Μάρκος Μπεκρής: «Η COSCO είναι αδιάλλακτη, αλλά και εμείς έχουμε αποδείξει ότι είμαστε σκληρόπετσοι…»

Η ομιλία του Μάρκου Μπεκρή στο παναττικό συλλαλητήριο την περασμένη Πέμπτη στην COSCO. Μιλώντας στη μεγάλη συγκέντρωση των σωματείων, ο πρόεδρος της Ένωσης Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων στις Προβλήτες του Πειραιά (ΕΝΕΔΕΠ), είπε μεταξύ άλλων:

«Οι λιμενεργάτες του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ ευχαριστούμε τους συναδέλφους και όλο αυτόν τον κόσμο που είναι σήμερα εδώ, στο πλάι μας και τους λέμε δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε ποτέ και όπου χρειαστεί θα δίνουμε το “παρών”!

Αυτός ο αγώνας ξεκίνησε με ένα έγκλημα. Ηταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και θέλουμε και αυτοί που δεν γνωρίζετε, να μάθετε ποιος ήταν ο συνάδελφός μας, ο Δημήτρης Δαγκλής.

Ο Δημήτρης ήταν ένας νέος άνθρωπος, 40 ετών, ένας καλός συνάδελφος, δούλευε στο πόστο του βοηθώντας τους νέους συναδέλφους χρόνια, μοιραζόμασταν τα προβλήματά μας, τα άγχη μας, τους κόπους μας. Ηταν ένας αγαπητός συνάδελφος, που λόγω και του πόστου του στον ντόκο τον ξέρανε όλοι. Και οι νταλικέρηδες, και οι χειριστές των γερανογεφυρών, και οι εργάτες. Και είναι καθήκον μας να μην τον ξεχάσουμε. Εχουμε χρέος να συμπαρασταθούμε στην αδερφή του και τους δικούς του ανθρώπους που είναι σήμερα εδώ.

Ο θάνατος του Μήτσου ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Αυτό το αποδεικνύει και το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη γέφυρα, στην οποία έγινε και το τραγικό εργατικό δυστύχημα, με αποτέλεσμα να χαθεί ο συνάδελφός μας, δεν είχαν παρθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της ζωής του Δημήτρη και όλων μας.

Είχε πραγματοποιηθεί μια πρόχειρη μετασκευή στον προφυλακτήρα που καλύπτει το ράουλο που κινείται πάνω στις ράγες. Ο προφυλακτήρας της γερανογέφυρας κανονικά θα έπρεπε να είναι “πρόσωπο” με τις ράγες έτσι ώστε να μην μπορεί να μπει τίποτα από κάτω. Αντί λοιπόν να διορθώσουν το πρόβλημα με σωστή συντήρηση στις ράγες, που από τη μη συντήρηση και την πολυκαιρία έχουν μετακινηθεί, δηλαδή έχουν “μπόσικα”, κόψανε κομμάτι από τον προφυλακτήρα της γερανογέφυρας! Η γερανογέφυρα αυτή, που πέρασε πάνω από τον συνάδελφό μας, είναι ένα δείγμα των συνθηκών εργασίας που επικρατούν στο λιμάνι. Για να μη βάλει το χέρι στην τσέπη η εργοδοσία, για να μη χαλάσει η COSCO ένα ευρώ, όταν διαρκώς τα κέρδη της δεν έχουν προηγούμενο, θυσίασαν τον Δημήτρη Δαγκλή.

Μετά από αυτό, πώς θα μπορούσαμε να αφήσουμε το λιμάνι να δουλεύει έτσι, να είναι παγίδα θανάτου;

Πώς θα μπορούσαμε να δούμε στα μάτια τους συναδέλφους που είδαν τον Δημήτρη να ψυχορραγεί; Πώς θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε την αδερφή του;

Εμείς δεν ντρεπόμαστε να κλάψουμε για τον συνάδελφό μας. Και όπως δουλεύουμε σκληρά ξέρουμε και να αγωνιζόμαστε σκληρά και να τιμάμε τους νεκρούς μας με αγώνες.

Και μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μας το δείχνει ο νικηφόρος αγώνας των εργαζομένων στην “e-food”, των μεταλλεργατών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, των οικοδόμων και αλλού, όπου τα ταξικά σωματεία έχουν δύναμη.

Δεν είναι μόνο το λιμάνι. Παντού διακρίνουμε την ανεπάρκεια μέτρων ασφάλειας, εντατικοποίηση. Παντού οι εργοδότες τα ίδια κάνουν, για τα κέρδη, για να πέφτει το κόστος από τους μισθούς, για να έχει ασυλία η COSCO και γενικά η εργοδοσία.

Κάθε 4 μέρες η εργατική τάξη, εμείς οι εργάτες, θρηνούμε και έναν συνάδελφο. Κάθε 4 μέρες ένας εργάτης θυσιάζεται, βάφει με το αίμα του τον βωμό της κερδοφορίας της κάθε COSCO, των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό είναι το τίμημα για μας της περιβόητης ανάπτυξης για όλους.

Οι ζωές των εργατών μετράνε για τα αφεντικά μόνο για να βγάζουν τα κέρδη τους.

