Μόνοι τους τα λένε οι εργατοπατέρες: “Πέσαμε στην παγίδα και κάναμε κατάχρηση της απεργίας” ισχυρίζεται ο πρόεδρος του ΕΚ Θεσσαλονίκης

Μολογάνε μόνοι τους οι εργατοπατέρες του ΕΚΘ πως αν περνούσε απόλυτα από το χέρι τους, πρακτικά θα έκαναν ελάχιστες ή και καθόλου απεργίες, αλλά κι αυτές που γίνονται προκηρύσσονταν μόνο κατόπιν πίεσης του ΠΑΜΕ, το οποίο μάλιστα τεχνηέντως δεν αναφέρεται καν ονομαστικά. Ο λόγος για τον απερχόμενο πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, Παναγιώτη Τσαραμπουλίδη, ο οποίος μιλώντας σε ραδιοσταθμό της πόλης, ούτε λίγο ούτε απέδωσε την αποτυχία πολλών απεργιακών κινητοποιήσεων, σε «κατάχρηση» του δικαιώματος της απεργίας:

“Πολλές απεργίες δεν ήταν επιτυχημένες και βασικός λόγος είναι πως κι εμείς κάναμε κατάχρηση της απεργίας”

Ο πυρήνας δηλαδή της επιχειρηματολογίας κυβερνήσεων και εργοδοτών κατά της απεργίας από τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι έχει ως πρώτιστο συμφέρον την προάσπιση και τη βελτίωση των συνθηκών για τους εργαζόμενους. Στη συνέχεια γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτικός, παραδεχόμενος ανοιχτά πως και οι λίγες αποφάσεις για κινητοποιήσεις δε θα υπήρχαν χωρίς την πίεση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος:

«… Όταν έρχεται μια συγκεκριμένη συνδικαλιστική παράταξη και θέτει ζήτημα απεργιακής κινητοποίησης, παίρναμε κι εμείς αποφάσεις όχι με βάση τα δικά μας θέλω, αλλά με βάση το περιβάλλον που δημιουργείται.

Φοβούμενοι ότι αν δεν πάρουμε απόφαση για απεργία θα κατηγορηθούμε πως αφήνουμε και περνάνε πράγματα, πέσαμε στην παγίδα και κάναμε πάρα πολλές απεργιακές κινητοποιήσεις»

Ομολογώντας πως οι όποιος αποφάσεις απεργιών γίνονταν μόνο «για να μην κατηγορηθούν», καθαρά προσχηματικά δηλαδή, δεν είναι να απορεί κανείς που στις συγκεντρώσεις του ΕΚΘ δε μαζεύουνταν ούτε 50 άνθρωποι, ούτε καν το ΔΣ ή το ΓΣ, τα οποία έτσι κι αλλιώς έχουν διακοσμητικό ρόλο, μη συνεδριάζοντας σε κανονική βάση. Ο έλεγχος του ΕΚΘ από την ΠΑΣΚΕ, με σιγόντο της ΔΑΚΕ και ευμενή ανοχή από τη συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ρίξει σε αγωνιστικό λήθαργο το ΕΚΘ, κι αυτό ευθύνεται για τις άμαζες πορείες τους, σε αντίθεση με εκείνες της «συγκεκριμένης συνδικαλιστικής παράταξης», κάτι που φυσικά σκόπιμα αποφεύγει να αναφέρει ο Τσαραμπουλίδης.

Ακόμα και για την απαράδεκτη προώθηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας από την κυβέρνηση, ο απερχόμενος πρόεδρος διατύπωσε απλώς την ένσταση ότι “χάνεται το στοιχείο του αιφνιδιασμού”, δηλώνοντας παράλληλα ότι “είναι οι πρώτοι” που συμφωνούν με τον “εκσυγχρονισμό” που προωθείται, όπως την ηλεκτρονική καταγραφή – το φακέλωμα δηλαδή – των εργαζομένων, τάχα για να αποφεύγονται νοθείες, στις οποίες βέβαια η παράταξή του διαχρονικά πρωταγωνιστεί.

Eκεί βέβαια που δίνει ρέστα ο Τσαραμπουλίδης, είναι όταν υπερθεματίζει σχετικά με τις φοροελαφρύνσεις υπέρ του κεφαλαίου, λέγοντας πως:

«Είναι σίγουρο πως ευνοεί τους πλουσιότερους, δηλαδή την επιχειρηματικότητα και δεν είναι κακό όταν το κάνει λελογισμένα, όταν δηλαδή υπάρχει έλεγχος για το πώς αξιοποιούνται τα χρήματα που δίνονται και ότι δεν γίνονται βίλες και κότερα. Είναι θετικό να γίνονται επενδύσεις, να ανοίξουν οι κρουνοί και να μειωθούν και οι φόροι, να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα». Φτάνει μάλιστα να μιλήσει για φορολογία σε “σκανδιναβικά επίπεδα”, ζητώντας δηλαδή ακόμα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές.

Οι εργατοπατέρες δεν κρύβουν τις προθέσεις τους, ούτε σε ποια πλεύρα βρίσκονται. Στο χέρι των εργαζόμενων είναι να απαλλαγούν από όσους κόπτονται για τα φορολογικά βάρη των αφεντικών, την ώρα που οι ίδιοι στενάζουν από την αφαίμαξη των ήδη πενιχρών εισοδημάτων που τους παρέχουν οι “αναξιοπαθούντες” εργοδότες.

Με πληροφορίες από gkagkarin.blogspot.com