Η στοχοποίηση των κινητοποιήσεων για διασπορά του κορονοϊού και η αλήθεια

Της Ιουλίας Σαροκώστα-Σταθοπούλου, υποψήφιας με τη ΛΑ.ΣΥ. Πάτρας

Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος που ο λαός έκανε υπομονή, δίνοντας τον αγώνα του, από το δικό του μετερίζι, αντιμετωπίζοντας μία πρωτόγνωρη κρίση Δημόσιας Υγείας.

Μπορούμε να πούμε ότι ακόμα και ο ιός μάς έδωσε το περιθώριο ενός χρόνου για να δράσουμε, μέχρι να αρχίσει να αλλάζει μορφή, να μεταλλάσσεται και να γίνεται πιο επιθετικός. Η φύση δε συγχωρεί την ολιγωρία και την υπεροψία.

Κοιτάζοντας τα στατιστικά που εκδίδει ο  ΕΟΔΥ, αναρωτήθηκα αν βλέπουμε όλοι τα ίδια στοιχεία. Μήπως υπάρχει κάτι που αγνοούμε.

Γιατί αυτό που εμείς θα δηλώσουμε και φαίνεται αναλυτικά στον επισυναπτόμενο πίνακα είναι ότι «την πρώτη του Μάη του 2020 στη χώρα μας είχαν αναφερθεί 21 νέα κρούσματα νόσου COVID-19 και 14 μέρες αργότερα, περίοδος που γίνεται ο επιπολασμός της νόσου, είχαν πέσει στα 16». Άραγε, υπήρξε κάποια αύξηση μετά την πορεία της Πρωτομαγιάς που απέκρυψαν οι αρχές; 6 Οκτώβρη είχαμε σκληρό lockdown στην Πάτρα, γιατί τα κρούσματα «έχουν ξεφύγει» και έχουμε 9 νοσηλευόμενους, οι μισοί σοβαρά. Το βράδυ είναι η πορεία για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις, παρόλα αυτά τουλάχιστον 1.000 συμπολίτες μας μαζεύονται στην πλατεία Γεωργίου και διαδηλώνουν «Σιγά μη φοβηθώ», «Ισόβια στους δολοφόνους» (για να μην ξεχνιόμαστε, 164 ημέρες ασύλληπτοι Λαγός και Παππάς). Στις 20 Οκτώβρη στην Πάτρα καταγράφονται μόλις έξι (6) κρούσματα, παρόλα αυτά δεν άνοιξε ούτε η εστίαση ούτε το λιανεμπόριο. 17 Νοέμβρη έχουμε πανελλαδικές κινητοποιήσεις για το Πολυτεχνείο, 14 μέρες αργότερα αναφέρονται 300 κρούσματα λιγότερα. 13 Μαρτίου σε όλη την Αττική γίνονται διαδηλώσεις στις πλατείες κατά της αστυνομικής βίας, την ίδια ημέρα καταγράφονται 2503 κρούσματα, τα οποία 14 μέρες αργότερα είναι χίλια λιγότερα. Ποιες διαδηλώσεις λοιπόν, ποιες κινητοποιήσεις είναι αυτές που ευθύνονται για την αύξηση των κρουσμάτων και την πίεση του δημοσίου συστήματος υγείας;

Άραγε, τις πταίει  που αυξάνονται τα κρούσματα; Φταίνε τάχα οι κινητοποιήσεις, όταν γνωρίζουμε ότι η κύρια μετάδοση του ιού δεν συμβαίνει πρωτίστως στον εξωτερικό και φυσικά αεριζόμενο χώρο και ειδικά όταν φοράμε μάσκες και τηρούμε τις αποστάσεις; Λείπει ο κοινός νους ή υπάρχει κάτι άλλο; Μήπως θέλουν να στοχοποιήσουν  τις κινητοποιήσεις και προσπαθούν να φοβίσουν τον κόσμο για να μην υπάρξει αντίσταση στα μέτρα που έρχονται;

Γιατί δεν ανοίγουν τα Πανεπιστήμια; Γιατί δεν λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα για να ανοίξουν με ασφάλεια οι σχολές και οι φοιτητές να επιστρέψουν σε αυτές;

Κοιτώντας το χάρτη των κρουσμάτων, βλέπουμε ότι η αύξηση ξεκινάει από τις 7/7/2020, όταν αρχίζει να ανοίγει ο τουρισμός (πώς και για ποιους, αυτό έχει συζητηθεί εκτενώς), με τη μέγιστη αύξηση  να παρατηρείται τον Αύγουστο και να κορυφώνεται στις 2 Σεπτέμβρη. Μία εβδομάδα μετά την αρχική ανακοίνωση και παρά τις αντιδράσεις, ανοίγουν τα σχολεία. Οι σχολικές καθαρίστριες ανέλαβαν καθήκοντα μόλις στις 9 Σεπτεμβρίου, έχοντας προσληφθεί πολύ λιγότερες από αυτές που ήταν αναγκαίες.

