“Οι απολύσεις μας είναι άδικες. Θα ‘ναι εμπαιγμός αν δεν ικανοποιήσετε τα αιτήματά μας” – Συλλογική Επιστολή εργαζομένων Αεροδρομίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Συλλογική Επιστολή εργαζομένων Αεροδρομίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Είμαστε όλοι πρώην εργαζόμενοι των εταιρειών σας, με μηνιαίες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι οποίες ανανεώνονταν διαδοχικά. Ο συνολικός χρόνος εργασίας μας κυμαίνεται από δύο και τρία χρόνια, έως και 10. Σε όλο αυτό το διάστημα, είναι προφανές, αλλά και αποδείξιμο, αν χρειαστεί, ότι δουλεύαμε ανελλιπώς, καλύπταμε πλήρως τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες των εταιρειών, ενώ δεν είχε εκφραστεί κανένα παράπονο προς εμάς, από τις εταιρείες για τους όρους εργασίας μας ή τον τρόπο συλλογικής εκπλήρωσης των καθηκόντων μας ως εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου. Σε τίποτα δεν διαφέραμε και συνεχίζουμε να μην διαφέρουμε από τους συναδέλφους μας αορίστου χρόνου, πέρα από την ανασφάλεια της απασχόλησης ορισμένου χρόνου. Όμως, οι εταιρείες σας μας δημιούργησαν πλήρως την πεποίθηση, μέσα από τις διαδοχικές μηνιαίες ανανεώσεις επί σειρά ετών, ότι δεν θα δημιουργηθεί πρόβλημα στην απασχόλησή μας, γι’αυτό και εμείς αποδεχόμασταν αυτό το καθεστώς.

Ο ερχομός του κορωνοϊού οδήγησε την κυβέρνηση να λάβει μέτρα, που έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην αγορά, ενώ σε ιδιαίτερες περιπτώσεις προχώρησε ακόμα και στο κλείσιμο επιχειρήσεων. Τέτοια μέτρα, όμως, στις δικές σας επιχειρήσεις δεν πάρθηκαν. Αυτή την στιγμή, οι εταιρείες επιλέγουν να συνεχίσουν να λειτουργούν με προσωπικό εκ περιτροπής, ενώ οι συμβάσεις κάποιων από τους εργαζομένους αορίστου χρόνου ανεστάλησαν. Το κράτος, δε, για να διευκολύνει τις επιχειρήσεις στην περίοδο αυτή, προσφέρει επίδομα 800 ευρώ σε όσους εργαζόμενους πληττόμενων επιχειρήσεων τελούν σε αναστολή της σύμβασης εργασίας, μαζί με άλλα ευεργετικά μέτρα (άρθρο 11 παρ. 1 ΠΝΠ 20/03/2020 ΦΕΚ Α αρ. 68 και άρθρα 1 – 6 Κεφάλαιο Α1 και κεφάλαιο Α3 ΚΥΑ 28/03/2020 ΦΕΚ Β αρ. 1078, για την περίπτωση που τεθεί σε υποχρεωτική αναστολή και άρθρο 11 παρ. 2α ΠΝΠ 20/03/2020 και άρθρα 1 – 6 Κεφάλαιο Α2 ΚΥΑ 28/03/2020 ΦΕΚ Β αρ. 1078 για την περίπτωση που αποτελεί πληττόμενη επιχείρηση).

Ενόψει των ανωτέρω, η ανανέωση και έπειτα αναστολή των συμβάσεων μας θα μας έδινε την δυνατότητα να λάβουμε την οικονομική ενίσχυση των 800 ευρώ και για 45 ημέρες να έχουμε κάτι να ζήσουμε εμάς και τις οικογένειες μας. Αντ’ αυτού, «ενημερωθήκαμε» για την επικείμενη μη ανανέωση των συμβάσεων μας λίγες μέρες νωρίτερα, λάβαμε δε κανονικά τον μισθό Μαρτίου, όμως αυτή την στιγμή, ενώ σε όλες τις υποχρεώσεις μας ήμασταν συνεπείς έως τώρα, πολλές φορές υπέρ το δέον, δουλεύοντας υπερωρίες, εκτεθειμένοι και χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, το οποίο οφείλατε να παρέχετε από την πρώτη στιγμή, με βάση τις παρεπόμενες υποχρεώσεις της προστασίας της υγείας των εργαζομένων στο χώρο εργασίας, αλλά και πρόνοιας για τα συμφέροντα των ίδιων και των οικογενειών τους (όπως προκύπτουν από το άρθρο 288 Α.Κ.).

