Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, προσφυγιά, πολέμους

Μπορεί να ήταν μακριά από το κέντρο, με δύσκολη συγκοινωνία, και σε ανοιχτό χώρο, με ύπουλο καιρό -που το πήγαινε για βροχή… Αλλά αυτά θα ήταν δικαιολογίες για κάποιους άλλους που τις χρειάζονται και δεν ήταν ικανά να αποθαρρύνουν τον εργατόκοσμο, που γέμισε σχεδόν το θέατρο Πέτρας και συνέχισε να προσέρχεται αρκετή ώρα μετά από την έναρξη της συναυλίας. Κι αυτή η θερμή, μαζική ανταπόκριση δείχνει την επιτυχία που είχε η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ και του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, που διοργάνωσαν -με την αμέριστη αρωγή του Δήμου Πετρούπολης και των εργαζόμενών του- τη χτεσινή πολιτική συναυλία.

Μια συναυλία γεμάτη συνθήματα, διεθνιστικές νότες -αφού η μουσική είναι ούτως ή άλλως παγκόσμια γλώσσα- κι επίκαιρα μηνύματα, ενάντια στο φασισμό και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή μας, ενάντια στον πόλεμο, την προσφυγιά και την εκμετάλλευση που έχουν όλα την ίδια ρίζα, για έναν άλλο κόσμο, στο μπόι των ονείρων μας. Μια πρωτοβουλία που υπογράμμισε πως “εχθροί μας δεν είναι οι γείτονες λαοί – είναι οι βάσεις κι οι ΝΑΤΟϊκοί”.

Όπως είπε και ο πρόεδρος του Μουσικού Συλλόγου, Βασίλης Παρασκευόπουλος, στην αρχή της συναυλίας: θέλουμε να εκφράσουμε μέσα από τη γλώσσα της Τέχνης, μέσα από τη μουσική και την ποίηση, την εναντίωσή μας στους πολέμους και τα συμφέροντα που τους προκαλούν. Θέλουμε να εκφράσουμε τη συναδέλφωση των λαών, που όχι μόνο δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, αλλά αντίθετα, αν ενωθούν, όλα μπορούν να αλλάξουν». Παράλληλα, κάλεσε τους εργαζόμενους να πάρουν μαζικά μέρος στο αντι-ιμπεριαλιστικό διήμερο που διοργανώνει το ΠΑΜΕ στις 24-25 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, με τη διεθνή συνάντηση εργατικών σωματείων από τα Βαλκάνια και την Τουρκία, και τη μεγάλη αντι-ιμπεριαλιστική πορεία στο Νατοϊκό Στρατηγείο στην πόλη.

Πρώτο στη σκηνή ανέβηκε το συγκρότημα “Ναζίμ Χικμέτ” από τη γειτονική Τουρκία, που ιδρύθηκε το 2015 -σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία για το λαϊκό κίνημα της χώρας- και κάνει σύγχρονες μελοποιήσεις σε στίχους επαναστατών ποιητών -όπως ο Χικμέτ κι ο Αζίζ Νεσίν. Οι Τούρκοι φίλοι μας γέμισαν το χώρο με τη μελωδική μελαγχολία και τον έντονο, σχεδόν πολεμικό ρυθμό που έχουν τα τραγούδια τους, θυμίζοντας ταυτόχρονα -συνειρμικά- κάποιες σκηνές από την πολύ αξιόλογη και γλυκιά ταινία “η Διεθνής”.

Μπορεί οι δυο λαοί, που έζησαν τόσα χρόνια μαζί, να χρειάζονται μεταφραστή για να συνεννοηθούν, αλλά ο αγώνας, η ταξική πάλη -όπως κι η μουσική άλλωστε- είναι διεθνείς έννοιες, που μπορούν να τις αντιληφθούν όλοι οι εργάτες του κόσμου. Κι όταν το συγκρότημα τραγούδησε στα ελληνικά μελοποιημένους στίχους του Χικμέτ, όλο το θέατρο ξεσηκώθηκε και χειροκροτούσε. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δε χρειάζονται περσότερα…
–Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ…

Στη συνέχεια, ο ηθοποιός, Παύλος Ορκόπουλος, απήγγειλε ένα ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ, κι έδωσε τη σκυτάλη στους Έλληνες μουσικούς κι ερμηνευτές, που ανέβηκαν στη σκηνή.

Το Γεράσιμο Ανδρεάτο, που άνοιξε το πρόγραμμα με “του Βοσπόρου τα στενά”: κι εγώ λαός κι εσύ λαός, εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ, όμως κι οι δυο μας αν και βαχ…
Το Γιώργο Σαρρή που είπε για το σύννεφο που πέρασε απειλητικό από πάνω μας, αλλά κατάλαβε τι είναι αυτό που κάνουμε και μας άφησε να το τελειώσουμε.
Το Δημήτρη Κανέλλο που είπε ότι είμαστε παντός καιρού -συνεπώς δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.
Την Πολυξένη Καράκογλου, με την πολύ εκφραστική φωνή της.
Τον Πάνο Τίτσικα, που έπαιξε και μπάσο, μαζί με όλους τους μουσικούς που έδωσαν το παρόν και πλαισίωσαν τους ερμηνευτές: Γρηγόρης Βασίλας (μπουζούκι), Δημήτρης Γιαννούχος (τύμπανα), Αθηνά Κουκή (κανονάκι), Γιώργος Καλτσούνης (τρομπέτα), Αλέξανδρος Καμπουράκης (ακορντεόν), Μαρία Παχνιστή (φλάουτο), Φίλιππος Παχνιστής (πιάνο), Γεράσιμος Σιούρας (κιθάρα).
Και το Λάμπρο Καρελά, που έκλεισε το πρόγραμμα με την “μπαλάντα του κυρ-Μέντιου” και κάλεσε όλους τους καλλιτέχνες να ανέβουν στη σκηνή, μαζί και το τούρκικο συγκρότημα (“γκελ”, “γκελ”…), για να τους αποθεώσει το κοινό και να ανταποδώσουν κι αυτοί με τη σειρά τους το χειροκρότημα για τη θερμή ανταπόκριση.

Στο τέλος της συναυλίας, οι διοργανωτές ανανέωσαν το αγωνιστικό ραντεβού για το μεγάλο αντι-ιμπεριαλιστικό διήμερο στη Θεσσαλονίκη. Με τους εργαζόμενους όλου του κόσμου, για να αλλάξουμε τον κόσμο και να τον απαλλάξουμε από τη φτώχεια, την προσφυγιά και τους πολέμους.