Παναγιώτης Πολίτης: «Έξω από τη ΛΑΡΚΟ δεν πρόκειται να βγούμε. Θα συνεχίσουμε μέχρι την επαναλειτουργία της και τη διασφάλιση της δουλειάς μας»
Π. Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείο Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα: Σταθμός το συλλαλητήριο την Πέμπτη 28 Μάρτη, στις 4 μ.μ. στην πλατεία Ομονοίας και στις 5 μ.μ. στο υπουργείο Οικονομικών. Οι πολύμορφες κινητοποιήσεις μέχρι τότε, προετοιμάζουν την επιτυχία του συλλαλητηρίου, αλλά και την επόμενη μέρα.
Την αποφασιστικότητα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ να μην περάσει το έγκλημα της κυβέρνησης, με το οποίο την μετατρέπει σε παλιοσίδερα και σκραπ, τους πετάει στον δρόμο, ξεσπιτώνει οικογένειες και οδηγεί σε μαρασμό ολόκληρες περιοχές μεταφέρει με συνέντευξή του στο 902.gr ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείο Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα.
Μπροστά στο συλλαλητήριο που θα γίνει την Πέμπτη 28 Μάρτη στην Αθήνα καλεί σε κοινό αγώνα όλους τους εργαζόμενους. Για να διατρανώσουν τα δίκαια αιτήματά τους για ενιαία επαναλειτουργία της επιχείρησης και διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων τους. Άλλωστε, συνδικάτα της Αττικής εξέφρασαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, καλώντας τους εργαζόμενους του Λεκανοπεδίου να συμμετάσχουν στο μεγάλο συλλαλητήριο.
Παραθέτουμε τη συνέντευξη:
– Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τις τελευταίες εξελίξεις. Γιατί είναι σε αναβρασμό ξανά οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ και οι οικογένειές τους;
Γιατί η Κυβέρνηση πριν 4 χρόνια, με το αφήγημα «το κράτος δεν έχει κεφάλαια για να αναπτύξει τη ΛΑΡΚΟ», έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τις προτάσεις των σωματείων. Την οδήγησε με νόμο σε «εκκαθάριση εν λειτουργία» και εκποίηση, έτσι ώστε «να βρει επενδυτή που θα ρίξει κεφάλαια για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και τις ισορροπίες στις τοπικές κοινωνίες», όπως έλεγε.
Το αποτέλεσμα μετά από 4 χρόνια είναι το εξής:
Για την υλοποίηση του σχεδίου της βρήκε «κεφάλαια». Για την απαξίωση της ΛΑΡΚΟ σπατάλησε 500 εκ ευρώ, χρήματα που ήταν αρκετά για τον εκσυγχρονισμό της, την ανάπτυξή της, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, το άνοιγμα χιλιάδων νέων θέσεων με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η «εκκαθάριση εν λειτουργία», ήταν «το σκαλοπάτι» για να σταματήσει η λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Στη συνέχεια η παύση παραγωγής ήταν το «άλλοθι» για να την δώσουν στην ΤΕΡΝΑ με 6 ευρώ το στρέμμα και παράλληλα το «επιχείρημα» για να μας λέει η κυβέρνηση «δεν μπορώ να σας πληρώνω και να κάθεστε».
Εμείς ζητάμε με τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που έχει διαθέσιμα η ΛΑΡΚΟ στα ταμεία της να υλοποιηθεί σχέδιο συντήρησης και προετοιμασίας επαναλειτουργίας και η κυβέρνηση μας έλεγε «αυτό θα το υλοποιήσει ο επενδυτής». Τώρα μας λέει πως «ο επενδυτής θα τη κάνει σκραπ».
Κάτω από την πίεση της ανασφάλειας και της φτώχειας, μετανάστευσαν εκατοντάδες νέοι άνθρωποι, τα χωριά μας είναι στα όρια της ερήμωσης, έχουν χαθεί 800 θέσεις εργασίας. Εάν δεν ανανεωθούν οι συμβάσεις εργασίας, σε μια νύχτα θα χαθούν άλλες 800.
