Γουστάρεις (Μπουτάρης) ιδιωτικοποίηση;

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος για τα συμφέροντα της τάξης του, που της ανοίγει δρόμους και λεωφόρους κερδών, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης βρήκε τη διέξοδο από την απεργία των συμβασιούχων ΟΤΑ στην… ιδιωτική πρωτοβουλία. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: στήνει έναν ιδιωτικό απεργοσπαστικό μηχανισμό και κάνει το πρώτο βήμα για την ιδιωτικοποίηση και την παράδοση του φιλέτου της αποκομιδής σκουπιδιών στα αρπακτικά.

Η αφήγηση του Μπουτάρη είναι αήττητα απλοϊκή:
Οι συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες, διαρκείς ανάγκες και θέλουν να συνεχίσουν να δουλεύουν, είναι μια προνομιούχος συντεχνία. Αλλά ο κρατικοδίαιτος εργολάβος που θα έχει τους υπαλλήλους του με όρους γαλέρας, είναι ο… τολμηρός επιχειρηματίας που φέρνει την ανάπτυξη.
Ενώ τους απεργούς τους υποκινεί το ΠΑΜΕ κι όχι η ανάγκη, η ανασφάλεια, η αγωνία του για το μέλλον. Η ίδια ιστορία από τα χρόνια του Μεταξά, όπως απάντησε πολύ εύστοχα ο δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης, Γ. Δελής.

Ο Μπουτάρης ορκίζεται πως δεν πρόκειται για ιδιωτικοποίηση και πως φτάνει πια με τη δαιμονοποίηση του ιδιώτη. Πού και να ήταν ιδιωτικοποίηση δηλαδή… Τον ίδιο βέβαια, αν και δήμαρχος, δε φαίνεται να τον απασχολεί καθόλου η δαιμονοποίηση του δημόσιου τομέα και η διαχείριση των δημόσιων αγαθών.

Ναι, αλλά έτσι θα μας έρθει φτηνότερα η αποκομιδή των σκουπιδιών, μπορεί να αντιτείνει κάποιος. Σωστά. Όπως τώρα πχ, που ο Μπουτάρης θέλει να βάλει ιδιώτες να μαζέψουν τα σκουπίδια, και ο εργολάβος θα τσεπώσει σχεδόν διακόσια χιλιάρικα, με τονάζ, για να καθαρίσει σε τρεις μέρες τη βιτρίνα του κέντρου της πόλης, όπως καταγγέλλει η Κλεοπάτρα Χοροζίδου, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ΟΤΑ του Νομού Θεσσαλονίκης.

Γιατί λυσσά όμως ειδικά εναντίον του ΠΑΜΕ ο Μπουτάρης, ενώ λέει πως έχει πολύ καλή σχέση με άλλα σωματεία των ΟΤΑ;

Αφενός γιατί το σωματείο που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ είναι το μοναδικό που σπάει στην πράξη το διαίρει και βασίλευε στους υπαλλήλους ΟΤΑ, τον οργανωτικό συνδικαλιστικό κατακερματισμό και το (άνωθεν καλλιεργούμενο) συντεχνιακό πνεύμα. Σπάει στην πράξη την άθλια διάκριση μεταξύ μόνιμων και συμβασιούχων, κοινωφελών και… αορίστων, γράφοντας όλους τους εργαζόμενους μέλη στο σωματείο, μολονότι το αποκλείουν και δεν αναγνωρίζουν τους αντιπροσώπους του σε δευτεροβάθμιο επίπεδο οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες -με τις οποίες τα έχει καλά ο Μπουτάρης.

Αφετέρου το ταξικό σωματείο των ΟΤΑ δεν ξεγελιέται από μισόλογα κι αόριστες υποσχέσεις, δεν πηγαίνει σε υψηλές συναντήσεις για να παίξει το παιχνίδι του “κοινωνικού διαλόγου”, ούτε δηλώνει ικανοποίηση, όσο μένουν ανικανοποίητα τα βασικά αιτήματα των απεργών. Κι αυτός είναι ο βασικός λόγος που μπαίνει στο μάτι του Μπουτάρη και του δικομματισμού που τον στηρίζει ουσιαστικά στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Ο λόγος που μπαίνει στο μάτι του κάθε Μπουτάρη και της τάξης του.