ΠΑΜΕ: “Οι εργαζόμενοι δε θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια να παρακολουθούν τη σφαγή τους”.
Οι εργαζόμενοι μέσω της “κρατικής προστασίας” καλούνται να ζήσουν με μισθούς των 300-400 ευρώ, με δραματική μείωση που μπορεί να επιβάλει μονομερώς η εργοδοσία. Η “ατομική ευθύνη” δυστυχώς δεν τρώγεται ούτε καλύπτει τις ανάγκες μιας οικογένειας ούτε απαλλάσσει τους εργαζόμενους από τα χρέη τους σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ.
«Εδώ και τώρα να καταργηθούν τα μέτρα των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που τσακίζουν τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις!» τονίζει το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του.
«Πίσω από τις μεγάλες κουβέντες και τα διαγγέλματα που αναδεικνύουν την ατομική ευθύνη ως βασική αξία, λύση και διέξοδο απέναντι στη πανδημία ώστε να κρύβονται οι κυβερνητικές ευθύνες που αφήνουν ανυπεράσπιστο το λαό, πέρα από τα μέτρα ανεπαρκούς στήριξης των εργαζομένων που νομοθετούνται με πανηγυρισμούς από την κυβέρνηση, υπάρχουν και τα πιο ψιλά γράμματα που δεν έχουν το θάρρος να τα ανακοινώνουν στις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις και στις συνεντεύξεις Τύπου.
Μέσω των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου η κυβέρνηση επιβάλλει εν μέσω πανδημίας μόνιμη θηλιά στους εργαζόμενους με νέες σαρωτικές ανατροπές στους μισθούς και στις εργασιακές σχέσεις.
Δίπλα στο άγριο κύμα απολύσεων που δεν έχει κοπάσει, η κυβέρνηση δίνει στην εργοδοσία τη δυνατότητα να επιβάλει ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς μειώσεις στους μισθούς κατά 50% για τουλάχιστον 6 μήνες. Πέρα από τις αναστολές των συμβάσεων, δυναμώνει την ευελιξία και δίνει τη δυνατότητα σε κάθε επιχείρηση να επιβάλει μισθούς που θα αντιστοιχούν σε 10 μέρες δουλειά το μήνα.
Οι εργαζόμενοι μέσω της “κρατικής προστασίας” καλούνται να ζήσουν με μισθούς των 300-400 ευρώ, με δραματική μείωση που μπορεί να επιβάλει μονομερώς η εργοδοσία. Η “ατομική ευθύνη” δυστυχώς δεν τρώγεται ούτε καλύπτει τις ανάγκες μιας οικογένειας ούτε απαλλάσσει τους εργαζόμενους από τα χρέη τους σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ.
Η κυβέρνηση από τις αρχές του Μάρτη ήταν ξεκάθαρη στις προτεραιότητές της! Πρώτα έπαιρνε μέτρα για τις επιχειρήσεις και άφηνε το πεδίο ελεύθερο για να κάνουν ό,τι θέλουν και στη συνέχεια έφερνε συνοδευτικά μέτρα ανεπαρκούς στήριξης για τους εργαζόμενους. Με βάση αυτή τη γραμμή η εργοδοσία πρόλαβε να απολύσει χιλιάδες εργαζόμενους (πολύ πάνω από 40.000) σε 10 μέρες, επέβαλε μονομερή αλλαγή σε εργασιακές σχέσεις, τσάκισε εργασιακά δικαιώματα, ωράρια, την κανονική άδεια των εργαζομένων.
Σήμερα με πλήρη απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών και της Επιθεώρησης Εργασίας γίνεται η “σφαγή του Δράμαλη” στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς. Οι καταγγελίες που φτάνουν στα σωματεία καθημερινά από εργαζόμενους, για αξιώσεις και εκβιασμούς της εργοδοσίας, ξεπερνούν κάθε πρόκληση. Εμείς από αύριο θα τις δημοσιεύουμε όπως ακριβώς έρχονται.
Οι εργαζόμενοι εν μέσω πανδημίας δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια να παρακολουθούν τη σφαγή τους».
