε 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο που ήδη εφαρμόζεται και σε κάποιες εταιρείες αλλά και στα μικρότερα γιαπιά περισσότερο.
Αυτό είναι το χρονοδιάγραμμά μας. Να προσαρμοστούν αυτοί σε αυτό κι όχι εμείς στα δικά τους, με τα εξαντλητικά ωράρια για να βγουν τα έργα τους. Αν βιάζονται, να πιάσουν κάνα σκεπάρνι, φτυάρι, ταναλάκι και να πιάσουν δουλειά.
Όλοι μαζί, οικοδόμοι, παλαιότερες και νέες ειδικότητες του κλάδου, να σταθούμε δίπλα στο Συνδικάτο μας, να κάνουμε εγγραφή, να το ενισχύσουμε με τη συμμετοχή μας στη δράση του και τη λειτουργία του. Να το εκπροσωπούμε σθεναρά, αποφασιστικά, όπου και αν βρισκόμαστε σε χώρους δουλειάς. Μόνο να κερδίσουμε θα έχουμε από αυτό.
Να είμαστε έτοιμοι για αποφασιστικές μάχες το επόμενο διάστημα για να υπερασπιστούμε το δίκιο μας και όσα μας ανήκουν».
Δημήτρης Μάρης:
Βάζουμε μπροστά τις διεκδικήσεις μας ενάντια στα συμφέροντα των κατασκευαστικών ομίλων
Στην απεργιακή συγκέντρωση των οικοδόμων στην Αθήνα, στην πλ. Κάνιγγος, μίλησε ο Δημήτρης Μάρης, πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ).
Η ομιλία του έχει ως εξής:
«Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, οι μηχανικοί και τεχνικοί του κλάδου, που εργαζόμαστε στα εργοτάξια, τα γραφεία των κατασκευαστικών ομίλων και τις μελετητικές εταιρείες, απεργούμε ξανά από κοινού με την Ομοσπονδία Οικοδόμων, διεκδικώντας την υπογραφή πανελλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Στο διάστημα από την κλαδική απεργία του Νοέμβρη η εργοδοσία που μέχρι πρότινος δεν αναγνώριζε το σωματείο ούτε καν ως συνομιλητή, κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και μετά από 15 χρόνια μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με ουσιαστικές αυξήσεις τους μισθούς και κατοχύρωση των δικαιωμάτων, ειδικά όσων αμειβόμαστε με ΔΠΥ, με αιχμή τα ωράρια, τις άδειες μητρότητας για τις γυναίκες συναδέλφους, την υπερωριακή απασχόληση, τις άδειες ανάπαυσης, τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα κ.ο.κ.
Στη θέση που βρισκόμαστε σήμερα δεν πέσαμε με αλεξίπτωτο, αλλά βαδίζοντας με ταξικό προσανατολισμό και επιμονή στην ταξική ενότητα όλων των εργαζομένων του κλάδου, ενάντια στην κοινή εργοδοσία, συμπορευόμενοι αταλάντευτα με το Συνδικάτο και την Ομοσπονδία Οικοδόμων, το Συνδικάτο Ηλεκτρολόγων και το Συνδικάτο του Ξύλου. Η βάση για την προώθηση και των δικών μας διεκδικήσεων στον κλάδο έχει μπει ήδη από τον Απρίλη του ’22 με τη σύμβαση που κατακτήσατε οι οικοδόμοι, την πρώτη πανελλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αυξήσεις που υπογράφηκε στον κλάδο μετά την κρίση.
Επιδιώκουμε μέσα από τη δράση μας να βαθύνει η κοινή μας συμπόρευση και να περιορίζονται οι αντιθέσεις που δημιουργούνται από τους διάφορους τύπους εργασιακών σχέσεων (μπλοκάκια, πρόσληψη, μεροκάματο) στον κλάδο, το αντικείμενο της δουλειάς στα έργα, την πνευματική και χειρωνακτική εργασία, που αξιοποιεί η εργοδοσία για να μας διασπά. Θέλουμε με καλύτερους όρους η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας να γίνεται υπόθεση όλο και περισσότερων εργαζομένων στους κατασκευαστικούς ομίλους και τα μεγάλα εργοτάξια.
Στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα, η εργοδοσία καθυστερεί να απαντήσει πάνω στην πρόταση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που έχουμε καταθέσει θέλοντας να κερδίσει χρόνο, ενώ ταυτόχρονα εντατικοποιεί την εργασία, ξεχειλώνει τα ωράρια, αρνείται την αμοιβή υπερωριών, διατηρεί τους μισθούς μας καθηλωμένους, ενώ το κόστος διαβίωσης αυξάνει συνεχώς.
Οι εργοδότες προσπαθούν 3 μήνες να καταλήξουν σε κάποια αντιπρόταση, αλλά αυτή η δυσκολία τους εμφανίζεται όλως τυχαίως μόνο όταν αφορά στους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα μας, ενώ αυτή παύει να υπάρχει όταν διαχειρίζονται προϋπολογισμούς έργων εκατοντάδων εκατομμυρίων.
Διαμαρτύρονται για την έλλειψη τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού από τον κλάδο, για μία κατάσταση που δημιούργησαν οι ίδιοι όταν επί μία δεκαετία οι μηχανικοί αμειβόμασταν με τα 586 ευρώ του κατώτατου και τα 530 ευρώ του υποκατώτατου μισθού και οι οικοδόμοι με 30 ευρώ μεροκάματο και 6-7 ένσημα το μήνα. Τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκονται είναι δικά τους, των κατασκευαστικών ομίλων και του αστικού κράτους συνολικά και δεν είμαστε διατεθειμένοι να καταρρέουμε από τα 12ωρα για την ολοκλήρωση έργων που δεν πρόκειται να απολαύσουμε ποτέ, να κλονιστεί η ψυχική μας υγεία για τα πιεστικά χρονοδιαγράμματα των μελετών, να κινδυνεύουμε ή να γινόμαστε μάρτυρες των εργοδοτικών εγκλημάτων στην Κατασκευή.
Με τους εργοδότες δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον, βρισκόμαστε απέναντι. Η αύξηση των κερδών τους προϋποθέτει τη θυσία των αναγκών μας.
Γι’ αυτό σήμερα βάζουμε μπροστά τις διεκδικήσεις μας ενάντια στα συμφέροντα των κατασκευαστικών ομίλων. Ζητάμε ουσιαστικές αυξήσεις και κατοχύρωση ωραρίων και όρων εργασίας για να αναπληρώσουμε τις απώλειες της προηγούμενης “χαμένης” δεκαετίας της κρίσης, για να καλύψουμε τις σημερινές απώλειες της ανάπτυξης από τον πληθωρισμό που καλπάζει.
Συντονιζόμαστε με τον ταξικό πόλο στο εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, τις εκατοντάδες Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα μπροστά και στην απεργία στις 28 του Φλεβάρη.
Βάζουμε μπροστά τις διεκδικήσεις μας ενάντια στα συμφέροντα των κατασκευαστικών ομίλων, καλούμε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
Κλιμακώνουμε τη σύγκρουση με τους ομίλους και το κράτος τους, μέχρι τη συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που γεννά κρίσεις, φτώχεια και εξαθλίωση».
