Ήταν ένα δημοψήφισμα..

Δεν ανήκω σε εκείνους που θεωρούν τα δημοψηφίσματα ως την υπέρτατη έκφραση βούλησης του ελληνικού λαού. Τα δημοψηφίσματα είναι η ανωτάτη μπακαλική στη φαρέτρα της αστικής τάξης. Είναι το εκφρασμένο ”Όλοι μαζί μπορούμε”. Αναγκάζει το λαό να λάβει μια απόλυτη στάση απέναντι σε ένα ερώτημα που τις περισσότερες φορές δεν είναι ξεκάθαρο.. Εσκεμμένα δεν είναι ξεκάθαρο, δεν είναι πως αυτός ή αυτοί που θέτουν την ερώτηση μπερδεύονται για το τι ρωτούν. Το αντίθετο θέλουν να μπερδέψουν το λαό που ερωτάται.

Πολύ λίγες ερωτήσεις σε δημοψηφίσματα είναι ξεκάθαρες. Συνήθως, τα δημοψηφίσματα γίνονται μετά από δικτατορίες για το αν θέλει ο λαός να επιστρέψει στην Δημοκρατία.. Ποιος λογικός δεν θα ήθελε να επιστρέψει στην Δημοκρατία μετά από μια Δικτατορία; Όμως το ερώτημα δεν μας λέει ποια Δημοκρατία ευαγγελίζεται πως θα ‘ρθει; Μια δημοκρατία όπου θα κυβερνά ο δήμος όπως είναι η κυριολεκτική έννοια του όρου; Μια Δημοκρατία όπου οι λίγοι θα κυβερνούν ”δημοκρατικά” τους πολλούς; Μια Δημοκρατία με τα ίδια πρόσωπα της προηγούμενης Δικτατορίας;

Μια Δημοκρατία για τη σημασία της οποίας στο σήμερα έγραφε ο Καστοριάδης στις 17 Αυγούστου 1984. ”Όλες οι λέξεις έχουν γίνει σλόγκαν. Δημοκρατία λένε οι μεν, δημοκρατία και οι δε. Κάθε Αφρικανός δεκανέας με 4 τζιπ και 5 μυδραλιοβόλα κάνει την δικτατορία του, την ονομάζει “Νέο Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό, Επαναστατικό κίνημα της Τζαμπιγκουα και λέει πως έχει Δημοκρατία”.

Το ναι ή το όχι σε τέτοιες περιπτώσεις δημοψηφίσματος απλά νομιμοποιεί μια ειλημμένη ήδη πολιτική απόφαση. Αυτής της αλλαγής του πολιτεύματος όπου τυπικά ο λαός πρέπει να ”επικυρώσει” με την σφραγίδα του, γιατί έτσι επιβάλλει ο συνταγματικός νόμος να γίνει τις περισσότερες φορές. Τυπικά είναι κάποιος άψογος αν ακολουθήσει τα σωστά νομιμοποιητικά βήματα, ουσιαστικά όπως διαβάσαμε δεν δεσμεύεται για το τι θα εγκαθιδρύσει απέναντι στο λαό.

Μ’ αρέσει να σκέφτομαι τα δημοψηφίσματα σαν μπλέντερ. Βάζουμε σε δύο δοχεία, του ναι και του όχι ψηφοφόρους. Ετερόκλητους. Σαν πλούσιοι και φτωχοί να έχουν τα ίδια συμφέροντα, σαν το αφεντικό σου και εσύ να έχετε τις ίδιες προσδοκίες από την ίδια απάντηση σε ένα ερώτημα,σαν το ακροδεξιό όχι να είναι ίδιο με το ακροαριστερό όχι.. Τους χώνουμε όλους μέσα σε δύο δοχεία. Το βάζουμε στο φουλ και αυτή η σούπα που θα βγει στο τέλος θα σερβιριστεί ως ”η βούληση του λαού” ωραία και νοικοκυρεμένα..

Το δημοψήφισμα της 05/07/2015 ήταν γεμάτο.. παγίδες.

Το τελευταίο δημοψήφισμα μας ήταν το πιο γελοίο της ιστορίας μας. Θα εξηγηθώ πριν πέσουν να με φάνε όλοι όσοι στήριξαν και στηρίζουν τις ελπίδες τους σε αυτό το αποτέλεσμα (γκουχ! για τους ΜεΡΑ25 και την Πλεύση Ελευθερίας χτυπά η καμπάνα κυρίως by the way).

Ήταν γελοίο γιατί ήταν μια ξεκάθαρη κοροϊδία. Τυπικά ήταν εντελώς έξω από το πως θα έπρεπε να διατυπώνεται ένα ερώτημα στο δημοψήφισμα. Τα ερωτήματα στα δημοψηφίσματα πρέπει να ‘ναι όσο το δυνατόν πιο γενικά διατυπωμένα ώστε να μην χωρά καμία άλλη απάντηση εκτός του ”ναι” και του ”οχι”. Με αυτόν τον τρόπο, το αποτέλεσμα είναι ”ξεκάθαρο” όσο και ”αόριστο”. ”Θα φέρουμε Δημοκρατία βρε αδερφέ.. Μια κάποια Δημοκρατία θα σου φέρουμε” ας πούμε για την ερώτηση αλλαγή πολιτεύματος.

