Ήττα; Ποια ήττα; – Μην περιμένετε αυτοκριτική από Πασόκους

Οι πρώτες αντιδράσεις των αχτιφαρισμένων Συριζαίων ήταν ενδεικτικές. Οι άλλοι νίκησαν καθαρά, αλλά εμείς δε χάσαμε. Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα, που έγραφε και ο Αναγνωστάκης, αλλά καμία σχέση. Λίγο αργότερα ο Τσίπρας επισφράγισε τη γραμμή: φεύγουν με το κεφάλι ψηλά -και με τα κέρδη του κεφαλαίου υψηλότερα. Κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια όνειρα, μισθούς και δικαιώματα.

Πανηγυρίζουν γιατί δεν υπέστησαν λέει στρατηγική ήττα. Που πάει να πει πως παρέμειναν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, βασικός πυλώνας του δικομματισμού, που πάει στην άκρη για να επιστρέψει ισχυρότερος, διασφαλίζοντας τις ισορροπίες, τη συνέχεια της ομαλότητας και του αστικού πολιτικού συστήματος. Και ελπίζουν πως ο χρόνος θα ξεπλύνει τη διακυβέρνησή τους και θα τους φέρει ξανά στο Μαξίμου. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικός μας θα είναι.

Είχαν δώσει το στίγμα τους ήδη από τις ευρωεκλογές. Τότε που τα συριζοτρόλ του διαδικτύου έβριζαν στην ψύχρα την αχάριστη πλέμπα που δεν ψήφισε το μεγάλο ευεργέτη του. Ενώ τα στελέχη της κυβέρνησης έπαιζαν το μαλακό σενάριο, πως ο κόσμος δεν πρόλαβε να εκτιμήσει το έργο τους, πάνω που βγαίναμε στο ξέφωτο και θα άρχιζαν να εφαρμόζουν το δικό τους πρόγραμμα, έξω από τα μνημόνια -αλλά με παρόντες τους μνημονιακούς νόμους και τις δεσμεύσεις για πλεονάσματα. Με άλλο πρόσημο, στίγμα, ανθρώπινο πρόσωπο κοκ.

Βγήκαν με θράσος στις 5 Ιουλίου, στην επέτειο του ΟΧΙ, να πουν πως δεν είναι η αριστερά που παρέδωσε τα όπλα. Πολύ σωστά. Είναι αυτή που λέει πως δεν έπρεπε να τα πάρουμε ποτέ, και “ευτυχώς που ηττηθήκαμε σύντροφοι”. Που έγιναν Νατοϊκή Αριστερά, με διαβολικά καλές λυκοσυμμαχίες. Και σκιαμάχησαν με έρπητες, ζουρνάδες και με νταούλια.

Τι να πουν άλλωστε; Πως νεκρανάστησαν τη ΝΔ σε ποσοστά που είχε να δει 15 χρόνια; Ότι έφεραν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ στο καλύτερο ιστορικά σημείο που ήταν ποτέ; Πως ξέπλυναν όλο το τόξο της μαύρης αντίδρασης; Πως έστειλαν κόσμο σπίτι του, με εδραιωμένη την πίστη του ΤΙΝΑ, πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος;

Γιατί να κάνουν αυτοκριτική; Ήταν από τις πιο πετυχημένες, τις καλύτερες κυβερνήσεις που είχε ποτέ η αστική τάξη. Πέτυχαν σε αυτά που είχαν να φέρουν, έβγαλαν τη βρώμικη δουλειά που δεν μπορούσαν οι άλλοι, κράτησαν δυνάμεις και ακονίζουν τα νύχια τους από τώρα, για να ξανάρθει η σειρά τους.