Κ. Πελετίδης: “Η κυβέρνηση ξεφτίλισε την επιστήμη με το χαρτζιλίκι στους νέους. Οι αντιφάσεις της κυβέρνησης για την πανδημία έκαναν κουρκούτι το μυαλό του κόσμου”

Συνέντευξη του Κ. Πελετίδη στην εφημερίδα Πελοπόννησος – 1ο μέρος

Μας περιμένει στον προθάλαμο, ευγενικός και θερμός. Μας οδηγεί στο γραφείο, μας παραγγέλνει καφέ. Το πρόσωπό του καθρεπτίζει την πεποίθηση του ανθρώπου που δεν θεωρεί ότι υπάρχει ερώτηση που θα τον δυσκολέψει.

Έχει απαντήσεις σε όλα. Δεν θα διστάσει να παραδεχθεί ότι αυτό που κυρίως τον δυσκολεύει είναι η πραγματικότητα μιας πανδημικής περιόδου που έρχεται να προστεθεί σε μια κρίση που στένεψε τα δημοσιονομικά δεδομένα, αν και ο ίδιος σταθερά πιστεύει ότι όλα είναι θέμα πολιτικής επιλογής. Το πρόσωπό του φωτίζεται στο 3ο λεπτό της συνέντευξης, όταν αρχίζει να απαριθμεί τι έχει πετύχει η δημοτική αρχή και τι έχει δρομολογήσει.

Κύριε δήμαρχε, ας ξεκινήσουμε με έναν επιγραμματικό απολογισμό. Τι έχετε πετύχει στο διάστημα της θητείας σας;
Στο επίκεντρό μας είναι πάντα οι λαϊκές ανάγκες. Γι’ αυτό τον λόγο διεκδικήσαμε τη δημοτική αρχή. Για να ικανοποιήσουμε τις λαϊκές ανάγκες, που είναι πολλές και δεν ικανοποιούνταν, καθώς η πόλη μας είχε τρομερά προβλήματα. Και εμείς έπρεπε να βρούμε τις αιτίες. Τα εμπόδια συνήθως είναι οι πολιτικές που εφαρμόζονται, τα χρήματα που δίνονται. Σταθήκαμε απέναντι στα εμπόδια αυτά και κινητοποιήσαμε όλες τις δυνάμεις, του πατραϊκού λαού και την υπηρεσιών μας, αλλά και τις δικές μας ψυχικές δυνάμεις, προκειμένου να σταθούμε όπως πρέπει, να εξυπηρετήσουμε σωστά τον πατραϊκό λαό, αλλά και για να καταλάβουν όσοι παίρνουν τις αποφάσεις ότι ο Δήμος Πατρέων δεν είναι ένας χώρος όπου κάνεις ό,τι θέλεις. Δεν είμαστε «τα καλά παιδιά», δηλαδή. Θυμάμαι τον Παναγιώτη τον Κοσιώνη που έλεγε ως βουλευτής ότι οι υπουργοί των κυβερνήσεων αντιμετώπιζαν την Πάτρα σαν την πόλη με τα καλά παιδιά, που δεν ενοχλούν και δεν διεκδικούν. Αυτό το αλλάξαμε. Έγινε κατανοητό σε όλους συνομιλητές μας ότι βάζουμε δίκαια αιτήματα και δεν ζητάμε παράλογα πράγματα. Ζητάμε τα δίκαια της πόλης μας και των κατοίκων της.

“Η Πάτρα είναι εργοτάξιο. Ελος Αγυιάς, παιδικός σταθμός Μανιακίου, Αρσάκειο, παλιό νοσοκομείο, ανάπλαση Ανω Πόλης- Κάτω Πόλης, Εργοστάσιο Τέχνης, Λαδόπουλος, σφαγεία, σταφιδικές αποθήκες, αναπλάσεις στα Ζαρουχλέικα και τα Καντριάνικα. Προγραμματίζουμε αναπλάσεις στα Προσφυγικά, στη Γούβα, σε όλες τις συνοικίες, στα Συχαινά”

