Μένουμε δυνατοί, όχι σιωπηλοί! – Γράμμα σε έναν συνάδελφο στο μέτωπο

Προς οπλίτης καθαριότητας Νικήτα Ζ.
(β’ χαράκωμα)

Φίλε και συνάδελφε Νικήτα,

Έλαβα τη γραφή σου και χαίρομαι που είσαι καλά. Ξέρω ότι τώρα είσαι στη μάχη, δεν είναι ώρα για καλλιγραφίες. Το είπε και ο Κυριακούλης, ο πρώτος του γκουβέρνου: “Είμαστε σε πόλεμο μ’ έναν αόρατο εχθρό”… Όλο επαίνους σας κάνει τώρα, μαζί με τον Αλέκο, που το ‘βαλαν αμέτι μουχαμέτι με τους ψαλιδοχέρηδες Κατρούγκαλο και Βρούτση να σας κόψουν τα βαρέα και να δείτε σύνταξη στα 67. Προψές, μάλιστα, βγήκαν στα μπαλκόνια και χτυπούσαν παλαμάκια για τα παιδιά στα μπροστινά ορύγματα -τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του συντάγματος ΕΣΥ ντε!

Τα μάτια σας δεκατέσσερα! Να καλύπτετε τα νώτα των προκεχωρημένων γιατί η αμυντική τοποθεσία τους μπάζει από παντού, σαν το Κέντρο Υγείας και το σχολειό στο χωριό όταν βρέχει…

Κοίτα να φοράς αυτά που σου έδωσαν και να τα βάζεις όλα σαν είναι η σειρά σου. Και γάντια και μάσκα και φόρμα και γυαλιά… Από την υγεία σου κρεμόμαστε και εμείς εδώ πίσω, οι καλαμαράδες καταπώς λες καμιά φορά, αλλά και οι οικογένειές μας.

-Μου ‘πες για τα όπλα, που ‘ναι παλιά και μπλοκάρουν… Λες και δεν ήταν χτες που πάλευες στη δουλειά να ‘χεις καινούρια απορριμματοφόρα… Το ρωμαίικο πάντα, με καριοφίλια, γκράδες κι αραβίδες…

-Φοβάσαι για το Κινητό Χειρουργείο Εκστρατείας, που σου σφύριξε μια νοσοκόμα ότι δεν έχουν γάζες και τις τομές τις κάνουν στα σκοτάδια και στο κρύο, κατά τύχη… Απορώ καμιά φορά με σένα. Ούτε τετράμηνο δε συμπλήρωσαν οι συγκεντρώσεις για το Κέντρο Υγείας στο νησί, για να είναι “πλήρη δυνάμει” (που λένε και οι γραμματιζούμενοι) και να μην πέσει… Μπορεί να σε στείλουν και πίσω για θεραπεία… όπως φεύγεις απ’ το νησί για στραμπούληγμα και κάνεις μερόνυχτα ντολτσεβίτα στο Βόλο…

-Μου ‘γραψες και για τις εφεδρείες, λιγοστές και άπειρες… Ξέχασες φαίνεται τότες που παλεύαμε με τους “παρατασιούχους”, με απεργίες που έβγαιναν παράνομες και απόξω ο κόσμος να φωνάζει για τα σκουπίδια που έμεναν άπαρτα (μήπως μπορούσατε και να τα σηκώσετε με τα χαλασμένα φορτηγά; “Τράντες και νεκροφόρες μια ζωή τα συφοριασμένα. Μη λησμονάς κι αυτούς τους πενήντα που χαλάστηκαν αυτά τα χρόνια στο καθήκον.

-Ανέφερες και τις γυναίκες που ‘ναι παραδίπλα και στενοχωρεύονται να παν για την ανάγκη τους. Και εσείς να μην κόβετε για τα λαγκάδια.
Όπως στη δουλειά, τα αποδυτήρια και οι τουαλέτες που κατάντησαν σαν το γιοφύρι της Άρτας, και όλο τελειώνουν κι έτοιμα δεν είναι τώρα στον πόλεμο.

Αδερφέ Νικήτα,

Για όλα τούτα -και άλλα πολλά που μπορεί να τα κόψεις η λογοκρισία-, να βγεις παραπονούμενος αύριο στην αναφορά! Μην τους χαριστείς! Να πεις στους γαλονάδες να βρουν και γάντια και μάσκες και φόρμες και γυαλιά…

Να στείλουν ενισχύσεις… Να φέρουν οχήματα… Και να τελειώσουν τις τουαλέτες… (Είδες, μπερδεύτηκα πάλι με τη δουλειά, αλλά κατάλαβες εσύ). Κι άμα σου πουν από το πλατύσκαλο “δεν είναι ώρα για τέτοια” να τους δώσεις να καταλάβουν πως και οι δικοί τους στα μετόπισθεν κινδυνεύουν!

Να μεταφέρουν στην Ανωτέρα επίσης να στείλει γιατρούς και φάρμακα, να γειάνουν όλοι, ότι έχετε πίσω φαμελιά… Και στα Μέγαρα, τις Βουλές και τα Προεδρικά, να κοιτάξουν τον κόσμο και όχι τους λίγους, τα κοράκια και τους μεγαλοεργολάβους που βγήκαν στο σεργιάνι…

Για όλες τι διμοιρίες να ζητήσεις. Και για αυτούς που μετράνε ατελείωτες άγραφες ώρες στα σούπερ μάρκετ και αυτούς στη βιομηχανία που πάνε αλυσίδα, βάρδια τη βάρδια, στοιβαγμένοι σωρό.

Κάτι σαράφηδες, φτιαγμένοι από τη δουλειά των πολλών που γυρίζουν το γρανάζι, κάτι προφεσόροι “πρώτο τραπέζι πίστα” στις τηλεοράσεις και τα γλέντα, τώρα φυλάνε τον κώλο τους.

Από τα γραφεία μας, σε εσάς έχουμε εμπιστοσύνη, γιατί τον ξέρετε τον πόλεμο, μη λέω πάλι για τις πλημμύρες του ’15 και τους χιονιάδες του ’17, τις βροχές και τους αέρηδες… Οι άνωθεν μας χόρτασαν ΠΝΠ και εγκύκλιες να φτιάξουμε έκτακτα πλάνα. Μετριόμαστε, ξαναμετριόμαστε και βγαίνουμε λειψοί…

Με τη σειρά μας να βοηθήσουμε και εμείς. Να πάμε να πιάσουμε τις γειτονιές, τα ΜΜΕ και τα σόσιαλ τώρα που είναι στα φόρτες τους κι εσείς λίγοι, να μην πετάνε τα στρώματα και τα μπάζα έξω, γιατί αποτελούν καταφύγιο για τον “αόρατο εχθρό”. Τα αποφάγια και τα άλλα (θα τα ‘μαθες τα χαμπέρια για την ανακύκλωση) να μπαίνουν σε μαύρες, διπλές, καλά δεμένες σακούλες, να μην κάνουν χορό τα χαρτομάντιλα στα καλντερίμια με τις γάτες κι ούτε να είναι γεμάτες μέχρι πάνω. Κι άμα είναι τίγκα ο κάδος, στον επόμενο. Τα κλαδιά ας μείνουν στο κτήμα για λίγο καιρό ή να είναι κομμένα και δεμένα κοντά…

Και αυτοί που θα χρειαστούν βοήθεια στο σπίτι, να λένε ακριβώς την κατάστασή τους στο “Τηλεφώνημα”, να μην κινδυνέψουμε, ούτε αυτοί ούτε εμείς…

Υγ: 25η Μαρτίου αύριο! Δεν έχει παράτες, “ψηλά καπέλα” και πανηγυρικούς. Η σκέψη μας είναι στα ακούραστα παιδιά με τις άσπρες στολές στο α’ χαράκωμα και σε σας στο β’. Να γυρίσετε με το καλό νικητές, Νικήτα μου! Και προπάντων, γεροί… Και τούτη τη φορά να μην αφήσουμε να ξεχαστεί η Κλεφτουριά γυμνή και ρακένδυτη, περιφρονημένη από τους Αντιβασιλείς και τους Ηρακλείς του στέμματος!

Σκόπελος, 24-3-2020

Ο συνάδελφός σου
Γιώργος Γούλας

Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Ν. Μαγνησίας
Εκλεγμένος με τη ΔΑΣ-ΟΤΑ (ΠΑΜΕ).

Πηγή: Σποράδες