Η επικαιρότητα του Λενινισμού…

«Ο άνεμος δεν μπορεί να σταθεί όρθιος. Κράτα τον επαναστατικό ρυθμό./ Ο άνεμος παντού στον κόσμο./ Προχώρα εργαζόμενε λαέ./ Προχώρα μπροστά» (Αλεξάντερ Μπλοκ)

98 χρόνια από το θάνατο του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ Λένιν (21 Γενάρη 1924). Το πλούσιο διαλεκτικό, επαναστατικό θεωρητικό του έργο είναι ολοζώντανο, νηφάλιο, σίγουρο γι’ αυτό που προσέφερε, προσφέρει, στην ιστορία της πάλης ανόδου της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη των επαναστατικών ιδεών. Το κοσμοϊστορικό γεγονός της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917 ήταν η μεγάλη τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι πύρινες ιδέες του μεγάλου επαναστάτη καταγράφονται στην κλασική κοσμοθεωρία της εργατιάς. Ταυτίζονται οι ιδέες του μαρξισμού – λενινισμού γιατί άνοιξαν ένα καινούριο πεδίο. Κεφαλαιοποιήθηκαν ως ιστορικά αποθέματα, στη διαρκή εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας, των κοινωνικοοικονομικών συστημάτων. Προώθησε παραπέρα το έργο των Μαρξ – Ένγκελς. Η ιστορική του Λένιν άποψη «Έχουμε το δικαίωμα να είμαστε υπερήφανοι, ευτυχισμένοι. Πρώτοι χτυπήσαμε, γκρεμίσαμε, σ’ ένα επίκαιρο σημείο της υδρογείου, αυτό το θηρίο, τον καπιταλισμό – που πνίγει στο αίμα, ρίχνει την ανθρωπότητα στην πείνα, στην αγριότητα, μα που μοιραία θα πεθάνει, αργά ή γρήγορα. Όσο κτηνώδης, θηριώδης κι αν είναι η λύσσα της αγωνίας του», επαληθεύεται σήμερα από τα εγκλήματα της «νέας τάξης» του αίματος του ιμπεριαλισμού.

Αυτή η επανάσταση των καταπιεσμένων, εκμεταλλευόμενων, είχε ηγέτη της τη μεγάλη προσωπικότητα. Τον ιδρυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο. Θεμελίωσε ότι το πέρασμα από τις ταξικές κοινωνίες στην κομμουνιστική – την αταξική κοινωνία, από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας είναι έργο των μαζών. Οι θεωρητικές επεξεργασίες, μέσα από το συγγραφικό έργο του, ανέπτυξαν παραπέρα το μαρξισμό – τη φιλοσοφική σκέψη – την πολιτική οικονομία, τον επιστημονικό σοσιαλισμό ως κινητήριους μοχλούς, για την «έφοδο προς τον ουρανό». Ο ιστορικός πλούτος της λενινιστικής θεωρίας και πρακτικής είναι εν ισχύι. Αποτελεί ιδεολογικό όπλο για τη θεωρητική συγκρότηση της παγκόσμιας εργατικής τάξης στις σύγχρονες συνθήκες.

98 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, το σοσιαλιστικό κράτος που αυτός ίδρυσε, βρίσκεται διαλυμένο, με κυρίαρχο τον καπιταλισμό. Οι εργαζόμενοι όλου του πλανήτη ζουν σε συνθήκες βαρβαρότητας. Ο ιμπεριαλισμός – καπιταλισμός έχει εξαπολύσει μια ξέφρενη επίθεση παντού, σε βάρος του προλεταριάτου, των λαών. Αλλά αυτή η ιστορική «παρένθεση» του καπιταλισμού μπορεί να εξαφανιστεί. Τη νιώθουν ως δύναμη εκμετάλλευσης, ανισότητας τα δισεκατομμύρια των «κολασμένων» της Γης. Το τιτάνιο έργο του Λένιν είναι ικανό να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις. Να αναλύσει τις δυσκολίες, συσσωρευμένες αδράνειες που ξεκίνησαν με την καπιταλιστική παλινόρθωση. Να βρούμε πάλι το βηματισμό μας στην αίσθηση της τρομακτικής ισχύος που κρύβουν ιστορικά οι άνθρωποι. Να φυσήξει ο επαναστατικός άνεμος, όπως τότε.

Ο λενινισμός φωτίζει τους νέους αγώνες. Η ξέφρενη αντικομμουνιστική υστερία, η κατασυκοφάντηση της Ιστορίας, του κομμουνιστικού κινήματος δεν θα μπορέσουν να φράξουν το δρόμο των καταπιεσμένων. Στη μακρόχρονη πορεία της Ιστορίας υπάρχουν πισωγυρίσματα. Ο Λένιν έλεγε: «Αν μελετήσουμε την ουσία του ζητήματος, θα δούμε πως δε συνέβη ποτέ στην Ιστορία ένας νέος τρόπος παραγωγής να επιβληθεί με το πρώτο – χωρίς μια μακρόχρονη περίοδο αποτυχιών – λαθών – υποχωρήσεων…». Για να καταλήξει αποφθεγματικά: «Δεν είναι τόσο επικίνδυνη η ήττα, όσο επικίνδυνος είναι ο φόβος ν’ αναγνωρίσεις την ήττα σου. Ο φόβος να βγάλεις απ’ εδώ τα συμπεράσματά σου». Γιατί Αρετή είναι ν’ αγωνίζεσαι για την ευτυχία των αδικημένων.

Παναγιώτης Καραβασίλης

Κείμενο του Παναγιώτη Καραβασίλη, παλιού χρονογράφου της στήλης «Διακριτικά» του «Ριζοσπάστη», με αφορμή το θάνατο του Β. Ι. Λένιν στις 21/1/1924, που δημοσιεύεται σήμερα στο 902.gr