Τι ξεχωρίζετε από όσα έχουν γίνει έως τώρα;
Μπήκε σε κινητοποίηση όλη η πόλη. Φτιάνεται ένα τεράστιο έργο. Είναι πρωτόγνωρο για την πόλη: Ολους τους στόχους που είχαμε θέσει μπήκαν σε κίνηση. Ξεκινάμε από τον κοινωνικό τομέα, τον στόχο να στέκεται ο λαός μας όρθιος μέσα στις δυσκολίες. Και πάμε στο σύνολο των έργων. Από πού να ξεκινήσουμε; Από τις κατασκηνώσεις, όπου βρήκαμε ερείπια και φτιάξαμε καταπληκτικούς χώρους, τους παιδικούς σταθμούς, το σουλούπωμα των οικονομικών σε δύσκολες συνθήκες (παίρνουμε σαν δήμος το ένα τρίτο των χρημάτων του 2009); Η Πάτρα είναι εργοτάξιο. Ελος Αγυιάς, παιδικός σταθμός Μανιακίου, Αρσάκειο, παλιό νοσοκομείο, ανάπλαση Άνω Πόλης- Κάτω Πόλης, Εργοστάσιο Τέχνης, Λαδόπουλος, σφαγεία, σταφιδικές αποθήκες, αναπλάσεις στα Ζαρουχλέικα και τα Καντριάνικα. Προγραμματίζουμε αναπλάσεις στα Προσφυγικά, στη Γούβα, σε όλες τις συνοικίες, στα Συχαινά. Αυτό έγινε είτε με τις δυνάμεις της αυτεπιστασίας -οι εργαζόμενοι είδαν ότι είναι δυνατοί και μπορούν να παράγουν έργο- είτε με εργολαβίες, με χρήματα του ΕΣΠΑ. Χάρη στους εργαζόμενούς μας δεν χάσαμε κανένα έργο από όσα διεκδικούσαμε. Να γιατί μιλάμε για τους εργαζόμενους, για να απαντήσω σε όσους λένε «μα αυτή είναι η δουλειά τους». Ναι, αλλά κάνουν πράγματα πέραν των δυνάμεών τους. Τους δώσαμε τη δυνατότητα να δείξουν τον ενθουσιασμό τους, να βάλουν τη σφραγίδα τους, να γίνουν πρωταγωνιστές.

Είτε επειδή δεν μπορέσατε είτε επειδή δεν προλάβατε ή επειδή δεν βοηθηθήκατε, υπάρχει ένας τομέας όπου δεν πήγατε καλά;
Όπως είπα, ένα πρόβλημα έχει αιτίες που δεν λύνεται. Αυτό που τα λύνει είναι η οργάνωση του λαού, ώστε να είναι αποτελεσματικός στη διεκδίκησή του, αυξάνοντας τη δύναμη της πόλης του. Παράδειγμα: Δεν γίνονται προσλήψεις, ενώ αιμορραγούμε από εργατικό δυναμικό. Οι δήμοι πεθαίνουν με την πολιτική που εφαρμόζεται, και αυτή είναι μια συνειδητή επιλογή, ώστε οι δήμοι να μείνουν ως ελεγκτικός μηχανισμός και να παραδώσουν τις υπηρεσίες στους επιχειρηματικούς τομείς. Όπου εφαρμόστηκε αυτό, η αποτυχία ήταν παταγώδης. Απέναντι σ’ αυτό, έπρεπε να έχουμε ένα γιγαντιαίο κίνημα.

Δεν μπορέσατε να το ενεργοποιήσετε…
Όχι στο επίπεδο που θέλουμε. Θα πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο: Γιατί είσαι άνεργος; Γιατί χρειαζόμαστε προσφορά τροφίμων το 2021; Δεν έχουμε πάθει πλημμύρες. Δεν πιάσαμε φωτιά. Αλλά ουσιαστικά πήραμε φωτιά. Γιατί έχουμε τόσους ανέργους; Για να το λύσεις αυτό, πρέπει αυτός που υφίσταται τις συνέπειες να γίνει και κουμανταδόρος στην υπόθεση. Χρειαζόμαστε ένα πάντρεμα με τον λαό. Να γίνει η Πάτρα σημείο αναφοράς. Ήδη εκπέμπει μηνύματα σε όλη την Ελλάδα ότι μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς.

“Η πανδημία θέλει πρωτοβάθμιο δίκτυο που δεν υπάρχει. Έτσι, ο κόσμος τρέχει στο νοσοκομείο. Εμείς κάναμε πολλά πράγματα στον Δήμο, στους εργαζόμενους, σε όλον τον κόσμο, όπου βρεθήκαμε. Κοιτάξτε ποια θέση παίρνει τώρα η κυβέρνηση: Ατομική ευθύνη”