Εδώ ο ελληνικός λαός ερωτήθηκε αυτό:

Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους;

Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους»). Όσοι από τους πολίτες της χώρας απορρίπτουν την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΟΧΙ. Όσοι από τους πολίτες της χώρας συμφωνούν με την πρόταση των τριών θεσμών ψηφίζουν: ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΝΑΙ”

Πάμε να το δούμε:

1. 1. Μια περίπλοκη ερώτηση. Περιέχει στοιχεία πάνω στα οποία ο λαός δεν είχε ενημερωθεί από καθόλου ως σχεδόν καθόλου και έπρεπε να αποφασίσει συνολικά και τάχιστα να απορρίψει ή να αποδεχτεί.
2. 2. Μιλούσε για συγκεκριμένο σχέδιο συμφωνίας. Ο λαός δεν κλήθηκε να ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΤΕΙ από το τραπέζι της συμφωνίας συνολικά και αμετάκλητα. Δεν κλήθηκε να πετάξει στα μούτρα των θεσμών ένα ”ΟΧΙ” που θα τον ελευθέρωνε. Κλήθηκε να πει ένα μικρό όχι σε μια άγνωστη σε εκείνον συμφωνία. Αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο για την αποδοχή μιας νέας συμφωνίας στο μέλλον, όπως και έγινε. Η ερώτηση είχε μέσα της το σπόρο του ”ναι” ό,τι και αν έριχνες στην κάλπη εκείνη την μέρα.
3. 3. Δεν υπήρχε λόγος να αναφέρουν τα έγγραφα στην ερώτηση του δημοψηφίσματος. Σε κανέναν δεν έλεγαν τίποτα αυτές οι ονομασίες. Μπήκα μόνο και μόνο για να καλύψουν το γεγονός πως αν ψήφιζες όχι θα ήταν ΜΟΝΑΧΑ για τα συγκεκριμένα έγγραφα και προτάσεις. ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Και ενώ αυτό ήταν ξεκάθαρο, οι εθελόδουλοι έβγαιναν στα ΜΜΕ και πλασάριζαν το δημοψήφισμα σαν κάτι παραπάνω από αυτό που ήταν στην πραγματικότητα. Δεν έβγαιναν να ομολογήσουν πως τα μνημόνια δεν θα τελείωναν με το δημοψήφισμα. Δεν έλεγαν πως με το ”ΟΧΙ” του ελληνικού λαού βάζουν τέλος στην εκμετάλλευση της Ε.Ε και των λοιπών θεσμών. Έβγαιναν με υπόνοιες για κάτι τέτοιο που άφηνε πολλά περιθώρια στο μέσο ψηφοφόρο να πιστέψει πως ”κάτι παραπάνω θα ετοιμάζουν και δεν το λένε για να τους την φέρουν στο τέλος”. Σιγοντάριζαν και οι Δεξιοί που μόνο το Κράκεν από το πυθμένα δεν έλεγαν πως θα βγει αν ο ελληνικός λαός ψηφίσει ”ΟΧΙ” και έτσι υποδαύλιζαν μια άσβεστη φωτιά αγανάκτησης που έκαιγε μετά από 5 χρόνια μνημόνια.

Το δημοψήφισμα ήταν γεμάτο.. αγανάκτηση

Ο ελληνικός λαός ψήφισε με το θυμικό του και όχι με την λογική εκείνη την ημέρα. Δεν ψήφισε επειδή κατανόησε τι ακριβώς του είχε ζητηθεί. Ψήφισε με το θυμό του, με την αγανάκτηση του, με εκείνο που ο καθένας μέσα του είχε ”σαν ελπίδα” πως θα σημάνει το όχι του. Σε αυτό το ”όχι” υπήρχε μέσα η ακροδεξιά, η ακροαριστερά, το ΕΠΑΜ, η πλατεία, ο αγανακτισμένος με τον Σαμαρά νεο-δημοκράτης, ο πικραμένος Πασοκ, ο απολιτλικ που είδε φως και μπήκε και ένα σωρό άλλοι με ετερόκλητα συμφέροντα.

Με χαρά έριχναν όλοι αυτοί το ”ΟΧΙ” βλέποντας το καρότο και όχι το βούρδουλα. Ενήργησαν σαν πικραμένοι εραστές  θέλοντας να λάβουν μια πρόσκαιρη χαρά ή να ξεκόψουν εντελώς από αυτό που τους πληγώνει.

