Παράνομη και πάλι η απεργία στην COSCO την ώρα που αλωνίζουν οι ρουφιάνοι των αφεντικών
Με τέρμα τα γκάζια και διαδικασίες εξπρές η αστική δικαιοσύνη βγάζει εκ νέου παράνομη την απεργία των εργαζομένων σε προβλήτες της COSCO, την ώρα που εργοδοτικά τσιράκια με επιστολές σε κυβερνητικούς και δικαστικούς φορείς καλλιεργούν κλίμα ακόμα μεγαλύτερης καταστολής των απεργών.
Πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τη σκιά της πλέον η αστική δικαιοσύνη, που δεν προλαβαίνει να βγάζει παράνομες τη μία πίσω από την άλλη τις απεργίες των εργαζομένων στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της COSCO, οι οποίοι διεκδικούν θεμελιώδη δικαιώματά τους, όπως την υπογραφής ικανοποιητικής ΣΣΕ, τη μόνιμη σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, την ένταξη τους στα βαρέα και ανθυγιεινά και τη λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας κατά την εργασία.
Ήδη το Εργατικό Κέντρο Πειραιά αποφάσισε να καλύψει τον αγώνα των εργαζομένων με κήρυξη απεργίας στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ από αύριο στις 6 π.μ ως τις 6 π.μ της Πέμπτης, ενώ με νέα γενική τους συνέλευση οι εργαζόμενοι στις 9.30 π.μ θα αποφασίσουν τα επόμενα βήματά τους. Είναι η τρίτη απόφαση μέσα σε λίγες μέρες που προσπαθεί να παρεμποδίζει τον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων, εν μέσω μιας συνωμοσίας σιωπής από κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ, τα οποία βέβαια βρίσκουν τη μιλιά τους όταν είναι να δώσουν το λόγο στους τσάτσους της εργοδοσίας.
Οι τελευταίοι απηύθυναν επιστολή στον πρωθυπουργό, την Βουλή, τον υπουργό Ναυτιλίας, τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, τον υπουργό Δικαιοσύνης, τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, τον αρχηγό Λιμενικού Σώματος, την Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά και το Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά, όπου αναμασούν το παλιό τροπάρι για μικρές μειοψηφίες που “παρεμποδίζουν την πλειοψηφία να εργαστεί” και ζητούν επί της ουσίας άμεση κατασταλτική παρέμβαση κατά των απεργών, για να διασφαλιστεί το “δικαίωμά” τους στην απεργοσπασία.
Η ενίσχυση του αντιαπεργιακού νομοθετικού οπλοστασίου που πρόσφατα θέσπισε η κυβέρνηση αποδεικνύεται πως πραγματικά λύνει στα χέρια σε εργοδότες και δικαστές για να μπορούν ακόμα ευκολότερα να επιδίδονται στη διαχρονικά προσφιλή τους τακτική απαγόρευσης κινητοποιήσεων. Γι’αυτό όσα συμβαίνουν στην COSCO δεν μπορούν να αφήνουν κανέναν μας αδιάφορο, όχι μόνο από αυτονόητη αλληλεγγύη, αλλά κι επειδή αφορούν την καρδιά της προάσπισης του βασικότερου όπλου που διαθέτουν οι εργαζόμενοι απέναντι στη συντριπτική ισχύ των αφεντικών, της απεργίας.