Ένα μήνα μετά το άνοιγμα των σχολείων, στα μέσα Οκτώβρη, καταγράφεται ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων, καθώς τα παιδιά είναι στοιβαγμένα σε αίθουσες των 25 ατόμων, σε κτίρια πολλές φορές ακατάλληλα, με τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και όλους τους εργαζόμενους να συνωστίζονται, επί το πλείστον, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και στους χώρους δουλειάς. Σε ποια μεγάλη επιχείρηση έχει γίνει έλεγχος αν έχουν παρθεί τα κατάλληλα μέτρα προστασίας; Αν γίνονται rapid test με ευθύνη του εργοδότη,  αν κλείνει και απολυμαίνεται ο χώρος, αν υπάρξει  συρροή κρουσμάτων; Ποιος ελέγχει πού εργάζεται ο άνθρωπος, ο όποιος καταχωρείται ως θετικό κρούσμα; Πώς ελέγχεται η δεκατετραήμερη καραντίνα; (σε πόσα σπίτια άραγε υπάρχει η δυνατότητα ένα μέλος της οικογένειας να μπορέσει να απομονωθεί).

Στο  σύνολο των κρουσμάτων υπάρχει  ενδοοικογενειακή μετάδοση,  η αρχική όμως μετάδοση πως ελέγχεται; Μπορεί να προέρχεται από το σχολείο, από το χώρο δουλειάς, από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, από τα σούπερ μάρκετ, στα οποία υπάρχουν κλιματιστικά και πιθανόν να μην μπορεί να ανανεωθεί ο αέρας στο χώρο. Γνωρίζουν ότι ο ιός σε κλειστό χώρο και μάλιστα με κλιματιστικά αναπτύσσεται ταχέως; Έχουν ληφθεί άραγε τα αναγκαία μέτρα; Οι ασυμπτωματικοί υπάλληλοι μήπως υποχρεώνονται να εργάζονται;

Γιατί δε λάβαμε υπόψη μας εγκαίρως το ότι ο ιός, το μεταλλαγμένο στέλεχος, μεταδίδεται και στα παιδιά;

Βέβαια και πρέπει όλοι να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με σοβαρότητα, αλλά πρωτίστως θα πρέπει να το κάνουν η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Υγείας.

Αν πιστεύουν ότι για την αύξηση των κρουσμάτων φταίνε τα παιδιά που μαζεύονται στις σκάλες της Αγίου Νικολάου ή οι οικογένειες που βγαίνουν περίπατο στο Νότιο Πάρκο ή στην Πλαζ, γιατί δεν ανοίγουν την εστίαση, ώστε οργανωμένα, κρατώντας τις αποστάσεις, με μάσκες, αντισηπτικά και ελέγχοντας την κατάσταση, να μπορούν όλοι να επιβιώσουν;

Γιατί άνοιξαν τις μεγάλες αλυσίδες και δεν έκαναν απολύτως τίποτε όταν  για 10 μέρες οι ουρές έφταναν να κυκλώνουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα και δεν ακουγόταν οι φωνές που προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο που υπήρχε;

Γιατί δεν είδαν ότι το κλείσιμο από τις  6 μμ οδηγεί σε μεγαλύτερο συνωστισμό στα ταμεία των σουπερμάρκετ κλπ;

Από τις 4 Δεκέμβρη, πολύ νωρίτερα δηλαδή από όταν εξαγγέλθηκε το πρόγραμμα των εμβολιασμών, γνώριζαν ότι υπάρχει μία αύξηση κρουσμάτων νόσου COVID-19 στις ηλικίες 40 με 64 ετών, σε ποσοστό 30% μεγαλύτερο από το αναμενόμενο, ενώ στις ηλικίες 65+ το ποσοστό είναι 40% χαμηλότερο από το αναμενόμενο. Επίσης, γνώριζαν ότι από τους διασωληνωμένους ασθενείς, οι μισοί περίπου είναι πάνω από 65, αλλά οι άλλοι μισοί ανήκουν στις ηλικίες 40 με 64. Γινόταν φανερό, με απλά μαθηματικά, ότι η μέγιστη  πίεση στο σύστημα υγείας, θα υπάρξει από τις ηλικίες 40 με 64, παραγωγικές ηλικίες, στις οποίες πολλοί ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

Όφειλαν, λοιπόν, στηριζόμενοι στα επιδημιολογικά στοιχεία (κ. Μαγιορκίνης), στο σχεδιασμό του εμβολιασμού στη χώρα μας, μετά τις κλειστές ομάδες ηλικιωμένων για τις οποίες έπρεπε να υπάρξει προτεραιότητα, παράλληλα να γίνεται και εμβολιασμός των ευπαθών ομάδων ηλικίας 40 έως 64 ετών. Είναι αδιανόητο σήμερα, από τη στιγμή που υπάρχει το εμβόλιο στα χέρια μας, να χάνονται συμπολίτες μας λόγω κακής διαχείρισης προτεραιοποίησης της σειράς εμβολιασμού και λόγω έλλειψης κλινών ΜΕΘ.

* Παθολόγος Λοιμωξιολόγος, Διευθύντρια ΕΣΥ – Παθολογική Κλινική ΠΓΝΠ
Αντιπρόεδρος ΠΑΣΠΑ Αχαΐας
Μέλος ΔΣ ΚΟΔΗΠ, υπεύθυνη γραφείου ΑμεΑ του Δήμου της Πάτρας

Πηγή: Tempo24