Βρισκόμουν έξω από εκλογικό κέντρο την ημέρα του δημοψηφίσματος με το πραγματικό ψηφοδέλτιο του ”ΟΧΙ” στα χέρια. ΟΧΙ στην κοροϊδία, ΟΧΙ στα μνημόνια, ΟΧΙ σε επαίσχυντες συμφωνίες. ΝΑΙ στην αποδέσμευση, ΝΑΙ στην ανατροπή των μνημονίων, ΝΑΙ στην πραγματική επανάσταση του λαού.. Και τι είδα ;

Είδα θυμωμένους ανθρώπους, να μην τους νοιάζει τι ρίχνουν στην κάλπη. Να έρχονται και να ταρακουνούν το τραπεζάκι μας βρίζοντας μας προδότες επειδή ζητούσαμε να μην πέσουν στην παγίδα του ψευτοδιλήμματος. Κάποιοι είχαν πιστέψει πως το δημοψήφισμα ήταν ”μια επανάσταση” που εμείς για άλλη μια φορά βάζαμε εμπόδια. Μας έλεγαν για την συμφωνία της Βάρκιζας και μας έφτυναν. Μας έφεραν μέχρι και την αστυνομία για παρακώλυση ψηφοφορίας επειδή ήμασταν έξω από τα σχολεία -εκλογικά κέντρα. Γίνεται επανάσταση με κάλπη και αστυνομία ρε συντρόφια που μας ρωτάτε συνεχώς για την Βάρκιζα; Και το λέω ειρωνικά ”συντρόφια” γιατί οι περισσότεροι που έπεσαν στην λακκούβα ήταν ”οι προοδευτικοί” που δεν άντεχαν την Ε.Ε και  αναρωτιόνταν χρόνια ”Πώς το ΚΚΕ συμμετέχει σε αστικές εκλογές;” και ψήφισαν στην πλέον πιο προδοτική ψηφοφορία που έστησε η Ε.Ε στην χώρα μας ποτέ!.

Το δημοψήφισμα ήταν γεμάτο.. αυταπάτες;

Πάντα υπάρχουν και οι ευκολόπιστοι. Αυτοί που έχουν ανάγκη να πιστέψουν σε κάτι ή πράγματι πιστεύουν σε κάτι. Που πίστευαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μια κρυφή ατζέντα, πως δεν θα τους προδώσει, πως θα πάρει το ”όχι” και θα το διαπραγματευτεί σωστά. Πιστεύω πως ήταν ελάχιστοι.

Οι περισσότεροι γνώριζαν τι πραγματικά ψήφιζαν και το ψήφισαν ξέροντας πως δεν θα πάει σε πλήρη ρήξη αλλά σε ελιγμό. Στην τελική, έπρεπε κάπως να κάνει στροφή από τα προεκλογικά του λεγόμενα και έπρεπε να του δοθεί μια καλή δικαιολογία.Τι καλύτερο από ένα ”Ήθελα αλλά δεν μπόρεσα;”. Όσο και αν τώρα καμώνονται τις μωρές παρθένες και προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τις πλάτες των λίγων ευκολόπιστων δείχνει το ήθος και την ποιότητα που τους διακρίνει σαν ανθρώπους.

Είναι αστείο κανείς να πιστεύει πως η ρήξη θα γίνει με λουλούδια στις κάννες των όπλων. Θα πάρει κάποιο ένα φύλλο χαρτί και θα πει ”ΟΧΙ” και ο άλλος θα πει ”Εντάξει έχεις δίκιο. Σας ελευθερώνουμε”. Δεν είναι πως έχεις αυταπάτες είναι πως ζεις εκτός πραγματικότητας και δεν γνωρίζεις παγκόσμια ιστορία. Η Ε.Ε βομβαρδίζει λαούς και θα κιότευε μπροστά σε τι και σε ποιον;

Είναι αστείο μέχρι σήμερα να πανηγυρίζει κάποιος για ένα ”ΟΧΙ” σε ένα ερώτημα που ήταν τόσο συγκεκριμένο που δεν χωρά αμφιβολία.. Φίλε μπράβο είπες όχι στο έγγραφο ”Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού” και στο έγγραφο ”Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους”… Μας έχει πρήξει τα συκώτια για το πόσο ”γαμάτος” είσαι που το έκανες τότε.

Μήπως να προσγειωθείς στο σήμερα; Να βγάλεις την πιπίλα από το στόμα και να καταλάβεις πως ο πραγματικός αγώνας είναι στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στους δρόμους; Στα ”ΟΧΙ” που λέγονται καθημερινά απέναντι στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο; Πανηγυρίζεις ένα ψευτο -ΌΧΙ και εθελοτυφλείς απέναντι στα χιλιάδες ναι που είπες και λες μέχρι σήμερα.. Αυτό προς κάθε λούμπεν στοιχείο που αναφέρεται, μην μπορώντας να στηρίξει πουθενά αλλού την εκλογή του παρά μόνο στο δημοψήφισμα ”του λαού”…