Είμαστε ειδικευμένοι μεταλλεργάτες και μεταλλωρύχοι, 4 χρόνια περιμένουμε, σύμφωνα με το μέχρι σήμερα αφήγημα της κυβέρνησης, τον περιβόητο «επενδυτή που θα επαναλειτουργήσει την ΛΑΡΚΟ».
Το μόνο εισόδημα που έχουμε είναι ο μισθός των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου που λήγουν 31/3, με το οποίο ζούμε στα σπίτια του οικισμού, στα χωριά, σπουδάζουμε τα παιδιά μας. Και τώρα η κυβέρνηση μας λέει να «πάμε στο ταμείο ανεργίας και μετά στα προγράμματα στα κέντρα υγείας με 850 ευρώ».
Αυτό ήταν το σχέδιο; Σπατάλησαν τόσα χρήματα για να την κλείσουν; Πώς θα ζήσουμε; Το δίλημμα που τέθηκε επί της αρχής ήταν «μετανάστες ή υπεράσπιση της δουλειάς μας στη ΛΑΡΚΟ;». Έχουμε διαλέξει το δεύτερο.
Μετά από τέσσερα χρόνια πισωγύρισμα δεν υπάρχει, αλλά και να υπήρχε τον ίδιο δρόμο θα διαλέγαμε. Ο αναβρασμός προέρχεται από την αλητεία της κυβέρνησης και εκφράζεται έντονα στα πλαίσια της προετοιμασίας μιας νέας σύγκρουσης.
– Με βάση αυτούς τους σχεδιασμούς τι επιπτώσεις θα υπάρχουν για τους εργαζόμενους και την περιοχή;
Κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Με την μη ανανέωση των συμβάσεων, διακόπτεται το ιατροφαρμακευτικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο των εργαζομένων. Δεκάδες εργαζόμενοι και μέλη των οικογενειών τους, καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, με άλλες σοβαρές ασθένειες είναι βασισμένοι στο συμβόλαιο, είναι σε προγραμματισμένη θεραπεία που θα διακοπεί.
Δύο οικισμοί 1500 κατοίκων θα μείνουν από ηλεκτροδότηση, νερό, θα αδειάσουν. Μέσα σε αυτούς τους οικισμούς υπάρχουν σχολεία, ιατρεία, φαρμακεία, σούπερ μάρκετ, μαγαζιά που εξυπηρετούν την ευρύτερη περιοχή. Υπάρχουν μονογονεϊκές οικογένειες, ασθενείς, άρρωστοι, ανάπηροι που δεν έχουν που να πάνε.
Στα υπόλοιπα χωριά, όπως είναι η Λάρυμνα, το Κόκκινο, το Ακραίφνιο, το Μαρτίνο, η Μαλεσίνα, τα χωριά της Εύβοιας, της Καστοριάς, αρκετοί εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν ιδιόκτητα σπίτια με δάνεια. Εάν μεταναστεύσουν να πάνε αλλού για δουλειά, δεν υπάρχει διαθέσιμο κοινό έτσι ώστε αυτά τα σπίτια να τα νοικιάσουν έτσι ώστε να πληρωθούν τουλάχιστον τα δάνεια. Εάν μείνουν και πάνε στα προγράμματα ανεργίας, το χαρτζιλίκι των προγραμμάτων δεν φτάνει ούτε για να φάει η οικογένεια.
Η δυνατότητα να εργάζονται οι δύο σε ένα ζευγάρι, δεν υπάρχει. Με τη μη ανανέωση των συμβάσεων θα κλείσουν μαγαζιά, φροντιστήρια, δραστηριότητες, ελεύθερα επαγγέλματα, θα αυξηθεί η ανεργία στο μέγιστο και θα πέσουν κι άλλο τα ήδη μικρά μεροκάματα στις γύρω επιχειρήσεις.
Τι θα γίνει; Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Τι θα κάνουν οι ευάλωτες ομάδες; Πώς θα πληρωθούν τα δάνεια; Πώς θα συνεχιστούν οι σπουδές των παιδιών;
Με μία λέξη μαρασμός.
