Νίκος Έξαρχος: Η απεργία δεν είναι βόλτα στην πλατεία και αναμνηστικές φωτογραφίες
Χωρίς τσίπα, με σημαίες και πανό, οι βουλευτές Ολ. Γεροβασίλη (πρώην υπουργός) και Κ. Μπάρκας, συνοδευόμενοι από κουστωδία, επιχείρησαν να παρελάσουν προκαλώντας δικαιολογημένα την αγανάκτηση των συγκεντρωμένων απεργών.
Την «εξαφάνιση» του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων από Πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση (που το ίδιο οργάνωσε) από μερίδα των τοπικών ΜΜΕ, και την παρουσίαση του ΣΥΡΙΖΑ ως διοργανωτή (!) της αγωνιστικής κινητοποίησης, σχολιάζει σε άρθρο του ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου, Νίκος Εξαρχος.
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι παρά την προσπάθεια υπονόμευσης της Πρωτομαγιάτικης απεργίας από την ξεπουλημένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αλλά και τους ντόπιους εκπροσώπους της, αυτή στηρίχθηκε από σημαντικό αριθμό εργατών του νομού, με κορύφωση τη μεγαλύτερη απεργιακή συγκέντρωση των τελευταίων χρόνων. Παράλληλα τονίζεται ότι τα αιτήματα των απεργών δεν αφήνουν χώρο για παρερμηνείες, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση να μην τολμήσει να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τις «ανατροπές του αιώνα».
Στη συνέχεια αναδεικνύεται ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι εφεύρεση της ΝΔ ούτε κεραυνός εν αιθρία αφού πατάει στις κατευθύνσεις της ΕΕ, στο ξεχείλωμα των ωραρίων, στις «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, που υπηρέτησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις με στόχο τη θωράκιση των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου υπενθυμίζει ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, διατήρησε άθικτο όλο το αντεργατικό τερατούργημα από το 2010, ψήφισε τα 12ωρα στους νοσοκομειακούς γιατρούς, επέβαλε 32 Κυριακές ανοιχτά καταστήματα, έκανε πράξη το νόμο Αχτσιόγλου – Βρούτση για την ΕΓΣΣΕ, ενώ έβαλε ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στην απεργία με το 50%+1.
«Πάει πολύ λοιπόν να προσπαθούν να χωρέσουν στον ίδιο χώρο όλοι αυτοί που υπηρετούν αυτήν την πολιτική με εμάς που δεχόμαστε τα “καλούδια” της και πολύ περισσότερο να παριστάνουν τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων μας», τονίζεται στο άρθρο, σχολιάζοντας ότι η απεργία δεν είναι «βόλτα» στην πλατεία και «αναμνηστικές φωτογραφίες». Απεργία σημαίνει σύγκρουση με τη μεγαλοεργοδοσία, προετοιμασία – ενημέρωση των εργαζομένων, όπως βδομάδες τώρα έκαναν τα ταξικά συνδικάτα, για να σπάσει η τρομοκρατία της εργοδοσίας. «Εστω και μια αράδα αν άκουγαν κάποιοι από τον χαιρετισμό του συναδέλφου της “ΠΙΝΔΟΣ” στη συγκέντρωση θα καταλάβαιναν ότι οι εργάτες δεν πιστεύουν ούτε σε σωτήρες ούτε στις εναλλαγές στα κυβερνητικά έδρανα», σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Δεν συμβιβαζόμαστε με το μικρότερο κακό», τονίζεται στο άρθρο, για να καταλήξει ότι «με πίστη στο δίκιο τα συνδικάτα συνεχίζουν και κλιμακώνουν τη μάχη για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο – έκτρωμα αλλά και για να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι των κυβερνήσεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, παλεύοντας για ζωή και δουλειά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες».
Σημειώνεται ότι σαν …αλεπούδες στο παζάρι εμφανίστηκαν γνωστά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλες Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις, όπως στην Αρτα και την Πρέβεζα, επιχειρώντας να μετατρέψουν το εργατικό κίνημα σε «κολυμβήθρα» για τα πεπραγμένα τους και σε δεξαμενή ψήφων. Χωρίς τσίπα, με σημαίες και πανό, οι βουλευτές Ολ. Γεροβασίλη (πρώην υπουργός) και Κ. Μπάρκας, συνοδευόμενοι από κουστωδία, επιχείρησαν να παρελάσουν προκαλώντας δικαιολογημένα την αγανάκτηση των συγκεντρωμένων απεργών.
Δεν είναι μόνο τα κυβερνητικά τους «έργα και ημέρες» που προκαλούν την οργή όσων σήμερα δίνουν τη μάχη ενάντια στους αντεργατικούς νόμους των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνο η ανυπαρξία τους στους χώρους δουλειάς της περιοχής, εκεί που οι εργαζόμενοι ματώνουν από την εργοδοτική ασυδοσία με τις πλάτες της κυβέρνησης και τη συνενοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Ειδικά στην Πρέβεζα πάει πολύ να εμφανίζονται σαν φίλοι των εργαζομένων, όταν τα συνδικαλιστικά τους στελέχη (ΕΑΕΚ), αγκαλίτσα με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ στο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, καταψήφισαν το πλαίσιο πάλης και την οργάνωση απεργιακής συγκέντρωσης που αποφάσισαν σειρά πρωτοβάθμιων σωματείων, κόντρα στην υπονομευτική στάση της ΓΣΕΕ και του τοπικού Εργατικού Κέντρου. Οταν δεν έχουν πει κουβέντα για το αμαρτωλό παράρτημα του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ στην πόλη και τις γνωστές φάμπρικες εξαγοράς συνειδήσεων και στησίματος ανύπαρκτων “σωματείων”. Ετσι, δεν απορεί κανείς που πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι», σημειώνουν χαρακτηριστικά συνδικαλιστές που έδωσαν τη μάχη της οργάνωσης της απεργίας.
