Γιώργος Μαρίνος: Τα γεγονότα προειδοποιούν για νέους τοπικούς ή και γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους
Ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, για τις εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τις αντιθέσεις και τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων που εγκυμονούν κινδύνους σε βάρος των λαών, για τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό – Συνέντευξη στην ιστοσελίδα iEdiseis.gr
Για τις εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τις αντιθέσεις και τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων που εγκυμονούν κινδύνους σε βάρος των λαών, για τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό, μεταξύ άλλων, μίλησε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος στην ιστοσελίδα «iEdiseis.gr» και τον δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρή. Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:
Πώς αντιμετωπίζει το ΚΚΕ την επίθεση του Ισραήλ στους Παλαιστίνιους και τις εξελίξεις για το παλαιστινιακό πρόβλημα;
Το Ισραήλ ως κατοχικό κράτος, στενός σύμμαχος των ΗΠΑ και με στρατηγικές σχέσεις με την ΕΕ, φυλακίζει και δολοφονεί για χρόνια τον παλαιστινιακό λαό, επεκτείνει το καθεστώς των εποικισμών και των εποίκων, πατάει την “κατοχική μπότα” στην Ιερουσαλήμ. Η κλιμάκωση της δολοφονικής επίθεσης στην Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας αυτές τις μέρες, αξιοποιεί την αμερικανική αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. Τροφοδοτείται επίσης, από τις “Συμφωνίες του Αβραάμ” (όπως ονομάστηκαν) με κράτη του Περσικού Κόλπου, στο πλαίσιο ενός επικίνδυνου αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδίου αναβάθμισης του ρόλου του Ισραήλ, για πιο αποτελεσματικό έλεγχο της περιοχής στον ανταγωνισμό με την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν.
Οι ΗΠΑ, η ΕΕ που εξισώνουν τον “θύτη” με το “θύμα”, βιάζουν την πραγματικότητα και συνδράμουν την εγκληματική στάση του Ισραήλ. Η προσπάθεια κάλυψής του από τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν, που είπε ότι το Ισραήλ “έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα”, αποτελεί πρόκληση που επιβάλλεται να απαντηθεί από τους λαούς, να δυναμώσει η αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό που δίνει έναν δίκαιο αγώνα.
Χρειάζεται, επίσης, ετοιμότητα για ενδεχόμενες κινήσεις “διευθέτησης” του παλαιστινιακού προβλήματος, με την ιμπεριαλιστική σφραγίδα, κατά τα πρότυπα του “αμερικάνικου σχεδίου” για τη διαιώνιση και θωράκιση του κατοχικού καθεστώτος, με νέες προσαρτήσεις Παλαιστινιακών εδαφών κ.ά.
Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση της ΝΔ που αναμασά την επιχειρηματολογία των Αμερικανών και τονίζουμε τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, γιατί αντιμετωπίζουν το Ισραήλ ως στρατηγικό σύμμαχο της Ελλάδας, καλλιεργώντας στον λαό μας αυταπάτες, όταν είναι γνωστό πως δεν υπάρχουν σύμμαχοι του λαού ανάμεσα σε εκείνους που συγκρούονται για τα κέρδη, πως «ο λύκος δεν πιάνεται φίλος». Χαρακτηριστικό είναι ότι στον πρόσφατο πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ το Ισραήλ μια χαρά συνεργάστηκε με την Τουρκία στη στήριξη του Αζερμπαϊτζάν κατά των Αρμενίων. Όμως αυτή η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αναβάθμισαν τις στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις μαζί του, ενώ αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το Παλαιστινιακό κράτος σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση που πήρε η ελληνική Βουλή τον Δεκέμβρη του 2015.
Πρόκειται για πολιτική που προωθεί τα συμφέροντα και τα ενεργειακά σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης και των κομμάτων της στην περιοχή, σε συνεργασία με την ισραηλινή αστική τάξη, κατά των λαών.
Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό, για ανεξάρτητο – ελεύθερο Παλαιστινιακό κράτος, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ και απαιτεί από την κυβέρνηση να αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος. Το κόμμα μας και η ΚΝΕ οργανώνουν πολύμορφες εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Η ΕΕΔΥΕ, συνδικάτα και άλλοι μαζικοί φορείς πραγματοποιούν την Κυριακή 16 Μάη κινητοποίηση στο υπουργείο Άμυνας και πορεία στην ισραηλινή και την αμερικάνικη πρεσβεία (σ.σ. η συνέντευξη δημοσιεύτηκε το πρωί της Κυριακής 16/5).