Η «ενημέρωση» μας περί μη ανανέωσης στην ουσία αποτελεί απόλυση. Και αυτό γιατί, με τις αλλεπάλληλες και αδιάκοπες διαδοχικές μηνιαίες ανανεώσεις (ο πιο «νέος» συνάδελφος ορισμένου χρόνου μετράει πάνω από 10 ανανεώσεις), που φανερώνουν την κάλυψη παγίων και διαρκών αναγκών, η σύμβαση κατ’ ορθό νομικό χαρακτηρισμό μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου. Και αυτό γιατί όταν μαζεύονται πολλές ανανεώσεις, εκλείπει ο «αντικειμενικός λόγος» για την σύναψη σύμβασης ορισμένου χρόνου, όπως απαιτεί η ελληνική νομοθεσία, και η επιλογή της σύμβασης ορισμένου χρόνου γίνεται μόνο για την καταστρατήγηση προστατευτικών διατάξεων του εργατικού δικαίου. Αυτό, όμως, δεν γίνεται δεκτό από την ελληνική νομοθεσία (άρθρο 8 παρ. 3 ν.2112/1920), που προβλέπει ως κύρωση την μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου (άρθρο 5 παρ.3 ΠΔ 81/2003). Το ίδιο συνομολογούν και τα ελληνικά δικαστήρια παγίως (ενδεικτικά ΟλΑΠ 19/2007, ΑΠ 883/2014, ΑΠ 1470/2018). Έτσι, οι συμβάσεις μας μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου και έπρεπε η απόλυσή μας να γίνει α) εγγράφως, β) με την καταβολή αποζημίωσης, όπως νόμιμα καταγγέλλονται οι συμβάσεις αορίστου χρόνου. Έτσι όπως έγινε η καταγγελία μας, σιωπηρώς και με άρνηση μεταγενέστερης αποδοχής των υπηρεσιών μας, αποτελεί παράνομη καταγγελία και απόλυση, και μπορούμε να διεκδικήσουμε νομίμως τα δικαιώματα μας στα ελληνικά δικαστήρια.

Η παράλληλη ύπαρξη δυνατότητας να διατηρήσετε τις συμβάσεις μας σε αναστολή, ώστε εμείς να ζήσουμε αξιοπρεπώς για δύο μήνες με χρήματα που θα παρείχε το κράτος, στηλιτεύει σοβαρά την επιλογή σας. Υπήρχαν ηπιότερα μέτρα από την λύση της σύμβασης εργασίας και την μη-ανανέωση, που και τα δικά μας συμφέροντα θα εξυπηρετούσε, και εσάς δεν θα επιβάρυνε καθόλου και σε κανένα επίπεδο. Ιδιαίτερα ενόψει της σοβαρής κατάστασης που επιφέρει ο κορωνοϊός στην αγορά για τις σχέσεις εργασίας, ο έλεγχος που γίνεται νομικά και δικαστικά, ως προς τις επιχειρηματικές αποφάσεις αυτού του χαρακτήρα, είναι αυστηρότερος: η απόλυσή μας αποτελεί επιχειρηματική απόφαση, λαμβάνεται δηλαδή με κριτήρια εντελώς εξωτερικά από την δική μας εργασία, με κριτήρια αγοράς, και ως τέτοια πρέπει να συμβαίνει μόνο ως ύστατη επιλογή, ως ultima ratio. Εφόσον όμως είχατε δυνατότητα για ηπιότερα μέτρα, που λάμβαναν και πρόνοια για εμάς, και δεν τα λάβατε, η λύση της σχέσης εργασίας μας (απόλυση, όπως θα δείξουμε παρακάτω) αποτελεί καταχρηστική συμπεριφορά, που παραβιάζει το άρθρο 281 Α.Κ.

