Κομμουνισμός και Δημοκρατία στο “Ρουκ Ζουκ” – Γιατί χαίρονται και χαμογελάνε τα μουρουτοτρόλ;

Το Ρουκ Ζουκ, πέρα από τους σταθερούς τηλεθεατές του, απασχολεί κάποιες φορές και το ευρύτερο κοινό, χάρη σε κάποιες αστείες ατάκες ή μαργαριτάρια που γίνονται βάιραλ. Για πολλούς, οι διαγαλαξιακές κοτσάνες που ακούγονται ενίοτε από τα μέλη των κατά νεαρών ομάδων, αποτελούν μια ακόμα απόδειξη της αμορφωσιάς και της λεξιπενίας της σύγχρονης νεολαίας. Ακόμα όμως κι αν δεχτεί κανείς κάτι τέτοιο, αρκεί να σκεφτεί ότι ανάλογη συζήτηση διεξάγεται εδώ και δεκαετίες, το αργότερα από τη διαβόητη έκθεση πανελλαδικών με την “ευδοκίμηση” και την “αρωγή” στη δεκαετία του ’80. Κάτι το οποίο σημαίνει πως το πρόβλημα είναι μάλλον βαθύτερο και αγγίζει ευρύτερα την ελληνική κοινωνία κι όχι μία ηλικιακή κατηγορία.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν κι αυτοί που αντλούν ελπιδοφόρα μηνύματα από τα όσα ακούγονται στο παιχνίδι. Όπως για παράδειγμα ένας από τους γνωστότερους “γαλάζιους” λογαριασμούς του τουίτερ, ο Georgy Zhukov, που ανακάλυψε ότι “υπάρχει ελπίδα”, “όταν νέοι άνθρωποι θεωρούν τη δημοκρατία ως “το αντίθετο του κομμουνισμού”. Για το λόγο αυτό, με αφ’υψηλού ύφος, προτρέπει τους ομοϊδεάτες του να αφήσουν “τους γραφικούς να ωρύονται ολημερίς στα σόσιαλ. Έχουν ήδη χάσει. Και το ξέρουν”.

Για ποιο πράγμα όμως χαίρεται ο Ζhukov (η χρήση άβαταρ και επωνύμων διάσημων Σοβιετικών είναι μια παγκόσμια εμπνευσμένη τάση αντικομμουνιστών, μόλις ένα κλικ λιγότερο ξύλινη από το ειρωνικό “σύντροφε” που τσαμπουνάνε σε οποιονδήποτε συνομιλητή τους είναι αριστερότερα του Μάκη Βορίδη); Οι πανηγυρισμοί οφείλονται σε έναν γύρο του παιχνιδιού, όπου οι παίκτες καλούνται με τη σειρά να εντοπίσουν τη λέξη της οθόνης, την οποία δε γνωρίζουν φυσικά, βάσει της περιγραφής του συμπαίκτη τους, κάπως σαν το επιτραπέζιο taboo. Eν προκειμένω, η ζητούμενη λέξη ήταν η “Δημοκρατία” και η στιχομυθία πήγε ως εξής:

-Κομμουνισμός
-Καπιταλισμός
-Το αντίθετο του κομμουνισμού
-Χούντα
-Το αντίθετο, τι έχουμε τώρα;
-Δημοκρατία;

Στην καλύτερη περίπτωση, ο όλος διάλογος οδηγεί στο ότι ο νεαρός που κάνει την περιγραφή είτε δεν γνωρίζει τι είναι καπιταλισμός, είτε δεν τον θεωρεί αντίθετο του κομμουνισμού, οπότε σίγουρα δεν αποτελεί καλό παράδειγμα για το πόσο κρυστάλλινες φιλελελεύθερες ιδέες έχει η νέα γενιά. Όσο για το συμπαίκτη του, είναι αρκετά εμφανές ότι αντιλαμβάνεται ως αντίθετο του κομμουνισμού τη “χούντα” και όχι τη “δημοκρατία”, στην οποία καταλήγει μόνο μετά τη δεύτερη ερώτηση, η οποία είναι εμφανές ότι εκλαμβάνεται ότι αφορά το “αντίθετο της χούντας” και το πολίτευμα που υπάρχει τώρα δηλαδή την (αστική) δημοκρατία. Από όλα αυτά γίνεται φανερό πως το εν λόγω ακκάου είτε βιάστηκε να χαρεί με όσα είδε, είτε γνωρίζει ότι το βασικό κοινό του αποτελείται από χαχόλους και οπαδούς χωρίς κριτική σκέψη, που δε θα σταθούν στις λεπτομέρειες που χαλούν μια όμορφη ιστορία αντικομμουνιστικής νεολαίας.

Όταν νέοι άνθρωποι θεωρούν τη δημοκρατία ως «το αντίθετο του κομμουνισμού», τότε υπάρχει ελπίδα.
Αφήστε τους γραφικούς να ωρύονται ολημερίς στα σόσιαλ.
Έχουν ήδη χάσει. Και το ξέρουν. pic.twitter.com/8NcLwIjuMA

— Georgy Zhukov (@GeorghyZhukov) March 15, 2021