Μια οφειλόμενη απάντηση στον όμιλο ΟΤΕ που μαγάρισε τους στίχους του Ρίτσου για την καμπάνια του

«Δεν έχω καιρό να κουραστώ. Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου.
Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ, να μη θέλω, να μη σκοτώνουμαι.
Δως μου το χέρι σου – κι απ’ την αρχή – μιαν άλλη αρχή.
Στις 5, ναι, στη διασταύρωση. Δικός μας είναι ο κόσμος».

Αυτούς τους στίχους επέλεξε ο όμιλος ΟΤΕ για τη νέα του διαφημιστική καμπάνια, συνδυάζοντάς τους με εικόνες από τη μεγάλη προσφορά των υγειονομικών, των χιλιάδων εργαζομένων στην καθαριότητα, στα σούπερ μάρκετ, τους εργαζόμενους του ομίλου που δουλεύουν στο πεδίο, στα καταστήματα, εκτεθειμένοι στους κινδύνους της πανδημίας και με μεγάλη εντατικοποίηση.

Η πρόκληση είναι το λιγότερο που μπορείς να νιώσεις, όταν μάλιστα όλα αυτά συμπληρώνονται με το εμπορικό σήμα του ΟΤΕ και λέγοντας ότι «κάνει όσα περισσότερα μπορεί με σκοπό να κάνει τον κόσμο καλύτερο για όλους». Η αλήθεια είναι ότι στον μεταξύ τους εμπορικό ανταγωνισμό, οι όμιλοι κάνουν «ό,τι περισσότερο μπορούν» για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους, ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους.

Για να μην πούμε για άλλα. Θα μπορούσε φυσικά ο όμιλος ΟΤΕ να δείξει τις πραγματικές εικόνες γα τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων που προβάλλει, ναι αυτών των εργαζομένων που χειροκροτεί μέσα από διαφημιστικές καμπάνιες. Τους τεχνικούς πεδίου που δουλεύουν για 750 ευρώ χωρίς τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειάς τους, όχι μόνο τώρα μέσω πανδημίας, αλλά διαχρονικά, όπως αποδεικνύει και ο μεγάλος αριθμός εργατικών ατυχημάτων. Τους επινοικιαζόμενους εργαζόμενους στα καταστήματα και τα τηλεφωνικά κέντρα, που τώρα δήθεν τους «συμπονάει», ενώ πριν από δυο μήνες έλεγε ότι δεν τους αναγνωρίζει ως εργαζόμενους στον ΟΤΕ, ότι δεν μπορούν να ενταχθούν στη Σύμβαση Εργασίας, ας συνεχίσουν να δουλεύουν για τρεις και εξήντα. Χειροκροτεί δηλαδή όλους αυτούς που πολύ πρόσφατα, όταν έκαναν ένα μήνα απεργία ενάντια στις απολύσεις, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και αμοιβών, διαχώριζε σε παλιούς και νέους, σε εργαζόμενους στον ΟΤΕ, σε θυγατρικές του και σε αυτούς που δουλεύουν μέσω δουλεμπορικών εταιρειών για τον ΟΤΕ, τότε τους λοιδορούσε, τους αντιμετώπιζε με αδιαλλαξία, με συλλήψεις.

Για τις εικόνες με τους υγειονομικούς και τους εμποροϋπαλλήλους τι να πει κανείς; Ολος ο κόσμος γνωρίζει τι τραβάνε και γι’ αυτό οι εργαζόμενοι απ’ όλους τους κλάδους στήριξαν τις κινητοποιήσεις, τις διεκδικήσεις τους και στις 7 Απρίλη στα νοσοκομεία και στις 15 Απρίλη στα super market.

Αυτό είναι ένα από τα δεκάδες επεισόδια του σίριαλ που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών. Γιατί σύσσωμα τα αστικά επιτελεία, κυβέρνηση, κόμματα, ΜΜΕ, εργατοπατέρες, δεν έχουν σταματήσει να πλέκουν εγκώμια στους ομίλους των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής για την υπεύθυνη στάση τους, αλλά και για τη σημαντική προσφορά τους σε τεχνολογικά προϊόντα και λύσεις που διευκολύνουν πλευρές της κοινωνικής ζωής που περιορίζεται σε συνθήκες πανδημίας. Επενδύθηκαν με διάφορες γνωστές θεωρίες για το σπουδαίο «κοινωνικό έργο» που επιτελούν, συμβάλλοντας στον «εθνικό σκοπό» της αντιμετώπισης της πανδημίας.