– Υπάρχουν οι δυνατότητες για να παραμείνει ανοιχτή η ΛΑΡΚΟ ή είναι «ένα βαρέλι χωρίς πάτο» όπως λέει η κυβέρνηση;
Το «βαρέλι δίχως πάτο» είναι κατευθυνόμενη προπαγάνδα της κυβέρνησης για να διαμορφώσει την κοινή γνώμη. Έτσι τους είπε η ΤΕΡΝΑ να πουν, έτσι λένε.
Μην έχετε την εντύπωση ότι προσπαθούν να αναδείξουν τις δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ. Όχι. Οι δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ για αυτούς αρχίζουν και τελειώνουν στις συμφωνίες που έχουν κάνει με τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και σε αυτό είναι καλοί.
Δεν μπορούν να αναπτύξουν επιχειρηματολογία για τις επιλογές τους απέναντι σε κάποιον που γνωρίζει τον κλάδο. Να σας πω ένα παράδειγμα. Υψηλόβαθμο στέλεχος του ΥΠΟΙΚ που θεωρείται «ειδικός», έχει θητεύσει στο ΥΠΕΝ, στο ΤΑΙΠΕΔ, στη Διοίκηση της ΛΑΡΚΟ και δεν ξέρω που αλλού, νομίζω και με την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είχε σχέση, σε μια συνάντηση τελευταία, μας είπε: «ο εκσυγχρονισμός έχει πολλές έννοιες, ο νέος ιδιοκτήτης θα την κάνει σκραπ για να φτιάξει υδρομεταλλουργία, γιατί η πυρομεταλλουργία είναι ξεπερασμένη μέθοδος».
Αυτό είναι μπούρδα. Όταν του εξηγήσαμε ότι είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο, ότι με τη μέθοδο της πυρομεταλλουργίας βγάζεις σιδηρονικέλιο που αξιοποιείται για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα και με την μέθοδο της υδρομεταλλουργίας νικέλιο για μπαταρίες, μας είπε «δεν γνωρίζω τεχνικά». Δηλαδή χωρίς να γνωρίζει τις δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ, ανακοινώνει το κλείσιμό της. Και αυτός θεωρείται ειδικός. Αυτό δεν είναι έγκλημα;
Η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της το 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική εταιρεία παραγωγής σιδηρονικελίου. Μέχρι σήμερα, σε 6 δεκαετίες έχουν παραχθεί 800 χιλιάδες τόνοι νικελίου και έχουμε διαθέσιμα αλλά 2 εκατομμύρια τόνους. Επίσης στη χώρα μας έχουμε και χρώμιο, τα οποία νικέλιο και χρώμιο είναι οι δύο βασικές ύλες για ανοξείδωτου χάλυβα.
Με τον ανοξείδωτο χάλυβα φτιάχνεις οικιακές συσκευές, νοσοκομειακό εξοπλισμό, δεξαμενές αποθήκευσης υγρών και στερεών τροφίμων, αγωγούς μεταφοράς και δεξαμενές αποθήκευσης καυσίμων, εργαλειομηχανές βιομηχανίας, αγροτικό εξοπλισμό, σκελετούς κατασκευών υψηλής αντοχής, τροφοδοτείς πρώτη ύλη στη ναυπήγηση, στην αεροναυπηγική, στην αυτοκινητοβιομηχανία κ.α.
Η σκουριά της ΛΑΡΚΟ έπεφτε στη θάλασσα, ενώ θα έπρεπε να καλύπτει τις ανάγκες της αστικής, επαρχιακής και αγροτικής οδοποιίας. Τα ξεστά ύδατα του εργοστασίου έπεφταν στην θάλασσα, ενώ θα έπρεπε να αξιοποιούνται για την κάλυψη των αναγκών οικιακής θέρμανσης και μεγάλων θερμοκηπιακών μονάδων στην κατεύθυνση παραγωγής φθηνών και ποιοτικών προϊόντων.
Παράλληλα, με τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας μπορούμε να αξιοποιήσουμε και το καθαρό νικέλιο και κοβάλτιο για την κατασκευή μπαταριών, όπου σε συνδυασμό με τον ανοξείδωτο χάλυβα θα γινόταν ακόμη και κατασκευαστούν οχήματα ηλεκτροκίνησης στη χώρα μας.