Θεωρούμε την απόφαση σας καταρχήν βαθιά άδικη. Είναι δεδομένο ότι ως εργαζόμενοι μόνο τυπικά διαχωριζόμασταν από τους αορίστου χρόνου συναδέλφους μας, ενώ στην πράξη καλύπταμε τις ίδιες ανάγκες, εκτελούσαμε τις ίδιες ακριβώς εντολές, με τον ίδιο τρόπο, στον ίδιο τόπο και χρόνο. Καλύπταμε ανάγκες πάγιες και διαρκείς επί χρόνια, δεχόμενοι τυπικά να εμφανιζόμαστε ως «ορισμένου χρόνου», καθώς είχαμε ανάγκη την εργασία. Όμως, εσείς επιλέξατε χωρίς κανένα κριτήριο, πέραν του τυπικού της σύμβασης μας, στην ουσία να προβείτε σε μία δυσμενή και διακριτική μεταχείριση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου, με μοναδικό σκοπό την υπέρβαση του προστατευτικού πλέγματος της εργατικής νομοθεσίας. Συγκεκριμένα, να αποφύγετε την καταβολή αποζημίωσης και όλες τις τυπικές προϋποθέσεις της απόλυσης, καθώς περί αυτού πρόκειται αληθώς. Η άδικη μεταχείρισή μας, δε, παραβιάζει τον κανόνα της ίσης μεταχείρισης μεταξύ εργαζομένων ορισμένου και αορίστου χρόνου, κατά το άρθρο 4 του ΠΔ 81/2003).

Ενόψει όλων των παραπάνω, θεωρούμε ότι η άδικη και μη νόμιμη απόλυσή μας δεν πρέπει να είχε λάβει χώρα.

ΖΗΤΟΥΜΕ

α) Να προβείτε σε «επαναπρόσληψη»/επαναπασχόληση όλου του δυναμικού ορισμένου χρόνου,

β) Να προβείτε σε όλες τις νόμιμες ενέργειες, όπως απαιτεί η υποχρέωση πρόνοιάς σας ως εργοδότης, ώστε να ενισχυθούμε οικονομικά,

γ) Οι συμβάσεις μας να είναι αορίστου χρόνου,

δ) Να καταβληθεί ολόκληρος ο μισθός στους εργαζομένους που εργάζονται εκ περιτροπής,

ε) Να δοθούν μέσα ατομικής προστασίας σε όλους τους εργαζομένους στο αεροδρόμιο,

στ) Να σταματήσει το καθεστώς τρομοκρατίας που υπάρχει σε όλες τις εταιρείες του αεροδρομίου προς τους υπαλλήλους τους οι οποίοι διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους.

Είναι προφανές, ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς σοβαρό κόστος από τις εταιρείες σας. Θα είναι κοροϊδία και εμπαιγμός απέναντι στο δυναμικό που έδωσε τον ιδρώτα και την ενέργεια του για να στηθούν όλες αυτές οι εταιρείες στο αεροδρόμιο της πόλης μας, που αποτελεί την καρδιά του τουρισμού, η μη ικανοποίηση των αιτημάτων μας. Σε περίπτωση που δεν το κάνετε σε προθεσμία δεκατεσσάρων (14) ημερών, θα θεωρήσουμε την συμπεριφορά σας παγιωμένη και θα ακολουθήσουμε την ανάλογη νομική οδό διεκδίκησης στις παραπάνω -και όσες νέες προκύψουν- νομικές βάσεις, διεκδικώντας κατά περίπτωση την αποζημίωση απόλυσης, τους μισθούς υπερημερίας ή την επαναπασχόλησή μας, όπως κατά το γράμμα του νόμου δικαιούμαστε.

Παρακαλούμε και τον κ. Βρούτση αλλά και τον κ. Θεοχάρη να πάρουν θέση άμεσα για τις απολύσεις χιλιάδων συναδέλφων σε όλη την επικράτεια.

ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ: SWISSPORT, SKYSERV, GOLDAIR