Κώστας Γουλιάμος – Αγώνας για ανατροπή των ευρωατλαντικών σχεδιασμών

Τέλη του περασμένου μήνα ξεκίνησε η τεράστια στρατιωτική άσκηση του ΝΑΤΟ «Steadfast Defender 24» και αναμένεται να ολοκληρωθεί τέλη του Μάη. Είναι δε η μεγαλύτερη ευρωατλαντική άσκηση των 31 κρατών-μελών του ΝΑΤΟ από την εποχή της συγκρότησης της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Ας σημειωθεί πως έναν περίπου μήνα μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Vilnius, η λυκοσυμμαχία με ανακοίνωσή της (18/08/2023) έθετε ζητήματα ασφάλειας σε ολόκληρο τον ευρωατλαντικό χώρο, εστιάζοντας σε σχέσεις και συνεργασίες με τρίτες χώρες στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη, τον Νότιο Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Ιδιαίτερα δε όπου υπάρχουν τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου και, κυρίως, λιθίου που -ως τέτοια- αλλάζουν τα γεωπολιτικά δεδομένα.

Καθώς λοιπόν ο κύκλος των ΝΑΤΟικών και ΝΑΤΟφρονων δυνάμεων συγκεντρώνει το «εύφλεκτο υλικό» για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της πολιτικής, η διαχρονικά επίκαιρη σκέψη του Λένιν γίνεται η θεωρητική και πολιτική πυξίδα για τους αγώνες της εργατικής τάξης και των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό που «φέρει μέσα του τον πόλεμο, όπως το σύννεφο την καταιγίδα».

Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τις συνθήκες «αστάθειας» στα σύνορα της Ευρώπης, που στο μεταξύ η όξυνση των αντιθέσεων και η ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής του καπιταλιστικού συστήματος δημιουργεί, ο ευρωατλαντικός άξονας ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ σχεδιάζει πολιτικές και μέτρα με στόχο να καταστεί ο συγκεκριμένος ιμπεριαλιστικός άξονας ετοιμοπόλεμος σε τρεις ηπείρους. Από την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια μέχρι την Αφρική, Μέση Ανατολή, Ασία, ακόμα και στην Αρκτική, ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός έχει αναπτύξει πολυπληθείς στρατιωτικές αποστολές, προτρέπονται τα κράτη-μέλη να αυξήσουν την πολεμική τους συνεισφορά.

Ο Λένιν διαμήνυε πως ο πόλεμος είναι «μια αναπόφευκτη βαθμίδα του καπιταλισμού» και αυτό αποδεικνύεται σε κάθε ατζέντα συζητήσεων των κρατών-μελών, είτε απευθείας με την αμερικανική κυβέρνηση είτε με το ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, στην πρόσφατη επίσκεψη του Joshua Huck (βοηθού υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ), επιβεβαιώθηκε πως το σχήμα 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ συν ΗΠΑ) είναι ενσωματωμένο στον στρατηγικό σχεδιασμό και σταδιακό συγχρονισμό ΝΑΤΟποίησης των πολιτικών ζητημάτων, του Κυπριακού συμπεριλαμβανομένου. Στο ίδιο άλλωστε πλαίσιο διεξάγεται και ο νέος γύρος «Στρατηγικού Διαλόγου» των κυβερνήσεων Ελλάδας και ΗΠΑ, ο οποίος είχε ξεκινήσει το 2018 επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Παράλληλα, με την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον ο Γερμανός καγκελάριος Olaf Scholz θέλει να επιβεβαιώσει πως η «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ δεν αμφισβητεί το ΝΑΤΟ, τουναντίον το ενισχύει. Για παράδειγμα, η απόφαση των ηγετών της ΕΕ για μακροοικονομική βοήθεια στο Κίεβο, ύψους 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2027, ερμηνεύεται μέσα από τα ΝΑΤΟικά σχέδια για πιο γρήγορη ανάπτυξη δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη. Μάλιστα η Kaisa Ollongren, υπουργός Άμυνας της Ολλανδίας, δήλωσε πως «χρειαζόμαστε ένα στρατιωτικό Schengen (Γερμανία, Ολλανδία και Πολωνία) για να μπορέσουμε να μετακινήσουμε ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά στρατιωτικό προσωπικό και εξοπλισμό».

Ήδη ο επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ Josep Borrell ανακοίνωσε την κατά 40% αύξηση της ικανότητας της «αμυντικής βιομηχανίας» της ΕΕ σε πυρομαχικά όπου 1,155 εκατομμύρια θα παραδοθούν ως δωρεά στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα το Βερολίνο έχει ανακοινώσει την κατά 7 δισ. ευρώ το 2024 στρατιωτική στήριξη του Κίεβου. Όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ πρόκειται σύντομα να αναπτύξουν για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια πυρηνικά όπλα στην Αγγλία, τοποθετώντας πυρηνικές κεφαλές B61-12 στο RAF Lakenheath. Παράλληλα, οι ΗΠΑ διαθέτουν ήδη πυρηνικά σταθμευμένα στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ιταλία, την Τουρκία και την Ολλανδία ως μέρος του προγράμματος ανταλλαγής πυρηνικών του ΝΑΤΟ. Καθώς δε οι ΗΠΑ ανάβουν όλο και πιο πολλές πυρκαγιές στη Μέση Ανατολή, καταγράφεται γεωπολιτικά ένα δυστοπικό γεωπολιτικό περιβάλλον όπου η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, ανταγωνισμών και προσωρινών ή ευκαιριακών συμβιβασμών, δημιουργεί συνθήκες γενίκευσης της κρίσης.

Στο μεταξύ πληθαίνουν οι «αποκαλύψεις» για το περυσινό (Ιούλιος 2023) πλαίσιο των διευθετήσεων στρατηγικής συνεργασίας του ΟΗΕ με το ΝΑΤΟ. Πρόκειται για συνέχεια της συνέργειας του 1990 και, κυρίως, εκείνης του Οκτώβρη του 2018. Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που, από πολλές γωνίες, βρίσκεται σε συστοιχία με την εταιρική σχέση του ΟΗΕ με το World Economic Forum (WEF). Είναι πλέον φανερό πως το ΝΑΤΟ ενσωματώνεται ολοένα και περισσότερο στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η στρατηγική διασύνδεση έχει ως αποτέλεσμα τα Ηνωμένα Έθνη να υποστηρίζουν την ηγεμονική ατζέντα ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ – WEF. Εξού και ο ΓΓ του ΟΗΕ προώθησε μια στερεότυπη καμπάνια δημοσίων σχέσεων και προπαγάνδας, παρουσιάζοντας «ΟΗΕ – WEF – ΝΑΤΟ» ως το μέτωπο εξάλειψης της φτώχειας και επίλυσης της «παγκόσμιας ειρήνης». Φυσικά, αυτό το μέτωπο δεν είναι παρά το φρικαλέο πρόσωπο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού.

Τούτων δοθέντων, επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η θέση του ΚΚΕ ότι η βάρβαρη όσο και επικίνδυνη για την ειρήνη αντιλαϊκή πολιτική αποτελεί στρατηγική επιλογή του ευρωατλαντικού κεφαλαίου. Εφαρμόζεται μάλιστα συστηματικά και συγκροτημένα σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ από τις αστικές τους κυβερνήσεις. Μέσα στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό πολλαπλασιάζονται τα βάσανα του λαού. Η ελπίδα επομένως βρίσκεται στην ενίσχυση του ΚΚΕ για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

*Ο Κώστας Γουλιάμος είναι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, πρώην πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ.