Γνωρίζατε ότι ο Μπάιντεν ηγείται της παγκόσμιας επανάστασης;

Δεν ξέρουμε πόσοι από εσάς θυμόσαστε τη διαβόητη συνέντευξη Σαμαρά στο πορτατίφ του στη ΝΕΡΙΤ, παραμονές των πρώτων εκλογών του Γενάρη του 2015, όπου, αναφερόμενος στις δημοσκοπήσεις που τον έδειχναν πίσω από το ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόταν πως “κάτι αλλάζει”, “το νιώθετε κι εσείς”, συνοδεύοντας τις ατάκες με χαρακτηριστική χειρονομία.

Κάτι αντίστοιχο, αλλά σε πιο “διεθνή” εκδοχή, έπαθε και ο πρώην πρύτανης του ΑΠΘ και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μυλόπουλος, με παρέμβαση-τομή στο left.gr, όπου μας διαβεβαίωσε πως ο ο κόσμος αλλάζει. Γίνεται ΣΥΡΙΖΑ… εννοώντας τον πλανήτη Γη και επιβεβαιώνοντας πως ζει σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, όπου ο Μπάιντεν ηγείται της παγκόσμιας επανάστασης!

Για τους δύσπιστους, η επιχειρηματολογία δεν αφήνει περιθώρια σκεπτικισμού. Η πολυπόθητη αλλαγή ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και το πρόγραμμα 100 ημερών του Μπάιντεν, που ήδη λέει “έχει πετύχει πολύ περισσότερα από τους προκατόχους του, στην κατεύθυνση της αλλαγής οικονομικού υποδείγματος”.

Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να το αμφισβητήσουμε φυσικά. Πράγματι ο Μπάιντεν έδωσε ήδη δείγματα γραφής και διάθεσης για πολεμικές-ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις, αυξάνει το νέα αμυντικό προϋπολογισμό, τις πολεμικές δαπάνες δηλαδή ακόμα και σε σχέση με τον Τραμπ, ενώ η αστυνομία συνεχίζει να δολοφονεί ασύδοτα, κατά προτίμηση μαύρους Αμερικανούς, αλλά ας μην αφήσουμε μικρές λεπτομέρειες να χαλάσουν ένα ωραίο αφήγημα.

Ο Μπάιντεν κατά Μυλόπουλο είναι ο νέος Ρούσβελτ που ηγείται ενός νέου New Deal (κατά το νέος-νέος Πανιώνιος). Ο παλιός κόσμος πεθαίνει (γιατί “αριστερή” παρέμβαση χωρίς παραφθαρμένη γκραμσιανή τσιτατολογία είναι σαν σκορδαλιά χωρίς σκόρδο”, αλλά η σοσιαλδημοκρατία βαυκαλίζεται πως ανήκει στον καινούριο. Ο σκληρός καπιταλισμός μαλακώνει και γίνεται τρυφερός σαν την καρδιά ενός μαρουλιού και εκείνη του καλοσυνάτου γερο-Τζο.

Ο νέος πρόεδρος μάλιστα προτείνει και έναν νέο φορολογικό συντελεστή 21% μίνιμουμ παγκοσμίως για τις εταιρείες κάτι που, “αμφισβητεί τα θεμέλια της παγκοσμιοποίησης και βάζει τέλος στην αθλιότητα της φοροαποφυγής των μεγάλων εταιρειών”. Τόσο απλά . Γιατί όμως να μην επαναφέρουμε και τον φόρο Τόμπιν (φόρο που είχε προτείνει πριν καμιά δεκαετία και βάλε ο ΓΑΠ επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών); Ο κόσμος μας θα γίνει μονομιάς πιο δίκαιος… Για να παραφράσουμε και τη γνωστή ρήση, αν η φορολογία άλλαζε τον κόσμο, θα ήταν παράνομη.

Ο κόσμος αλλάζει και γίνεται ΣΥΡΙΖΑ, λέει ο Μυλόπουλος. Δεν τον απασχολεί το ενδεχόμενο να ισχύει ακριβώς το αντίστροφο. Να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σαν τον Μπάιντεν -όχι, πως είχε πρόβλημα και με τον “σατανικά καλό” Τραμπ. Εξάλλου, την αστική τάξη της Ελλάδας και το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό της, το συνδέουν διαχρονικά “κοινές αξίες”…

Εδώ γίνεται ΣΥΡΙΖΑ ο Μίχαλος. Γιατί να κολλήσουμε στον Μπάιντεν;

Η ελπίδα έρχεται αναγραμματισμένη για τα χρυσόψαρα, που δε θυμούνται την πρώτη εκδοχή της και τώρα καλούνται να αγαπήσουν την ακόμα χειρότερη δεύτερη, που μυρίζει ΗΠΑ, Μπάιντεν και τη σκουριά του παλιού κόσμου του καπιταλισμού και της σοσιαλδημοκρατίας που “παλεύει” να τον κάνει ανθρώπινο. Το μόνο καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι μερικοί ζηλωτές αυτής της προσπάθειας καλλωπισμού καταφέρνουν πάνω στη φούρια τους να βγάλουν και λίγο γέλιο.