Κ. Μητσοτάκη, μόνο το “κίναιδος” σας πείραξε; Η φράση “παιδεραστής ο Βελουχιώτης” δε σας ενόχλησε;

Χτες, στο αστικό κοινοβούλιο, η συζήτηση αφορούσε την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου. Το επίπεδο ανέβηκε θεαματικά και βιώσαμε μια σπάνια επίδειξη πολιτικού savoir vivre, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, αλλά με αρκετές “επανορθώσεις”. Όπως αυτή που (ισχυρίζεται πως) έκανε ο Μητσοτάκης στον Μακάριο Λαζαρίδη, για τις φασιστικές γελοιότητες που αναπαράγει για τον Βελουχιώτη. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Στη χτεσινή τοποθέτησή του, ο Δ. Κουτσούμπας εξέθεσε τον πρωθυπουργό που ζητούσε τα ρέστα για τα στελέχη των άλλων και τα τοξικά τους σχόλια, παραθέτοντας όσα λέει στην επίμαχη ανάρτηση ο Λαζαρίδης για τον Βελουχιώτη.

«Διαβάζω ανάρτηση στενού συνεργάτη, βουλευτή σας. Όχι κάποιου τρολ, αλλά του βουλευτή σας, του Λαζαρίδη, που πριν λίγες μέρες το έκανε μια ανάρτηση βγαλμένη από τον βούρκο του ναζιστικού Χρυσαυγητισμού! Έγραψε λοιπόν αυτός ο ανεκδιήγητος τύπος: «Πραγματικότητα είναι ότι τον κίναιδο και παιδεραστή Άρη Βελουχιώτη τον είχαν υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ στο γραφείο τους»! Μάλιστα παρέπεμπε και σε σχετικό άρθρο ο βουλευτής σε γνωστό διαδικτυακό σκουπιδότοπο. Είναι και ψαγμένος εκτός από ψεκασμένος, τρομάρα του… Να τον χαίρεστε! Τόλμησε να βάλει στο στόμα του τον ήρωα της μεγαλειώδους Εθνικής Αντίστασης κατά της ναζιστικής γερμανικής κατοχής, που το άγαλμά του κοσμεί την πόλη της Λαμίας και το όνομά του είναι θρύλος και τραγουδήθηκε από όλο τον λαό μας πλην φασιστών και ταγματασφαλιτών».

Αντίστοιχη αναφορά είχε κάνει και ο Αλέξης Τσίπρας

Υποτίθεται πως ο Μητσοτάκης “σήκωσε το γάντι” στη δευτερολογία του, κάνοντας ειδική αναφορά στο συγκεκριμένο ζήτημα και τη δική του κατευναστική παρέμβαση. Ας δούμε τι είπε συγκεκριμένα, απευθυνόμενος στον Τσίπρα.

Κάνατε μία επισήμανση που νομίζω ότι έχει την αξία της. Αναφερθήκατε σε ένα στέλεχος, συνάδελφο της Νέας Δημοκρατίας. Θα το πω και επώνυμα, τον κ. Μακάριο Λαζαρίδη, ο οποίος χρησιμοποίησε μία αναφορά, τη λέξη «κίναιδος», την οποία θεωρώ βαθιά προσβλητική για τους ομοφυλόφιλους συμπολίτες μας. Του ζήτησα προσωπικά να ανακαλέσει και το έκανε. Προσωπικά του ζήτησα να ανακαλέσει και το έκανε. Διότι η κυβέρνηση αυτή τιμά την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Η κυβέρνηση αυτή κ. Βελόπουλε δεν επέλεξε στελέχη για υφυπουργούς και κορυφαίους οικονομικούς συμβούλους, επειδή ανήκουν στην κοινότητα. Αλλά δεν πρέπει να απασχολεί κάποιους γιατί κανείς μέχρι τώρα δεν είχε επιλέξει κάποιον ο οποίος είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος να πάρει κυβερνητική θέση; Γιατί δεν είχε γίνει αυτο; Γιατί έτσι σπάμε έμπρακτα τα τείχη της σιωπής.

Εγώ λοιπόν, κ. Τσίπρα, ζήτησα από το συνάδελφο -και το έκανε προς τιμήν του- να ανακαλέσει και ανακάλεσε. Εσείς σήμερα από το βήμα της Βουλής θα ζητήσετε από τον κ. Πολάκη, παρόντα στην αίθουσα, να κάνει ίδιο; Θα το ζητήσετε;

Δείτε το επίμαχο σημείο στο βίντεο που ακολουθεί.

Ο Μητσοτάκης “σέβεται τόσο πολύ” την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, που την αντιμετωπίζει απλώς ως εκλογικό στόχο (target group) και φροντίζει να θυμίσει και να διαφημίσει με υψηλούς τόνους πως η δική του κυβέρνηση συμπεριέλαβε για πρώτη φορά έναν ομοφυλόφιλο στη σύνθεσή της. Θα έλεγε κανείς πως η αναφορά στην ανάρτηση του Λαζαρίδη έγινε ακριβώς για αυτόν (και μόνο για αυτόν) τον λόγο, για να διατυμπανίσει άκομψα ο Μητσοτάκης το “κατόρθωμα” της κυβέρνησής του -όσο άκομψα σημειώνει σε καθε ευκαιρία τις μακάβριες στατιστικές θανάτων από κορονοϊό σε άλλες χώρες της ΕΕ, για να βγει συγκριτικά τον αφρό.

Δε θα μπούμε στη διαδικασία να σχολιάσουμε αναλυτικά την κυβερνητική πολιτική και κατά πόσο σέβεται όντως τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και τον αγώνα της ενάντια στις διακρίσεις. Ούτε να αναλύσουμε το αυταπόδεικτο: ότι δηλαδή η ανάδειξη ενός ομοφυλόφιλου στην κυβέρνηση δε λύνει τα προβλήματα της κοινότητας -με τον ίδιο τρόπο που η ανάδειξη του Ομπάμα δε βελτίωσε τη ζωή των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ.

Προκύπτει όμως ένα βασικό ερώτημα από τα παραπάνω. Ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε διεξοδικά στον χαρακτηρισμό “κίναιδος”, βασικά για να κάνει πολιτική διαφήμιση του εαυτού του. Το άλλο σκέλος της χυδαίας ανάρτησης, όμως, δεν τον ενόχλησε; Η άθλια συκοφαντία πως ο Βελουχιώτης “ήταν παιδεραστής”, δεν ήταν άξια αναφοράς και επανόρθωσης; Ή μήπως δεν προσφερόταν για πολιτική κεφαλαιοποίηση και για αυτό θεωρήθηκε ανάξια λόγου; Μόνο η διατύπωση του ενός σκέλους “ενόχλησε” τελικά τον πρωθυπουργό; Για την ουσία του δεύτερου δεν έχει να μας πει τίποτα;

Τι ισχύει τελικά κ. Μητσοτάκη;