Από την κινητοποίηση της ΕΕΔΥΕ, συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων την Κυριακή 16/5
Πού εκτιμάτε ότι θα καταλήξει η νέα πενταμερής για το Κυπριακό, που προγραμματίζεται εντός τριμήνου κ. Μαρίνο;
Δεκαετίες διεξάγονται διαβουλεύσεις και συνομιλίες για το κυπριακό, μέσα στις “δαγκάνες” της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και η κατοχή παραμένει για 47 χρόνια. Χρόνο με το χρόνο υποχωρεί η αναφορά στην “τουρκική εισβολή και κατοχή” και στο διεθνή χαρακτήρα του κυπριακού προβλήματος. Μέσα από αυτή τη διαδικασία τροφοδοτείται η επιθετικότητα της τουρκικής άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης Ερντογάν, που αξιοποιεί τη στάση των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Βρετανίας και διεκδικεί την οδυνηρή λύση δύο κρατών που θα συντελέσει στην όξυνση της κατάστασης στην περιοχή.
Αυτό αποδείχθηκε στην πρόσφατη “άτυπη” 5μερή συνάντηση στη Γενεύη που αξιοποιείται για να ισχυροποιηθούν οι βάσεις για συμβιβασμό ανάμεσα στη “Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία”, των λεγόμενων “δύο συνιστώντων κρατών”, που οδηγεί επί της ουσίας σε Συνομοσπονδία δύο κρατών, και στην κάθετη διχοτόμηση που προτείνει η τουρκική κυβέρνηση και η τουρκοκυπριακή πλευρά.
Το τελευταίο διάστημα προβάλλεται η λεγόμενη “Αποκεντρωμένη Ομοσπονδία”, η Βρετανία δουλεύει συστηματικά για να επικρατήσει η λεγόμενη “κυριαρχική ισότητα”, ενώ γίνονται διεργασίες στον ΟΗΕ. Έτσι, από διάφορους δρόμους αναζητείται συμβιβασμός για διχοτομική, συνομοσπονδιακή λύση, που “νομιμοποεί” τις συνέπειες της κατοχής, κι αυτό θα βάλλει τη σφραγίδα του και στις αναζητήσεις της επόμενης 5μερούς συνάντησης, αν και όταν πραγματοποιηθεί.
Αυτή η διαδικασία τροφοδοτεί εθνικιστικές θέσεις, αλλά και παρεμβάσεις κύκλων του κοσμοπολιτισμού.
Υπάρχουν μεγάλες ευθύνες για τη χρόνια εμπλοκή της Κύπρου στους σχεδιασμούς των Αμερικανών και της ΕΕ, η οποία έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση του διχοτομικού σχεδίου Ανάν που απέρριψε ο κυπριακός λαός το 2004. Το λεγόμενο “ευρωπαικό κεκτημένο” χρησιμοποιείται για να ριχτεί “στάχτη στα μάτια” του κυπριακού λαού.
Η ΕΕ ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Αυτό καθορίζει τις κινήσεις της και οι ευθύνες της είναι μεγάλες για τη διατήρηση και διαιώνιση της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο που είναι κράτος μέλος της.
Το ΚΚΕ αντιπαλεύει κάθε διχοτομική-συνομοσπονδιακή λύση και υποστηρίζει τη θέση για Κύπρο ανεξάρτητη, ένα και όχι δύο κράτη, με μια και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή οντότητα, χωρίς ξένα στρατεύματα και βάσεις, χωρίς εγγυητές και προστάτες, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με το λαό πραγματικά κυρίαρχο στον τόπο του.
Ταυτόχρονα έχουμε μπροστά μας τη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν; Τι προβλέπετε για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων;
Το Γενάρη έγινε η επανεκκίνηση των διερευνητικών συνομιλιών ανάμεσα στην ελληνική και την τουρκική κυβέρνηση που είχαν διακοπεί το 2016. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί ο 61ος και 62ος γύρος και ετοιμάζεται ο 63ος, με την παρέμβαση και παρότρυνση των ΗΠΑ και της ΕΕ να συνεχιστεί όπως λένε ο “διάλογος”, αλλά το βασικό ζήτημα είναι το τι εξετάζεται στις συνομιλίες και που αποσκοπούν.