Μία τέτοια κατεύθυνση για την ανάπτυξη της βιομηχανίας της χώρας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ να λειτουργεί ενιαία με τα μεταλλεία της.
Στο ζήτημα της ενέργειας που χρειάζεται μία τέτοια ανάπτυξη της βιομηχανίας έρχονται να απαντήσουν οι δυνατότητες του λιγνίτη, σε συνδυασμό με τις πολύμορφες ΑΠΕ και άλλες μεθόδους φιλικές προς το περιβάλλον που τόσο ραγδαία αναπτύσσονται.
Σε αυτή τη βάση οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ θέλουμε δουλειά, καμίνια – μηχανές να ανάψουν ξανά.
Σε αυτή τη βάση προτείνουμε με αυτοχρηματοδότηση από τα δεσμευμένα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που έχει στα ταμεία της η ΛΑΡΚΟ, ανεξάρτητα από την έκβαση των διαγωνισμών και την εξέλιξη στις αντιδικίες που έχουν οι ανταγωνιστές νέοι ιδιοκτήτες, να υλοποιηθεί σχέδιο συντήρησης και προετοιμασίας επαναλειτουργίας με χρονοδιάγραμμα.
Σε αυτή τη βάση λέμε να καταργηθεί το ψυχοφθόρο σύστημα των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας όλων των εργαζομένων και των εργολαβιών. Να εξασφαλιστεί η παραμονή των εργαζομένων μέσα στις εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ, στις βάρδιες και στα πόστα τους.
– Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δίνετε έναν ηρωικό αγώνα εδώ και περίπου 4 χρόνια. Τι έχετε καταφέρει ως τώρα με αυτόν τον αγώνα;
Τα βάλαμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις κυβερνήσεις, νόμους, οδηγίες και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Και κερδίσαμε:
Τη συλλογική συζήτηση και τη συνέπεια των αποφάσεων μας με την υλοποίησή τους. Αποδείξαμε στον εαυτό μας ότι μπορούν να συνεννοηθούν οι πολλοί.
Την ενότητα μεταξύ των εργαζομένων, των σωματείων αλλά και των φορέων της περιοχής. Ξεκινήσαμε «λόχος», γίναμε «τάγμα»,«στρατιά», «μέτωπο».
Την αλληλεγγύη από την εργατική τάξη της χώρας μας και το εξωτερικό. Είναι η κινητήρια δύναμη, το στήριγμά μας.
Την αξιοπρέπεια, τον ίδιο δρόμο θα διαλέγαμε χίλιες φορές πίσω να μας γύριζαν.
Αυτή είναι η περιουσία μας. Με αυτόν τον πλούτο σήμερα μεγαλώνουν τα παιδιά μας και συνεχίζουμε τον αγώνα μας.
Για λογαριασμό όλων των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, των οικογενειών μας, των κατοίκων των περιοχών μας, θέλω να ευχαριστήσω την εργατική τάξη της χώρας μας. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δηλώνουν αλληλεγγύη σε όποιον αγωνίζεται και δεν το κάνουν από υποχρέωση, διδάχτηκαν με τον πιο ζωντανό τρόπο τη συντροφικότητα.
– Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας;
Σταθμός το συλλαλητήριο την Πέμπτη 28 Μάρτη, στις 4 μ.μ. στην πλατεία Ομονοίας και στις 5 μ.μ. στο υπουργείο Οικονομικών.
Οι πολύμορφες κινητοποιήσεις μέχρι τότε, προετοιμάζουν την επιτυχία του συλλαλητηρίου, αλλά και την επόμενη μέρα.
Το μήνυμα που στέλνουμε είναι ότι έξω από τη ΛΑΡΚΟ δεν πρόκειται να βγούμε. Θα συνεχίσουμε μέχρι την επαναλειτουργία της και τη διασφάλιση της δουλειάς μας.
Καλή αντάμωση.
Δείτε ακόμα:
