Κάποια μέρα θα μου στήσουν μνημείο στην Ελλάδα, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης…

Κάποια μέρα θα μου στήσουν μνημείο στην Ελλάδα, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, επειδή ανάγκασα τη χώρα να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Αυτό φέρεται να είπε την περασμένη βδομάδα σε προεκλογική συγκέντρωση, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, που σημειώνει πως ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών είναι γνωστός για το καυστικό του χιούμορ.

Είναι δυνατόν να λέγονται όλα αυτά για μια χώρα, όπου ο λαός βιώνει τα μνημόνια σαν μνημόσυνο για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του; Ναι, γιατί για άλλους,  λίγους αλλά ισχυρούς τα μνημόνια ήταν «ευλογία για τον τόπο» και τα μνημονεύουν ως σωτηρία της πατρίδας – με την οποία εννοούν τα ταξικά τους συμφέροντα.

Γι’ αυτό δεν είναι απίθανο να στηθούν και μνημονιακά μνημεία στο μέλλον από αυτούς που ψηφίζουν από κοινού κι εφαρμόζουν εναλλάξ τα μνημόνια στη χώρα μας.

Μιλάμε εξάλλου για τους διαδόχους των κυβερνήσεων που έστησαν κάποτε άγαλμα προς τιμήν των Βρεττανών και των Ινδών που… υπερασπίστηκαν στα Δεκεμβριανά την Αθήνα απ’ τους κομμουνιστές και το άγαλμα του Τρούμαν για την πολύτιμη συμβολή τους στην ήττα του ΔΣΕ και τη σωτηρία της αστικής εξουσίας. Γιατί το ζήτημα δεν είναι εθνικό ή ζήτημα «υποτέλειας», αλλά καθαρά ταξικό.