Η τουρκική πλευρά έχει θέσει όλο το πακέτο των διεκδικήσεων, αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, των δικαιωμάτων τους σε Υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική ζώνη (ΑΟΖ), αποστρατιωτικοποίηση. Μιλάει για τουρκική μειονότητα στη Θράκη και όχι μουσουλμανική, όπως αναγνωρίζεται στη Συνθήκη της Λωζάνης η οποία έχει καθορίσει τα σύνορα κ.α. Δηλαδή τίθενται ζητήματα που αφορούν την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι συζητάει μόνο για την Υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, αλλά αυτό δεν μπορεί να καθησυχάσει κανέναν, γιατί -όπως έχει γραφτεί- στις διερευνητικές του 2002-2003, αλλά και στις τελευταίες διερευνητικές, πριν να διακοπούν, συζητήθηκαν ζητήματα που αφορούν και το εύρος των χωρικών υδάτων, των θαλάσσιων συνόρων της χώρας.
Συνεπώς δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και σε καμία αστική κυβέρνηση πολύ περισσότερο που γνωρίζουμε ότι παρεμβαίνουν άμεσα οι Αμερικάνοι και η ΕΕ, ενώ το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο.
Οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας ανταγωνίζονται και συνεργάζονται κι αυτό αντανακλάται στις κυβερνητικές κινήσεις και των δύο πλευρών, μακριά από τα συμφέροντα των λαών. Όλοι “παίζουν” τα δικά τους γεωπολιτικά “παιχνίδια”.
Μέσα από εντάσεις, και οικονομικές συνεργασίες ή ακόμα και Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), διαμορφώνεται το έδαφος για μεγάλο συμβιβασμό με στόχο τη συνεκμετάλλευση, συνδιαχείριση στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο πηρός όφελος των ενεργειακών και άλλων μονοπωλίων. Οι ΗΠΑ καιροφυλακτούν για διαμεσολάβηση σε περίπτωση κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Επομένως, μια νέα συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των δύο κρατών και μια ενδεχόμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, περιστρέφονται γύρο από τον άξονα του “παζαριού” για τη συνεκμετάλλευση ή προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης το οποίο κινείται στο πλαίσιο των γεωστρατηγικών, ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και δεν μπορεί να εγγυηθεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Να προσέξουμε και το εξής: Παράλληλα με τις διερευνητικές, γίνονται συνομιλίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και είναι σε εξέλιξη οι αποκαλούμενες “Πολιτικές Διαβουλεύσεις”, ανάμεσα στα υπουργεία εξωτερικών των δύο κρατών. Επί της ουσίας με πολλές μορφές προσεγγίζεται ο ίδιος στόχος, η αναζήτηση συμβιβασμού στην υπηρεσία των αστικών τάξεων και των ευρωατλαντικών σχεδίων.
‘Όμως η ζωή έχει δείξει, πως ούτε οι διαβουλεύσεις, ούτε οι άνευ αρχών συμβιβασμοί μπορούν να αποκλείσουν θερμά πολεμικά επεισόδια ή πιο γενικευμένες συγκρούσεις, που ρίχνουν τους λαούς στο «μύλο» των ανταγωνισμών για ξένα συμφέροντα. Για να βγούμε από αυτό το «φαύλο κύκλο» απαιτείται ρήξη με τις αιτίες, που αναπαράγουν τα προβλήματα.
Το ίδιο διάστημα, παρατηρείται και μια μεγάλη κινητικότητα στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία. Πού θα καταλήξει, κατά τη γνώμη σας; Θα επιστρέψει η Άγκυρα χωρίς περιθώρια αυτονομίας στη Δύση ή οι εξελίξεις θα είναι ευρύτερες;
Οι σχέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ με την Τουρκία είναι στρατηγικής σημασίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα προσπαθούν να “εξωραΐσουν” την πολιτική της διοίκησης Μπάιντεν, αλλά η πραγματικότητα τους διαψεύδει συνεχώς. Χαρακτηριστικές είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του υπΕξ των ΗΠΑ, Α. Μπλίνκεν, που ανέφερε ότι η Τουρκία είναι “παλαιός και πολύτιμος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ” και συνεπώς, την χρειάζονται, στο γενικότερο περιβάλλον των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ενώ ο Γ.Γ του ΝΑΤΟ ανέφερε ότι η Τουρκία είναι “σημαντικός εταίρος καθώς συνορεύει με τη Συρία και το Ιράκ, συμμετέχει στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” .
Παρά τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία για τις σχέσεις με τη Ρωσία, την αγορά του πυραυλικού συστήματος S-400 και τη “στήριξη” των Αμερικανών στους Κούρδους της Συρίας, η προεδρία Ερντογάν επιχειρεί ενίσχυση των σχέσεων με τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Στο πλαίσιο αυτού του “παζαριού” φαίνεται να προσφέρει:
-Στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν και διαμεσολάβηση ανάμεσα στην κυβέρνηση της Καμπούλ και τους Ταλιμπάν, μετά τη στρατιωτική αποχώρηση των ΗΠΑ.
-Στήριξη της κυβέρνησης της Ουκρανίας στην όξυνση των σχέσεων με τη Ρωσία.
-Ενίσχυση του ρόλου της στον Καύκασο και στα σχέδια για την επόμενη μέρα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
-Τη συμβολή της στο συνοχή της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Στη βάση αυτή πιέζει και αποσκοπεί σε ανταλλάγματα στο χώρο του Αιγαίου και της Κύπρου. Επίσης, την ίδια στιγμή μέσα από αντιθέσεις βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο αναβάθμισης των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας ως συνέχεια της λεγόμενης προ-ενταξιακής διαδικασίας και της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας με την Τουρκία που πρωτοστατούν η Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία. Άλλωστε το βασικό στοιχείο, της Συνόδου Κορυφής 25 Μάρτη ήταν η αποκαλούμενη “θετική ατζέντα” για την πάρα πέρα ανάπτυξη των σχέσεων των δύο πλευρών, η επικαιροποίηση της Τελωνιακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας, η ανανέωση της απαράδεκτης συμφωνίας για το προσφυγικό.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην έκθεση του υπεύθυνου για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, Μπορέλ, δεν γίνεται αναφορά στην ακύρωση της απόφασης της τουρκικής εθνοσυνέλευσης για το Casus Beli (αιτία πολέμου), που ισχύει από το 1995. Επίσης, δεν αναφέρεται στις προκλήσεις του ερευνητικού “Ορούτς Ρέις” που διαμόρφωσαν συνθήκες θερμού επεισοδίου, δεν ασχολείται με το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου κ.α, όπως ανέμενε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα που ζητούσαν από την ΕΕ να επιβάλλει κυρώσεις.
Το ΚΚΕ δεν αναγνωρίζει το ρόλο του “χωροφύλακα” στις ΗΠΑ και την ΕΕ που ευθύνονται για εγκλήματα κατά των λαών και οι κυρώσεις που επιβάλλουν υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Όμως αξίζει να σημειωθεί ότι η φιλολογία περί κυρώσεων κατά της Τουρκίας χρησιμοποιήθηκε για την καλλιέργεια εφησυχασμού, τόσο στις Συνόδους Κορυφής του Οκτώβρη και Δεκέμβρη 2020, όσο και στην πρόσφατη σύνοδο στις 25 Μάρτη.Κυβερνητικά στελέχη και στελέχη άλλων κομμάτων αναμασούν τα περί “αναδίπλωσης” του Ερντογάν και θέλουμε να σημειώσουμε ότι το τουρκικό κράτος συνεχίζει την πολιτική της στρατηγικής αναβάθμισης με πολλούς τρόπους. Παίρνει υπόψη την καπιταλιστική κρίση στην Τουρκία και τις συνέπειες της, την αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση, παρακολουθεί κινήσεις που γίνονται στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, διαπραγματεύεται και κάνει προσαρμογές, για να αποκτήσει τα μεγαλύτερα δυνατά πλεονεκτήματα.
