Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται ξαφνικά και με μένος στο ΚΚΕ
Οι δυναμικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, σε υπουργείο Εργασίας και Μέγαρο Μαξίμου και η λιγότερο δυναμική στους δρόμους της Ελευσίνας κατά τη διάρκεια του Αναπτυξιακού Συνεδρίου, παρουσία υπουργών αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου επίθεση της κυβέρνησης στο ίδιο το Μέτωπο, αλλά και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας.
Οι δυναμικές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, σε υπουργείο Εργασίας και Μέγαρο Μαξίμου και η λιγότερο δυναμική στους δρόμους της Ελευσίνας κατά τη διάρκεια του Αναπτυξιακού Συνεδρίου, παρουσία υπουργών αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου επίθεση της κυβέρνησης στο ίδιο το Μέτωπο, αλλά και στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας.
Πρώτος ο αρθρογράφος της Αυγής, Δημήτρης Χρήστου, ο οποίος αναφέρει πως «το ΚΚΕ ρέπει προς τις ανοιχτές βίαιες συγκρούσεις, την υπονόμευση κάθε προσπάθειας να βγει η χώρα από τη χρεοκοπία. Επιχειρεί να εισβάλει σε υπουργεία σπάζοντας τα φράγματα των αστυνομικών, προκαλώντας υλικές ζημιές και τραυματισμούς, ενώ συνεχίζει τονίζοντας «Δυστυχώς το σημερινό ΚΚΕ επιχειρεί -πλέον- με κάθε τρόπο να ανατρέψει την κυβέρνηση και καλοδέχεται τις αντιδημοκρατικές και προβοκατόρικες ενέργειες». Ο αρθρογράφος καταλήγει χαρακτηρίζοντας τον δρόμο που έχει επιλέξει το ΚΚΕ «Ολισθηρό και επικίνδυνο για τη δημοκρατία».
Τον ίδιο αυτό χαρακτηρισμό, χρησιμοποίησε και ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος σχολιάζοντας τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ έξω από το Αναπτυξιακό Συνέδριο στην Ελευσίνα έκανε λόγο για ολισθηρό δρόμο που ακολουθεί το ΚΚΕ «όχι γιατί υιοθετεί τη λογική της διαμαρτυρίας, αλλά γιατί υιοθετεί τη λογική της αντι-συγκέντρωσης».
Πιάνοντας το νήμα, ο Γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Ρήγας σημείωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη: «Η Αριστερά ποτέ δεν έκανε αντισυγκεντρώσεις. Δεν μπορεί να διαμορφώνονται αντιλήψεις οι οποίες δεν είναι προς τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς. Ποτέ το ΚΚΕ δεν έκανε αντισυγκεντρώσεις, απέναντι σε συγκεντρώσεις κόμματος από το 1974 έως σήμερα. Αν το κάνει σήμερα, θα κριθεί στο χώρο της Αριστεράς».
Η αντίδραση του επίσης ευρισκόμενου στο Περιφερειακό Συνέδριο, υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, Χρήστου Σπίρτζη, ήταν περισσότερο απαξιωτική. «Θα φωνάξουμε και το ΠΑΜΕ εγώ τους αγαπάω, ο Σκουρλέτης τους αντιμετωπίζει σοβαρά… Αντί να προστατεύουμε τα μουσειακά είδη, κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης, τους πολεμάνε. Εντάξει. Έχουν μία άλλη αντιμετώπιση…»
Τέλος, ο βουλευτής Δράμας, Χρήστος Καραγιαννίδης που συνηθίζει να κινείται σε… ψηλότερους τόνους, σε ανάρτησή του έκανε λόγο για «μορατόριουμ Κουτσούμπα με εφοπλιστή και εποχιακό φαρμακοποιό», χωρίς όμως να τον κατονομάζει.
Άλλαξε το ΚΚΕ, τακτική;
Η απάντηση είναι, σαφέστατα όχι. Αντίστοιχη συγκέντρωση έγινε τον Ιούλιο στην Κοζάνη, όταν ο πρωθυπουργός μίλησε στο πρώτο περιφερειακό συνέδριο εκεί. Τότε μάλιστα είχαν σημειωθεί και εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων των ΜΑΤ, όπως γράφαμε και στο reader.gr. Καμία ένσταση περί «αντισυγκεντρώσεων» δεν υπήρξε τότε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, απολύτως λογικά, καθώς δεν υπήρξε καμία συγκέντρωση. Τα Περιφερειακά ή Αναπτυξιακά Συνέδρια, δεν έχουν καμία σχέση με κομματικές συγκεντρώσεις. Πρόκειται για Συνέδρια που διοργανώνουν από κοινού κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση. Άρα δεν υπάρχει ζήτημα αντι-συγκεντρώσεων.
Αντίστοιχο «ντου» του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας, υπήρξε και επί Βρούτση το 2013. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν διαφωνούσε, ούτε θεωρούσε αντιδημοκρατική την ενέργεια, αλλά αντίθετα βουλευτής του (ο Κώστας Μπάρκας), κραδαίνοντας τη βουλευτική του ταυτότητα, προσπαθούσε να φτάσει στους συνδικαλιστές τους ΠΑΜΕ που βρίσκονταν εγκλωβισμένοι από την αστυνομία στο κτήριο του υπουργείου, μέχρι να… αποδεχτούν τη σύλληψή τους, την οποία και κατήγγειλε.
Ποιος ο λόγος της επίθεσης
Είναι δύσκολο ο ΣΥΡΙΖΑ, να αντιμετωπίζει το ΚΚΕ του 5,5% ως δεξαμενή ψήφων ενόψει εκλογών (όποτε και αν αυτές γίνουν) και να σκληραίνει τη στάση του απέναντί του, γι αυτό το λόγο. Άλλωστε η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, απέχει πολύ από το να δελεάζει με οποιονδήποτε τρόπο τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ και το επιχείρημα «να φύγει» ή «να μην ξαναέρθει η Δεξιά» εξαντλήθηκε στις εκλογικές μάχες του 2012 και εκείνες του Ιανουαρίου του 2015.
Αυτό που ίσως υπολογίζει το κυβερνητικό επιτελείο, είναι πως το ΚΚΕ, θα μπορούσε να παίξει ρόλο υποδοχέα απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ενώ είναι το μοναδικό, που αρθρώνει κριτική «από αριστερά» στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα μπορεί να κινητοποιήσει κόσμο στον δρόμο (κάτι που λείπει από ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πλεύση Ελευθερίας) και γι αυτό να σκληραίνει τη στάση του αντίστοιχα.
Αντίστοιχες επιθέσεις -πάντα προεκλογικά- επέλεγε να πραγματοποιεί και το ΠΑΣΟΚ με διπλή στόχευση. Τη θωράκιση του από διαρροές προς το ΚΚΕ και βέβαια την προσέλκυση των πιο «χαλαρών» ή με «αντιδεξιά αντανακλαστικά» ψηφοφόρων του ΚΚΕ. Χαρακτηριστική είναι η φράση του Γιώργου Παπανδρέου το 2007 περί «αριστερού ψάλτη της δεξιάς», αν και οι κατηγορίες των κυβερνητικών στελεχών ενάντια στον Περισσό, θυμίζουν περισσότερο εκείνη του Θεόδωρου Πάγκαλου, περί ΚΚΕ που «κινείται στα όρια της νομιμότητας».
Πηγή: Reader.gr
