Τα δάκρυα συγκίνησης του Αδ. Γεωργιάδη και οι «ευτυχείς εργάτες» στα Ναυπηγεία Σύρου

“Ίσως είναι η πιο συγκινητική στιγμή αυτούς τους πέντε μήνες που βρίσκομαι στο υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων”… 

Σπάει τα τσιμέντα η συγκίνηση που κατέλαβε τον υπουργό Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδης στα εγκαίνια στη Σύρο της ανάληψης της ιδιοκτησίας του Νεωρίου από την αμερικανική εταιρεία Onex Suipyards. Ήταν δε τέτοιο το μέγεθός της που ένοιωσε την ακατανίκητη ανάγκη να τη μοιραστεί με τους αναγνώστες της “Καθημερινής”, που επίσης διακρίνονται  για την ευαισθησία τους σε θέματα που άπτονται της «υγειούς ανάπτυξης» της οικονομίας και της σύσφιξης των σχέσεων με τη «σύμμαχο» χώρα των ΗΠΑ…

Η ολοκλήρωση της μεταβίβασης στη νέα ιδιοκτησία που επισφραγίστηκε με την παρουσία στα εγκαίνια του Αμερικανού πρέσβη Τζ. Πάιατ, παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως μια ακόμα πλευρά της εμβάθυνσης της ελληνοαμερικανικής συνεργασίας, ενώ ο ίδιος ο Πάιατ υπογράμμισε ότι η επένδυση των ΗΠΑ στη Σύρο έχει «στρατηγικούς λόγους» για τη χώρα του.

“Στη Σύρο, όμως, τώρα είδα εργάτες ευτυχείς που έχουν δουλειά”…

Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο λόγος που κάνει να φουσκώνει από ικανοποίηση και περηφάνια τον υπουργό Ανάπτυξης. Ο ίδιος περιγράφει στο άρθρο του με εικόνες που αγγίζουν τα όρια του μελό, την πλήρη υποταγή στην εργοδοσία των εκπροσώπων του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, συνδικαλιστών του σωματείου των Ναυπηγείων, πλέκοντάς τους το εγκώμιο και εμφανίζοντάς τους ως παράδειγμα προς μίμηση, αναφωνώντας με ανακούφιση: «επιτέλους τα μυαλά άλλαξαν»!

Στο άρθρο του Αδ. Γεωργιάδη στην “Καθημερινή” βρίσκει απόλυτη εφαρμογή η φράση «αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Αποδεικνύεται ότι το συγκεκριμένο ναυπηγείο αποτέλεσε έναν δοκιμαστικό σωλήνα για τις «επενδύσεις» και για το είδος της ανάπτυξης που αυτή η κυβέρνηση ευαγγελίζεται και το πώς ακριβώς την εννοεί: Επενδυτές που στην ουσία χρηματοδοτούνται για το 100% της επένδυσής τους από το κράτος (λαμβάνοντας υπόψη τον ευνοϊκό δανεισμό και το γενναίο κούρεμα των χρεών της επιχείρησης σε ασφαλιστικά ταμεία, Εφορία, ΔΕΗ, συστημικές τράπεζες κλπ). Πειθήνια εργοδοτικά σωματεία – τσιράκια των αφεντικών. Σιγή ιχθύος για εργατικά δικαιώματα, εξασφάλιση προηγούμενων θέσεων εργασίας, τήρηση περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Μια ειδική οικονομική ζώνη δηλαδή.

Όπως δηλαδή την εννοούσε και η προηγούμενη κυβέρνηση. Γι’ αυτό ο Π. Πολάκης φωνάζει σήμερα για την κλοπή του κόπι-ράιτ από την κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη και τον Αδ. Γεωργιάδη…