Την ίδια στιγμή οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται σε πολλά σημεία του ορίζοντα. Γιατί αντιδράτε; Δεν αποτελεί αυτό ενίσχυση του ρόλου της χώρας;
Οι εξελίξεις τονίζουν ότι δυναμώνει η επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης για την γεωστρατηγική της αναβάθμιση, την προώθηση των συμφερόντων της στην περιοχή, για το μοίρασμα της λείας των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, χώνεται πιο βαθειά στα “παζάρια” και τις «διευθετήσεις» που είναι σε εξέλιξη. Όλες οι πρόσφατες ελληνοαμερικάνικες συμφωνίες αποτυπώνουν την επιδίωξη για πιο ενεργητική εμπλοκή στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με τη Ρωσία και την Κίνα. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η κυβέρνηση της ΝΔ σε σύμπλευση με το ΣΥΡΙΖΑ , το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα.
Αυτό που αναφέρεται ως αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας υπηρετεί τα συμφέροντα των οικονομικών ομίλων και είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα του λαού μας. Η πολιτική της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς είναι άκρως επικίνδυνη, μπλέκει το λαό μας σε αντιπαραθέσεις ισχυρών δυνάμεων και τον στοχοποιεί.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Η κυβέρνηση διέθεσε το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και έδωσε γενικότερες διευκολύνσεις, για την διεξαγωγή της άσκησης Defender Europe 2021 που θα αναπτυχθεί μέχρι το καλοκαίρι, προωθώντας ΝΑΤΟικές δυνάμεις στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο της περικύκλωσης της Ρωσίας, ως “πρόβα πολέμου” από τη Βαλτική έως και τη Μαύρη Θάλασσα.
Η Ελλάδα συμμετέχει στη στρατηγική “ΝΑΤΟ 2030” για την ανάπτυξη των δυνάμεων του σε όλη την υδρόγειο.
Επίσης, η κυβέρνηση προετοιμάζεται να στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στο Μάλι, γενικότερα στην περιοχή του Σαχέλ, στην Αφρική, δίπλα σε μονάδες του γαλλικού στρατού. Μετά τη συμφωνία «αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής», που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, υπογράφτηκε «αμυντική συμφωνία» με τη Σαουδική Αραβία και συμφωνήθηκε η αποστολή μονάδας πυραύλων “Πάτριοτ” με προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων που θα χρησιμοποιηθεί στην αντιπαράθεση με το Ιράν, εμπλέκοντας τη χώρα στους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στον Περσικό Κόλπο και στην ευρύτερη περιοχή.
Η συμπόρευση της ελληνικής αστικής τάξης στα επιθετικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ επιβεβαιώνεται και απ’ το πρόσφατο άρθρο του Αμερικανού πρέσβη Πάϊατ στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» με την ευκαιρία της πραγματοποίησης της στρατιωτικής άσκησης «Ηνίοχος 2021» στην Ανδραβίδα. Συγκεκριμένα έγραψε: «Η συνεργασία μας στον «Ηνίοχο» είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα του πως οι δεσμοί μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας ανθίζουν τα τελευταία χρόνια. Σήμερα η αμυντική μας σχέση είναι από τις ισχυρότερες στην Ευρώπη… Τα κοινά μας συμφέροντα εκτείνονται σε μια μεγάλη και στρατηγικά σημαντική περιοχή από τη Μεσόγειο στα Βαλκάνια , τον Περσικό Κόλπο και πέρα από αυτόν».
Οι αμερικάνικες βάσεις στη χώρα μας επεκτείνονται, ενώ, όπως όλα δείχνουν, η νέα Συμφωνία ενδέχεται για πρώτη φορά να έχει πενταετή διάρκεια. Η λογική είναι ότι έτσι θα είμαστε ο προνομιακός σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή, ιδίως εάν ο Μπάιντεν δεν τα βρει με τον Ερντογάν…
Στην πράξη αναβαθμίζεται η αμερικάνικη βάση της Σούδας. Οι βάσεις σε Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο και Λάρισα, λειτουργούν ως κέντρο επέμβασης αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων στην περιοχή, τη στιγμή που κλιμακώνεται η σύγκρουση ανάμεσα στην Ρωσία και την Ουκρανία και γίνεται πεδίο αναμέτρησης η Μαύρη Θάλασσα και η Αζοφική. Σ’ αυτό το “τοπίο”, που προειδοποιεί για γενικευμένες πολεμικές συγκρούσεις, πραγματοποιούνται οι συνομιλίες της κυβέρνησης της ΝΔ με τις ΗΠΑ για την ανανέωση και επέκταση της “Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας” (MDCA).
Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, ο λαός μας και άλλοι λαοί κινδυνεύουν και έχει ιδιαίτερη σημασία η προειδοποίηση της Ρωσίας και του Ιράν πως σε περίπτωση που υπάρξει κίνδυνος για την ασφάλεια τους από αμερικάνικες βάσεις θα τις πλήξουν με πυραύλους.
Σχετικά με την αναβάθμιση των βάσεων των ΗΠΑ στη χώρα μας, τι είναι το καινούργιο, πέραν της πενταετούς Συμφωνίας;
Αναβαθμίζεται ο ρόλος των σημερινών βάσεων στους επιθετικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή και ευρύτερα, σε συνθήκες κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αύξησης των πολεμικών εστιών. Οι βάσεις πολλαπλασιάζονται και θα στηθούν εγκαταστάσεις σε περισσότερες από 20 περίπου νέες τοποθεσίες και μεταξύ αυτών σε νησιά του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου.
Έχει τεθεί το θέμα της μεταφοράς πυρηνικών όπλων στην Ελλάδα, στον Άραξο ή σε άλλη βάση. Πρόκειται για πολύ επικίνδυνες εξελίξεις.
Όπως περιγράφετε την κατάσταση, θεωρείται πιθανή μια στρατιωτική σύγκρουση στην περιοχή; Και αν ναι, ο ρόλος της Ελλάδας ποιος πρέπει να είναι;
Τα γεγονότα προειδοποιούν για νέους τοπικούς ή και γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα οξύνεται.
Οξύνεται ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-ΕΕ-ΗΠΑ με τη Ρωσία, όπως δείχνουν οι εξελίξεις στη Μαύρη Θάλασσα. Παραμένουν ανοιχτές οι πληγές της ΝΑΤΟικής επέμβασης στη Συρία και τη Λιβύη, συνεχίζεται η επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας (συμμάχου της κυβέρνησης) στην Υεμένη. Στο Περσικό Κόλπο εκδηλώνονται σφοδρές αντιπαραθέσεις, στα Βαλκάνια γίνεται λόγος για νέες αλλαγές συνόρων , στην Αν. Μεσόγειο και το Αιγαίο υπάρχουν όροι για όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις .
Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει. Γεννάει φτώχεια, ανεργία, προσφυγιά. Στις συνθήκες της “ιμπεριαλιστικής ειρήνης” με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Ο ελληνικός, ο τουρκικός λαός, ο ρωσικός λαός και οι άλλοι λαοί της περιοχής, δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα μεταξύ τους και επιβάλλεται να δυναμώσουν την κοινή πάλη ενάντια στο σύστημα και στα κόμματα διαχειριστές του που οδηγούν τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο.
Είναι εξαιρετικά επίκαιρα τα αιτήματα:
-Για απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, για την κατάργηση της “Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας” για τις βάσεις, να κλείσει η βάση της Σούδας, να ξηλωθούν όλες οι στρατιωτικές βάσεις, να μη δημιουργηθεί καμία νέα ευρωατλαντική υποδομή, να μην εγκατασταθούν στη χώρα πυρηνικά όπλα.
-Καμιά αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.
-Να επιστρέψουν οι Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Οι ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν καμία δουλειά στον Περσικό Κόλπο, στο Μάλι της Αφρικής, ή σε άλλες περιοχές.
-Να σταματήσει η ΝΑΤΟϊκή άσκηση Defender Europe και όλες οι ασκήσεις που στοχεύουν στην περικύκλωση της Ρωσίας και σημαδεύουν άλλους λαούς.
-Όχι στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς που είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ.
-Να ανακληθεί η κυβερνητική απόφαση για την αύξηση της θητείας στο στρατό ξηράς και να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των φαντάρων.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να δυναμώσουν την πάλη για τις δικές τους ανάγκες ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, να κτίσουν τη δική τους συμμαχία, την κοινωνική συμμαχία, στην πάλη για το σοσιαλισμό, που αποτελεί τη μοναδική λύση στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, για την οικοδόμηση αμοιβαία επωφελών σχέσεων μεταξύ των λαών, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