Και κάπως έτσι οι χιλιάδες εργαζόμενοι του κλάδου σήμερα δουλεύουν είτε στο πεδίο, στους δρόμους ή σε σπίτια πελατών, είτε στα καταστήματα χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Αλλοι βρέθηκαν απολυμένοι και μάλιστα μέσω τηλεδιάσκεψης, σε διαθεσιμότητα, αναγκασμένοι σε εκ περιτροπής εργασία, με σημαντικές μειώσεις μισθών, με τροποποίηση συμβάσεων, να εξαναγκάζονται σε άδεια, να δουλεύουν ασταμάτητα για να προχωρήσουν τα έργα.

Είτε βρέθηκαν αγκαλιά με ένα λάπτοπ και κρεμασμένα στα πόδια τους τα παιδιά, να δουλεύουν απομονωμένοι, αποξενωμένοι, στο σπίτι τους, με σμπαράλιασμα του ωραρίου, στην ουσία με επέκταση του εργάσιμου χρόνου και του απλήρωτου μέρους του. Την ίδια στιγμή που δυναμώνει η εντατικοποίηση και μεγαλώνει η παραγωγικότητα, αρπάζοντας ό,τι περισσότερο μπορεί το κεφάλαιο από τις δυνατότητες που δίνει η αξιοποίηση της τεχνολογίας.

Σε συνθήκες που η εργοδοσία απαλλάσσεται από το κόστος για την εξασφάλιση και συντήρηση υποδομών και μέσων εργασίας, αφού ο καθένας δουλεύει στο σπίτι του και κατά βάση με δικά του μέσα. Από το κόστος για τη λήψη μέτρων υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, την πρόληψη επαγγελματικών ασθενειών αφού πλέον δεν ορίζονται ως τέτοιες σε ατομικό περιβάλλον κ.ά.

Δεν λείπει φυσικά η συντροφιά των ΜΜΕ, οι καθημερινές ανακοινώσεις των διοικήσεων των ομίλων και διευθυντικών στελεχών επιχειρήσεων προς το προσωπικό, που τους θεωρούν «οικογένειά τους» και τους χειροκροτούν για τη μεγάλη σημασία που έχει η δουλειά τους ώστε να κρατούν το δίκτυο όρθιο, τους καλούν σε ακόμα μεγαλύτερη στράτευση στην εξασφάλιση και παροχή «του κοινωνικού αγαθού της επικοινωνίας».

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται… Γι’ αυτό ο ΣΕΒ επιτακτικά παραγγέλνει και η κυβέρνηση προωθεί μέσα από τις ΠΝΠ τη νέα «κουλτούρα ώστε να επωφεληθούν οι επιχειρήσεις από την ευελιξία που επιτρέπει το “αντίδοτο” της τηλεργασίας στις σημερινές έκτακτες συνθήκες, να αποτελέσει ευκαιρία για καλύτερη εργασία, υψηλότερη παραγωγικότητα και καλύτερη ποιότητα ζωής».

Ο κόσμος τους είναι ο κόσμος της αδυναμίας ή κατάρρευσης των συστημάτων Υγείας, της εντατικοποίησης, της ανεργίας, της ευελιξίας και των σύγχρονων τρόπων ξεζουμίσματος των εργαζομένων.

«Στις 5 στη διασταύρωση. Δικός μας είναι ο κόσμος»!

Από τη δική μας δουλειά χτίζεται το δίκτυο, σχεδιάζεται και συντηρείται. Χωρίς τους εργαζόμενους τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί, να παραχθεί, καμιά εντολή, κανένας κώδικας. Καμιά βλάβη δεν μπορεί να επιδιορθωθεί. Οι μέτοχοι και οι διοικήσεις των ομίλων δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα σε αυτήν τη διαδικασία, το αντίθετο, σχεδιάζουν με μόνο σκοπό το κέρδος και άρα εντείνουν την εκμετάλλευση από τη μια των εργαζομένων του κλάδου και από την άλλη κάνουν πιο δυσπρόσιτη την επικοινωνία, χαρακτηριστικές οι χιλιάδες κομμένες γραμμές λόγω χρεών των λαϊκών νοικοκυριών που ξέφυγαν της προσοχής του διαφημιστή.

Με την πάλη μας σήμερα δυναμώνουμε, γινόμαστε πιο πολλοί, πιο αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και μας τα στερούν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Γιατί ΝΑΙ, δεν έχουμε χρόνο να κουραστούμε ή να σταυρώσουμε τα χέρια.

Και επαναλαμβάνουμε: «Δικός μας είναι ο κόσμος».

Και θα τον χτίσουμε. Ο κόσμος που στο κέντρο του θα έχει τον άνθρωπο και τις σύγχρονες, διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες του. Σε αυτόν τον κόσμο οι εργαζόμενοι των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής θα θέσουν τη δουλειά τους και τα αποτελέσματά της, τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, όπου και η τεχνολογία – η επικοινωνία θα είναι πραγματικά κοινωνικό αγαθό και προϋπόθεση για την ευημερία του λαού.

Πηγή Ριζοσπάστης