Για το σοσιαλισμό αγωνίζονταν όλοι, για αυτό τους κλείνουν φυλακή…

Ο Γιάννος Παπαντωνίου δεν είναι καταδικασμένος (ακόμα). Είναι καταδικασμένος όμως να τον θυμούνται όλοι για μια αγωνιστική του έξαρση και μια δήλωσή του που άφησε εποχή -και τον κόσμο ημιλιπόθυμο από τα γέλια:

Για το σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι σύντροφοι…

Ε ναι λοιπόν, για αυτό αγωνίστηκαν ο Γιάννος και οι σύντροφοί του στις κυβερνήσεις του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι συνεπώς κλέφτες ή λαμόγια, όπως τους κατηγορούν. Είναι λαϊκοί αγωνιστές, που τους πολεμά το σύστημα, για να σπιλώσει τη φήμη και τη μνήμη τους, ακριβώς γιατί αγωνίζονταν με τόσο πάθος (για το σοσιαλισμό. Σύντροφοι).

Κάποιοι απορούν γιατί λείπει από το κάδρο μέχρι στιγμής ο αρχηγός της… επαναστατικής οργάνωσης, ο Κώστα Σημίτης, που δεν είχε προφανώς την παραμικρή ιδέα για όσα έκαναν οι υπουργοί του, αυτόβουλα κι ανεξέλεγκτα. Σαν ένα μικρό θαύμα, γύρω-γύρω διαφθορά, και στη μέση ο αγνός κι αναμάρτητος αρχιερέας της, με το εκσυγχρονιστικό του όραμα, που μας τον πλάσαραν ως τον Τρικούπη της νέας εποχής.

Πολύς κόσμος χαίρεται για αυτήν την εξέλιξη, γράφει ενθουσιώδη μηνύματα στα social media, νιώθει να αποδίδεται επιτέλους δικαιοσύνη. Χαίρεται αυθόρμητα, όπως είχε χαρεί για τον Παπαγεωργόπουλο και τον Τσοχατζόπουλο. Και πού βρίσκονται αυτοί σήμερα, είπαμε; Α ναι. Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες, όμως κάποιοι “λεβέντες” παραείναι λεβέντηδες για να τους χωρέσουν.
Δεν έχει σίδερα το κράτος να σε κλείσει, δεν έχει σίδερα για να σε φυλακίσει…

Να πληρώσουν… Να δημευτεί η περιουσία τους, λένε κάποιοι. Ναι, καμία αντίρρηση, αν και μάλλον δε θα συμβεί. Αλλά ακόμα κι έτσι, τι θα γίνει με τη σκύλλα που γέννησε το κτήνος κι είναι ξανά σε ενδιάφερουσα; Ως πότε θα στοχεύουμε τα πρόσωπα και όχι το σύστημα που τους γεννά και τους επιτρέπει να βγουν στον αφρό;

Εξάλλου το ζεύγος Παπαντωνίου κρίθηκε απλώς προφυλακιστέο, δεν καταδικάστηκε. Κι αν τελικά γίνει αυτό, θα είναι το εξιλαστήριο “θύμα” και βασικά το άλλοθι ενός συστήματος, που καμώνεται την αθώα Περιστερά. Και θέλει να βγει καθαρό, νίπτοντας τας χείρας του για όσα βγαίνουν στη φόρα και θυσιάζοντας μερικά πιόνια του -που κι αυτά, πάντως, πέφτουν συνήθως στα μαλακά…

Όσοι πιστεύουν στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη, μπορούν να συνεχίσουν να πανηγυρίζουν για το κράτος δικαίου που έχουμε. Οι υπόλοιποι όμως υποψιάζονται το προεκλογικό άρωμα που αποπνέουν αυτές οι κινήσεις και το αφήγημα της σύγχρονης “κάθαρσης” που πάει να στηθεί.

Για έναν παράξενο λόγο, όταν υπάρχει κωλυσιεργία στις δικαστικές αρχές -που είναι κι ο κανόνας για τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα- τότε η κυβέρνηση δε φέρει καμία απολύτως ευθύνη, γιατί η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Όταν όμως παίρνει μπρος, τότε η κυβέρνηση πιστώνεται τα καλά και συμφέροντα και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης πηγαίνει περίπατο, για να την επικαλεστούν επιλεκτικά πάλι, την επόμενη φορά.

Στην τελική, κι αυτή η κυβέρνηση που λειτουργεί σαν καταφύγιο για το μισό εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ (αυτό που είναι αγνό και αθώο, στο ρόλο της Αριστεράς που δεν ξέρει τι ποιεί η Δεξιά), αυτή η κυβέρνηση με τα μυστικά κονδύλια που έχουν όλα τα σύγχρονα κράτη, παλεύει κι αυτή για το σοσιαλισμό… Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που το έκανε κι ο Γιάννος κάποτε.

Προς το παρόν όμως, διαθέτει “ηθικό πλεονέκτημα”. Το δικό της κουβάρι μπορεί να αργήσει να ξετυλιχθεί. Κι ως τότε έχει τα χέρια της καθαρά κι ελεύθερα γι ανα χρησιμοποιήσει στην προεκλογική της ατζέντα το κουβάρι που ξετυλίγεται τώρα μπροστά μας, περισσότερο για επικοινωνιακούς λόγους, και όχι επειδή θα οδηγήσει όντως σε παραδειγματικές τιμωρίες και κάποιου είδους κάθαρση.

Πάρτε ποπ-κορν, μείνετε στον καναπέ κι αναμείνατε στην οθόνη τη συνέχεια…