Σας ασκήσαμε κριτική ότι υστερήσατε κατά την πανδημία σε πρωτοβουλίες που ήταν αναγκαίες για την κοινωνική άμυνα. Δεν κινητοποιήσατε τον κόσμο υπέρ του εμβολίου, δεν κινητοποιήσατε υπέρ των περιοριστικών μέτρων, αντιθέτως φλερτάρατε με συγκεντρώσεις που πατούσαν στο κόκκινο. Τι απαντάτε;
Η πανδημία, στα χέρια των κυβερνώντων, γίνονται ένα εργαλείο συσκότισης μιας σειράς ζητημάτων. Το μεγάλο κάδρο είναι ότι μια χώρα και η πόλη μας πρέπει να έχει ένα δημόσιο υγειονομικό σύστημα που να σε θωρακίζει όταν είσαι στριμωγμένος. Τα λοκντάουν αποφασίζονταν επειδή φράκαρε το δημόσιο σύστημα, γιατί δεν ενισχύθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό βγήκε στην επιφάνεια. Και πρέπει να λυθεί, έστω και τώρα. Στην πόλη μας, ανακαινίστηκε το Νοσημάτων Θώρακος και έκλεισε. Τρομακτικό. Εμείς δεν θέλαμε να γίνουμε μέρος της στρατηγικής των κυβερνώντων που έχουν τον νου τους στην εμπορευματοποίηση της υγείας. Πού θα πάει να χειρουργηθεί ένας πολίτης που έπαθε μια κακοήθεια; Τα νοσοκομεία μας έχουν γίνει μιας νόσου. Εμείς είμαστε καθαροί. Δείχναμε το μεγάλο κάδρο. Δώσαμε και το παράδειγμα του εμβολιασμού. Ζητήσαμε και δίκτυο ιχνηλάτησης. Η πανδημία θέλει πρωτοβάθμιο δίκτυο που δεν υπάρχει. Έτσι, ο κόσμος τρέχει στο νοσοκομείο. Εμείς κάναμε πολλά πράγματα στον Δήμο, στους εργαζόμενους, σε όλον τον κόσμο, όπου βρεθήκαμε. Κοιτάξτε ποια θέση παίρνει τώρα η κυβέρνηση: Ατομική ευθύνη. Δεν ευθύνεται εκείνη που φράκαρε το νοσοκομείο. Και που ξαναφράκαρε μετά από έναν χρόνο. Και ποιος φταίει; Ο ανεμβολίαστος και όχι εγώ που δεν τον έπεισα να εμβολιαστεί. Με 150 ευρώ θα τον πείσεις; Έτσι, διαλύεις τον πυρήνα της πειθούς. Έπρεπε να πείσεις τον πολίτη ότι είναι λάθος του να μπει στο νοσοκομείο με κορονοϊό, γιατί αν θα βγει, θα βγει με προβλήματα, όχι μιας μέρας. Με το χαρτζιλίκι, ξεφτίλισες την επιστήμη. Με τις αντιφάσεις σου, έκανες κουρκούτι το κεφάλι των ανθρώπων. Και η αναστολή, λάθος είναι. Πείσε τον εργαζόμενο ότι είναι λάθος να φοβάται. Εμείς στον Δήμο κάναμε σεμινάρια ενημέρωσης. Συμμετείχα κι εγώ ο ίδιος.

Μερίδα αντιπάλων σας υποστηρίζουν ότι δεν δέχεστε την κριτική και τις προτάσεις των άλλων παρατάξεων. Εχετε νιώσει ότι κάποιες κριτικές σάς έχουν αδικήσει ιδιαιτέρως, ως προς την προσπάθειά σας και το πρόσωπό σας;
Σε εμάς δεν υπάρχει Εγώ. Ούτε ο δήμαρχος ούτε η δημοτική αρχή τρελαίνονται με την καρέκλα. Έτσι είναι η διαμόρφωσή μας. Είτε είμαστε δημοτική αρχή είτε όχι, έχουμε τον ρόλο μας και είμαστε γεμάτοι. Έχουμε αυτιά και ακούμε. Και ακούμε όλους. Ουσιαστικά και όχι τυπικά. Όταν συμπολίτες μας φέρνουν καλές ιδέες, δεν τις ξεψειρίζουμε. Δεν ρωτάμε ποιος είναι και τι είναι. Αν είναι ωραίο, το προχωράμε. Όσα υλοποιούμε είναι ιδέες των συμπολιτών μας. Αυτό μας έδωσε δύναμη. Ακουμπάμε στον κόσμο. Κάνουμε λαϊκές συνελεύσεις, όχι για δημόσιες σχέσεις, αλλά γιατί αφουγκραζόμαστε. Κάθε κριτική που μας γίνεται, απαντιέται από τον ίδιο τον λαό. Στην Πάτρα, γνωριζόμαστε. Οι αντίπαλοί μας δεν μας θέλουν στη θέση μας. Θέλουν να τελειώσει η εμπιστοσύνη του λαού. Και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα. Ο λαός μας όμως έχει ένστικτο. Δεν είμαστε αποξενωμένοι από τον λαό. Είμαστε μέσα στον λαό. Με ένταση ή χωρίς, με αγάπη ή χωρίς, ο δήμαρχος δέχεται τις παρατηρήσεις. Χαιρόμαστε πολλαπλά όταν κάποιος μας ανοίγει τα μάτια. Και ο κόσμος το βλέπει και συμμετέχει. Φτιάχνουμε τη μαρίνα. Και έρχεται ο άλλος και ζητά να κάνουμε δεύτερη μαρίνα, ενώ δεν είναι αδειοδοτημένη η πρώτη. Οι συμμετέχοντες στην προσπάθειά μας για τη μαρίνα, τι λένε γι’ αυτή την κριτική που μας γίνεται;

Δεν θα απαντήσουμε εμείς
Απαντάω εγώ: Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν για τη μαρίνα και μετέχουν σε μια τεράστια προσπάθεια, σχημάτισαν άποψη γι’ αυτόν που κάνει κριτική. Νιώθει ο ίδιος ότι αυτό είναι άδικο απέναντί μας. Εμείς δεν κρύβουμε τίποτα, δεν κάνουμε δεύτερη σκέψη. Είμαστε ανοιχτό βιβλίο. Εμείς δεχόμαστε την κριτική, αλλά όχι την κριτική που γίνεται επειδή καθίσαμε σε κάποιων το σβέρκο και τους χαλάσαμε και τις δουλειές.

“Είμαστε δίπλα στον λαό και σε ό,τι τον εξυπηρετεί. Αυτή η πολιτική θέλει άλλον σχεδιασμό. Το σημερινό σύστημα δημιούργησε 38.000 ανέργους”

Δεν απαντάει μόνο η κοινωνία στην κριτική. Απαντάτε κι εσείς. Λέτε για τους αντιπάλους σας ότι τους καθοδηγούν συμφέροντα. Ακούγεται δυσφημιστικό αυτό. Ποια είναι αυτά τα συμφέροντα; Ποιες δουλειές χάλασαν;
Τα «συμφέροντα» είναι όρος πολιτικός. Συμφέροντα λαϊκά, εργατικά, επιχειρηματικά. Εμείς έχουμε διαλέξει μετερίζι. Είμαστε δίπλα στον λαό και σε ό,τι τον εξυπηρετεί. Αυτή η πολιτική θέλει άλλον σχεδιασμό. Το σημερινό σύστημα δημιούργησε 38.000 ανέργους. Οι άλλες δυνάμεις προτείνουν άλλη πολιτική πρόταση: Την ενίσχυση του επιχειρηματικού τομέα, των συμφερόντων, δηλαδή. Ο τομέας αυτός δεν έχει αγάπη για το κοινωνικό σύνολο αλλά για τη δική του την ευτυχία. Δεν πρόκειται για ένα φυσικό πρόσωπο, αλλά για ένα σύστημα που έχει δείξει τα «χαρίσματά» του. Το αποτέλεσμα είναι τα παιδάκια μας να θέλουν να φύγουν για το εξωτερικό.

Αναρωτιέται ο Πατρινός εάν διατηρείτε την αυτοτέλειά σας απέναντι το Κομμουνιστικό Κόμμα στο οποίο ανήκετε.
Αυτό ήταν από τα πρώτα που δεχθήκαμε. Είμαι μέλος του ΚΚΕ, δεν το έχω κρύψει. Αλλά και το ΚΚΕ έχει διαλέξει μετερίζι: Τα λαϊκά συμφέροντα. Εμείς στον λαό λέμε ότι δεν είμαστε εδώ για να λύσουμε τα κομματικά μας, αλλά για να λύσουμε τα λαϊκά προβλήματα αναζητώντας την αιτία. Εκεί, είμαστε ενωμένοι. Ακουμπάμε στον προβληματισμό όλων των πολιτών. Δεν υπάρχει ανεργία; Δεν υπάρχει καταστροφή των μικρομεσαίων;
Με το ΚΚΕ έχουμε κοινούς αγώνες για δουλειά για όλους, για να γεμίζεις το ψυγείο σου. Θα πάμε διακοπές; Ο άλλος πάει στο διάστημα. Εμείς να μην πάμε στην Κεφαλονιά.

Δεν σας επιβάλλει πολιτική του ΚΚΕ;
Τι να μας επιβάλει; Απλά, αυτά τα λένε όσοι θέλουν να τελειώνουν μ’ αυτή τη δημοτική αρχή, λες και ο κόσμος δεν ξέρει ότι είμαι στο ΚΚΕ και του ζητούν να ψηφίζει με βάση τις προκαταλήψεις τους. Ας μην περιφρονούν τον κόσμο. Εμείς είμαστε μέσα στον λαό. Δεν είμαστε ερωτευμένοι με την καρέκλα.

Πηγή: pelop.gr

Σήμερα κυκλοφορεί το φύλλο με το δεύτερο μέρος της συνέντευξης.