Εμείς όμως μετράμε αλλιώς τις ζωές μας. Γιατί μαζί ο ένας με τον άλλον χτίσαμε ό,τι υπάρχει εδώ, ό,τι υπάρχει γύρω μας. Γιατί χωρίς εμάς δεν κινείται τίποτα.

Μετράμε στη δουλειά και τον αγώνα για αξιοπρεπή ζωή.

Αυτές τις μέρες καταφέραμε πολλά. Δεν θάφτηκε το γεγονός. Αναδείξαμε το τι ισχύει στον υποτιθέμενο παράδεισο της COSCO. Σπάσαμε την ομερτά των ΜΜΕ.

Σε κάθε χώρο δουλειάς μιλάνε για μας. Μιλάνε για το εργοδοτικό έγκλημα, μιλάνε για το εργασιακό γκέτο στο λιμάνι, αλλά μιλάνε και για τους αγώνες και ότι αυτοί πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο που χαράξαμε.

Η πάλη για τη ΣΣΕ περνάει σε νέα φάση γιατί όλοι κατανοούν την αναγκαιότητά της και κρίνεται στην ισχυροποίηση του σωματείου. Η COSCO είναι αδιάλλακτη, αλλά και εμείς έχουμε αποδείξει ότι είμαστε σκληρόπετσοι και θα γίνουμε πιο πολύ. Κανείς αγώνας δεν ξεκινάει από το μηδέν, έχουμε πείρα.

Διεκδικούμε και δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα αιτήματά μας!

Τι μάθαμε; Οτι ούτε αυτά τα ελάχιστα αλλά τόσο σημαντικά αιτήματα για μας, για την υγεία μας και τη ζωή μας δεν θέλουν να ικανοποιήσουν. Μάθαμε ότι και αυτά τα ελάχιστα για να τα αποσπάσουμε χρειάζεται μαζικός, ενωτικός, συσπειρωμένος, πολύμορφος αγώνας με ισχυρό σωματείο.

Ολο και περισσότεροι στηριζόμαστε ο ένας στον άλλον. Σπάμε την τρομοκρατία για να τους αναγκάσουμε να δώσουν έστω και λίγα από τα τεράστια κέρδη που βγάζουν στις πλάτες μας.

Συνάδελφοι, μην ξεγελαστούμε. Ο καβγάς που το τελευταίο διάστημα δυναμώνει μεταξύ των εφοπλιστών, άλλων επιχειρηματιών, δημοτικών αρχών και Επιμελητηρίων του Πειραιά με την COSCO, όπως για παράδειγμα εργοδότες στη Ζώνη που σηκώνουν “αντιαποικιακό” αγώνα, κρεμούν πανό ενάντια στο “κινέζικο μονοπώλιο”, είναι ανταγωνισμοί όχι για τα δικά μας συμφέροντα και τις ζωές μας αλλά για τη μοιρασιά της λείας των υποδομών, για το ποιος θα επεκτείνει περισσότερο τις μπίζνες του. Ολοι αυτοί, όμως, από τη μέρα που έγινε το εργοδοτικό έγκλημα σε βάρος του Μήτσου άφησαν στην άκρη τις διακηρύξεις και τις κόντρες τους για να θάψουν όλοι μαζί τις ευθύνες για τον θάνατο του συναδέλφου μας. Τους ένωσε το κοινό συμφέρον που είναι η εκμετάλλευση των εργατών.

Η αντεργατική επίθεση της COSCO πατάει στους απανωτούς αντεργατικούς νόμους των κυβερνήσεων, που ανταγωνίζονται ποιος θα δώσει περισσότερη “γην και ύδωρ” στους επιχειρηματικούς ομίλους για να συνεχίσουν τις μπίζνες και τους ανταγωνισμούς τους για τη λεία, για περισσότερα πεδία κερδοφορίας στις δικές μας πλάτες.

Πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε ένα 16% επιπλέον των μετοχών του ΟΛΠ στην COSCO, συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, που είχε δώσει το 51% των μετοχών.

Χρόνια τώρα βλέπουμε το ίδιο έργο με όλων των ειδών τις κυβερνήσεις. Δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ότι κάποιος κυβερνητικός μεσσίας θα μας λύσει τα προβλήματα. Αλλά εδώ μέσα στο λιμάνι, που με τον αγώνα κρίνονται οι ζωές μας, τα δικαιώματά μας, η αξιοπρέπειά μας, ξέρουμε ποιοι είναι οι δικοί μας άνθρωποι και ότι μόνο οι εργάτες μαζί με άλλους εργάτες μπορούμε να σώσουμε και να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.

Γι’ αυτό κατανοούμε ότι πρέπει να δυναμώσει η κοινή πάλη απέναντι στις αιτίες για τα βάσανά μας. Να κλιμακωθεί ο αγώνας μας για τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή μας, για να μείνουν στα χαρτιά οι αντεργατικοί νόμοι που είναι κομμένοι και ραμμένοι για την εργοδοσία, όπως ο νόμος Χατζηδάκη. Γι’ αυτό δίνουμε τη μάχη μαζί με άλλα σωματεία, με άλλους εργαζόμενους, μπροστά και στο συλλαλητήριο στις 4 Νοέμβρη».

Δείτε το βίντεο: