«Στη χασούρα “συνέταιροι” και στα κέρδη “ξένοι”…» – Οι όμιλοι της ζυθοποιίας βρίσκουν “λύσεις” με απολύσεις!
Τους τελευταίους μήνες εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες. Χωρίς αυτούς οι βιομήχανοι δεν μπορούν να γυρίσουν ούτε ένα διακόπτη στην παραγωγή, οι μεγαλέμποροι δεν μπορούν να προετοιμάσουν τις παραγγελίες των εμπορευμάτων. Εκεί βρίσκεται η αναντικατάστατη και μοναδική δύναμη των εργαζομένων.
Αναδημοσιεύουμε από τον Ριζοσπάστη μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Βασίλη Παπαγωεργίου, μέλος της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Γάλακτος-Τροφίμων-Ποτών, που δίνει μια εικόνα για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν και τη γενικευμένη επίθεση της εργοδοσίας εν μέσω πανδημίας, που μετακυλίει το κόστος στους εργάτες.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΜΙΛΟΥΣ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑΣ
Πληρώνουν με απολύσεις και επίθεση στα δικαιώματά τους και την κρίση και τις «επενδύσεις»
Αντιμέτωποι με την επίθεση των επιχειρηματικών ομίλων στις θέσεις εργασίας και στα δικαιώματά τους βρίσκονται οι εργαζόμενοι στις εταιρείες ζυθοποιίας. Για την κατάσταση που επικρατεί στον συγκεκριμένο υποκλάδο και τις παρεμβάσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, μιλά στον «Ριζοσπάστη» ο Βασίλης Παπαγεωργίου, μέλος της Διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Γάλακτος – Τροφίμων – Ποτών και αντιπρόεδρος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων «Αθηναϊκής Ζυθοποιίας» στην Αθήνα.
— Ποια είναι η εικόνα που διαμορφώνεται στον υποκλάδο της Ζυθοποιίας;
— Οι εργαζόμενοι στις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη Ζυθοποιία βιώνουμε από πρώτο χέρι τις συνέπειες τις καπιταλιστικής κρίσης, στο ξέσπασμα της οποίας καταλύτης υπήρξε η πανδημία. Η πτώση των πωλήσεων, ως αποτέλεσμα της κατακόρυφης πτώσης του Τουρισμού και των μέτρων αναστολής της λειτουργίας των επιχειρήσεων της Εστίασης, φορτώνεται από την εργοδοσία ξανά στους εργαζόμενους, με επίθεση στα δικαιώματά τους, με ισοπέδωση σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο, προκειμένου να προετοιμάσουν το έδαφος για την ταχύτερη ανάκαμψη των κερδών τους.
Η μία όψη του νομίσματος περιλαμβάνει την αντεργατική επίθεση, που εκδηλώνεται με απολύσεις, μειώσεις μισθών, προγράμματα «εθελούσιων» αποχωρήσεων, αναστολές συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, μαζική τηλεργασία. Η άλλη όψη αφορά τα επενδυτικά σχέδια και επιχειρηματικά deals που υλοποιούν οι μεγάλοι όμιλοι. Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι τα βάρη της κρίσης αλλά και των επενδύσεων των μεγαλοεργοδοτών φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων, τα δικαιώματα και οι θέσεις εργασίας θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας τους.
Γενικευμένη αντεργατική επίθεση σε όλες τις μεγάλες εταιρείες
— Πώς εκφράζονται συγκεκριμένα τα παραπάνω στις μεγάλες εταιρείες του χώρου;
— Στην «Ολυμπιακή Ζυθοποιία», εταιρεία του πολυεθνικού ομίλου «Carlsberg», του τρίτου μεγαλύτερου μονοπωλίου παραγωγής και εμπορίας μπίρας παγκοσμίως, έχουμε δεκάδες απολύσεις. Η Ομοσπονδία και το κλαδικό Συνδικάτο της Αττικής έχουν οργανώσει παρεμβάσεις στις εγκαταστάσεις της εταιρείας σε Κηφισιά και Ασπρόπυργο και έχουν προχωρήσει σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας. Σε συνάντηση με αντιπροσωπεία του Συνδικάτου, οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας όχι μόνο αρνήθηκαν να ανακαλέσουν όσες απολύσεις έχουν ήδη γίνει, αλλά ομολόγησαν ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες, καθώς το «πλάνο» της εταιρείας προχωράει «μέρα με τη ημέρα και βδομάδα τη βδομάδα». Την ίδια στιγμή που συνάδελφοι πετιούνται στην ανεργία, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας εκφράζει σε συνεντεύξεις του «συγκρατημένη αισιοδοξία για τη σταδιακή ανάκαμψη της αγοράς μπίρας» και διαμηνύει πως στόχος της «Ολυμπιακής Ζυθοποιίας» είναι να καταγράψει «τις μικρότερες δυνατές απώλειες, ώστε να βρεθεί σε μια καλή θέση εκκίνησης για να καλύψει το χαμένο έδαφος από το 2021».
Στην «Ελληνική Ζυθοποιία Αταλάντης», οι συνάδελφοι υποχρεώθηκαν σε υπογραφή τροποποιητικών ατομικών συμβάσεων με μειώσεις μισθών. Μάλιστα, κάθε εργαζόμενος αναγκάστηκε να υπογράψει ότι «αποδέχεται» πως η «παρούσα τροποποίηση», δηλαδή η μείωση του μισθού του, «δεν αποτελεί βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασής του», ότι «αντιλαμβάνεται» την κατάσταση και «συμφωνεί να διευκολύνει την εταιρεία»! Την ίδια στιγμή, στελέχη της εταιρείας επαίρονται σε δημόσιες τοποθετήσεις τους για την ολοκλήρωση επένδυσης ύψους 10 εκατομμυρίων ευρώ, με την κατασκευή νέας γραμμής συσκευασίας φιαλών στο εργοστάσιο στην Αταλάντη, και το συνολικό «πλάνο επενδύσεων» που άγγιξε τα 30 εκατομμύρια ευρώ για το διάστημα 2013 – 2020.
Στην «Αθηναϊκή Ζυθοποιία», η οποία ανήκει στον πολυεθνικό κολοσσό της «Heineken», είχαμε πρόσφατα την ανακοίνωση της συμφωνίας με την «Bacardi» για τη διανομή των προϊόντων της στην ελληνική αγορά. Η εταιρεία, δηλαδή, θα διανέμει πλέον και αλκοολούχα ποτά, δίπλα στα προϊόντα που ανήκουν στην κατηγορία της μπίρας, του μηλίτη, του νερού, σε μια εξέλιξη που επιβεβαιώνει την τάση συγκεντροποίησης συνολικά στον τομέα των εμφιαλωμένων ποτών. Όσον αφορά το προσωπικό, η πορεία που καταγράφεται είναι αντιστρόφως ανάλογη της επέκτασης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των οικονομικών αποτελεσμάτων που καταγράφει τα τρία τελευταία χρόνια. Συγκεκριμένα, τη διετία 2018 – ’19 είχε 36,5 εκατ. ευρώ καθαρά κέρδη και το 2020 θα κλείσει με 10 εκατ. κέρδη, όπως ενημέρωσε ο ίδιος ο διευθύνων σύμβουλος τα σωματεία του ομίλου. Παράλληλα, ωστόσο, η εταιρεία έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία δύο χρόνια ισάριθμα προγράμματα «εθελούσιων» αποχωρήσεων για περίπου 80 εργαζόμενους. Η συνέχεια δόθηκε με βιντεοσκοπημένο μήνυμα του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της «Heineken», που προβλήθηκε πριν από περίπου δύο μήνες στους εργαζόμενους του ομίλου παγκοσμίως και με το οποίο τους «ενημέρωνε» ότι σχεδιάζονται απολύσεις το πρώτο τρίμηνο του 2021. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για όμιλο με 85.000 περίπου εργαζόμενους, ο οποίος κατέγραψε καθαρά κέρδη 4,297 δισ. ευρώ μέσα στο διάστημα των 30 μηνών από την αρχή του 2018 έως το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2020.
— Τι αποκόμισαν τα προηγούμενα χρόνια από τους αυξημένους τζίρους των επιχειρηματικών ομίλων οι εργαζόμενοι που τώρα καλούνται να πληρώσουν την κάμψη των κερδών;
— Η φιλοσοφία της εργοδοσίας είναι μία και κοινή σε κάθε όμιλο και επιχείρηση: Στη χασούρα θέλουν να είμαστε «συνέταιροι» και στα κέρδη «ξένοι». Ετσι, όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι δεν είδαν να αντανακλάται η αυξημένη κερδοφορία στα δικαιώματα, στους μισθούς, στις συμβάσεις τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ένωση Ζυθοποιών αρνείται την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, παρά τον αγώνα που δίνει εδώ και δέκα χρόνια η Ομοσπονδία.
Στην «Αθηναϊκή Ζυθοποιία» οι εργαζόμενοι έχουν να δουν αυξήσεις στους μισθούς από την επιχειρησιακή σύμβαση του 2016 – ’17. Φέτος το καλοκαίρι οι πλειοψηφίες των διοικήσεων στα σωματεία του ομίλου σε Αθήνα και Πάτρα, και ομόφωνα στη Θεσσαλονίκη, υπέγραψαν μονοετή σύμβαση για το 2020 με μηδενική αύξηση, περικοπή στο 80% του μπόνους επί των ετήσιων αποτελεσμάτων της εταιρείας, περικοπή 50% στην προσαύξηση επί της νόμιμης αποζημίωσης εκτός έδρας των επιθεωρητών πωλήσεων και τεχνικών βαρελιών και, τέλος, αναστολή καταβολής παροχών που είχαν κατοχυρωθεί από προηγούμενες συμβάσεις μέχρι το τέλος του έτους. Από αυτές τις παροχές που η ίδια η εταιρεία ανέστειλε με τη συγκεκριμένη σύμβαση, ανακοίνωσε ότι λόγω των θετικών για αυτή αποτελεσμάτων – διπλάσιων από τις προβλέψεις – θα δώσει τελικά μέρος στους εργαζόμενους τα Χριστούγεννα. Εδώ είναι ξεκάθαρη η επιδίωξη να μετατραπούν παροχές που ήταν κατοχυρωμένες, μέσα από συμβάσεις, σε οικειοθελείς παροχές, χωρίς καμία δέσμευση της εργοδοσίας για την καταβολή τους. Οι διοικήσεις των σωματείων, αντί να πανηγυρίζουν για αυτήν την εξέλιξη, θα έπρεπε το λιγότερο να προβληματίζονται…
Αντίστοιχα, οι αυξήσεις στους εργαζόμενους στην «Ολυμπιακή Ζυθοποιία» ήταν κατώτερες των αναγκών, σταγόνα στον ωκεανό τζίρου, πωλήσεων και εξαγωγών εκατομμυρίων, ενώ αφορούσαν μόνο το προσωπικό στις εγκαταστάσεις στη Σίνδο και όχι το σύνολο των εργαζομένων, που αρκέστηκαν σε οικειοθελείς παροχές – ψίχουλα.
Οι εργαζόμενοι στην ΕΖΑ, που από μικροζυθοποιία έγινε η τρίτη μεγαλύτερη εταιρεία και «εθνικός πρωταθλητής», όπως λέγεται, δεν είδαν αντίκρισμα στους μισθούς τους από τη μεγέθυνση αυτή, ενώ σήμερα «αμείβονται» για την ανάπτυξη των προηγούμενων χρόνων με αναστολές συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία και μειώσεις μισθών.
— Ποιο είναι το κάλεσμα που απευθύνει η Ομοσπονδία στους εργαζόμενους και τα σωματεία τους;
— Απέναντι στην ολομέτωπη και εφ’ όλης της ύλης επίθεση που έχουν εξαπολύσει εν μέσω πανδημίας η εργοδοσία και η κυβέρνηση, πρέπει να βάλουμε μπροστά και να υπερασπιστούμε τις δικές μας ανάγκες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Να αγωνιστούμε με την Ομοσπονδία για την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης με αυξήσεις στους μισθούς, που θα καλύπτει όλους τους εργαζόμενους στον υποκλάδο της Ζυθοποιίας, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, θα καλύπτει δηλαδή εργολαβικούς και συμβασιούχους.
Να βάλουμε στην άκρη τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και τις συμβιβασμένες ηγεσίες μέσα σε σωματεία, που θέλουν τους εργαζόμενους θεατές σε διαπραγματεύσεις με λογικές «κοινωνικού διαλόγου», λογικές που χρεοκόπησαν τους εργαζόμενους, ενώ ενσωμάτωσαν πλήρως το εργατικό κίνημα και αντικατέστησαν τους διεκδικητικούς αγώνες με τις ατέρμονες συζητήσεις – ούτε καν παζάρια – για το πόσα κάθε φορά θα χάσουμε. Το ίδιο χρεοκοπημένη είναι η γραμμή συμβιβασμού και ηττοπάθειας, στη λογική «είναι και ο εργαζόμενος άνθρωπος, θέλει να ζήσει, λυπηθείτε τον»…
Αυτό που αποδείχθηκε και σε αυτήν την κρίση, και οι εργαζόμενοι πρέπει να το βάλουν καλά στο νου τους, είναι ότι χωρίς τους ίδιους «γρανάζι δεν γυρνά». Τους τελευταίους μήνες εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από αντίξοες και επικίνδυνες συνθήκες. Χωρίς αυτούς οι βιομήχανοι δεν μπορούν να γυρίσουν ούτε ένα διακόπτη στην παραγωγή, οι μεγαλέμποροι δεν μπορούν να προετοιμάσουν τις παραγγελίες των εμπορευμάτων. Εκεί βρίσκεται η αναντικατάστατη και μοναδική δύναμη των εργαζομένων.
Το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι ότι στον καπιταλισμό, σε ανάπτυξη και κρίση, με πανδημία ή χωρίς, το λογαριασμό τον πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Οι εξελίξεις και στη Ζυθοποιία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως, αποδεικνύουν ότι η πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών των εργαζομένων δεν μπορεί παρά να συνδέεται άρρηκτα με την προσπάθεια για ανασύνταξη του κινήματος, για τη συγκρότηση μιας Κοινωνικής Συμμαχίας που θα συγκρούεται συνολικά με το κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.
Πηγή: Ριζοσπάστης