Κουτσουμπιλό για πάντα… – 15 σημεία για την 1η μέρα του Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στην Αθήνα

Κωδικοποιημένες εντυπώσεις από την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ

-Το Φεστιβάλ είναι διαχρονικά η θριαμβευτική επιβεβαίωση της κλασικής συνταγής της μαμάς “ζακέτα να πάρεις”. Κι όποιος την παράκουσε, θα είχε μάλλον πρόβλημα χτες, που ίσως ούτε καν αυτό να μην έφτανε. Οι φήμες πως για τη δροσούλα αυτή ευθύνονται κάποιοι stand-up κωμικοί που ανέβηκαν χτες στο μαθητικό, διαψεύδονται ως προβοκατόρικες. Εν παρόδω, ένας από αυτούς ακούει στο όνομα Κρύος, αλλά είναι μάλλον ψευδώνυμο και το επέλεξε συνειδητά!

Και ευτυχώς δεν είχε πολύ αέρα χτες, αλλιώς η χρέωση της συντρόφισσας στο μικρόφωνο, θα ακουγόταν κάπως έτσι:
-Τ-τ-τε-τε-σαρακοστό… ογ-γ-δ-δ-ο-ο… Φ-Φε-Φε-στι-β–β-β-β-άλ… ΚΝΕ Ο-Ο-Ο-Οδ-δ-δ-δηγητ-τ-τή…

-Τέλος πάντων, οι κωμικοί τα είπαν (ακόμα) καλύτερα εκτός σκηνής και ήταν απολύτως σοβαρά. Πχ όπως το μήνυμα του Ρούσσου:

 «Κανένας κωμικός δεν άλλαξε πότε τον κόσμο.
Τον κόσμο τον αλλάζουν οι εργάτες και οι εργάτριες που απεργούν.
Να συνεχίσετε να απεργείτε».

Θα σπάσω κούπες με τα λόγια που είπες. Κι ας μην είσαι η Σαττι…

-Ο Τσολιάς στη φοιτητική σκηνή έπαιξε τη γνωστή παράσταση (Ζήτω το Πένθος) με μικρές επικαιροποιήσεις. Όπως το περιβόητο “γ…σαι”, αυτή τη φορά από τον Μπάιντεν, για να μην υπάρχει πρόβλημα με τον Πούτιν και την κυριλλική γραφή των Ρώσων. Καθώς και το δίλημμα “καστανόχωμα ή κοκκινόχωμα”, όπου οι Κνίτες θα επέλεγαν το δεύτερο λόγω χρώματος. Αλλά στο Σπούτνικ είπαν “καστανόχωμα” για ευνόητους λόγους…

-Η Μάγδα Φύσσα δεν ήρθε απλά επίσκεψη στο Φεστιβάλ και στο περίπτερο για τον Παύλο. Ήταν εκεί ως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα (τουλάχιστον), μιλώντας με όλο τον κόσμο. Γιατί δεν το έκανε ως χρέωση, ούτε από υποχρέωση, και έδειχνε να το χαίρεται ολόψυχα.

-Επισκέπτης-έκπληξη ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος, που έπαιξε με την αυτοσυγκράτηση του κόσμου και τον πολιτικό μας πολιτισμό. Ιδίως όταν πέτυχε την Αλέκα με το μπαστούνι της και έλεγες “τώρα θα το σηκώσει, για να τον πετύχει και αυτή”. Αλλά δεν του έκανε τη χάρη.

-Τα γνωστά μπλουζάκια των Ρώσων, με τον νεαρό Στάλιν και τη σημαία του Ράιχσταγκ, ήταν τρομερά. Μέχρι να ρωτήσεις την τιμή και να τρομάξεις στα αλήθεια. 35 ευρώ… Και αμέσως έσπευδαν να σου εξηγήσουν πως οι κυρώσεις στο ρούβλι ουσιαστικά τους επιβάλουν αυτές τις τσιμπημένες τιμές.

-Θέλει πολύ θάρρος να είσαι Ρώσος κομμουνιστής και να πας κόντρα στο ρεύμα της (δειλής ή χωρίς προσχήματα, μικρή σημασία έχει) συμπόρευσης με τον Πούτιν και την αστική τάξη της χώρας σου. Κι ακόμα περισσότερο, ίσως, να είσαι Ουκρανός κομμουνιστής, υπό συνεχείς αμείλικτους διωγμούς, και να κρατάς συνεπή διεθνιστική στάση, λέγοντας: Εργάτες της Ρωσίας, της Ουκρανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλου του κόσμου, ενωθείτε ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στις κυβερνήσεις σας!

#festival_kne Εκεί που Ρώσοι και Ουκρανοί κομμουνιστές είναι δίπλα-δίπλα αναγνωρίζοντας τον κοινό αντίπαλο και το όραμα ενός ειρηνικού μέλλοντος…. pic.twitter.com/kDmnpZbzI2

— Papagalos (@papagalizw) September 22, 2022

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια -που μόνο λεπτομέρεια δεν είναι: Οι Ουκρανοί είχαν το δικό τους τραπεζάκι στη Διεθνούπολη, ακριβώς δίπλα στους Ρώσους, αλλά την τοποθέτησή τους την διάβασε ένα μέλος της ΚΝΕ, για λόγους περιφρούρησης…

-Το πιο εντυπωσιακό στις εκδηλώσεις-συζητήσεις δεν ήταν απλώς η μαζικότατη συμμετοχή του κόσμου. Αλλά το ενδιαφέρον που έδειξε το κοινό και οι δεκάδες ερωτήσεις, που κάθε άλλο παρά “στημένες” ήταν. Στην εκδήλωση για την Ουκρανία υπήρχαν μια σειρά ερωτήσεις για τη Ρωσία, τις “ίσες αποστάσεις”, τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, τις “Λαϊκές Δημοκρατίες” κτλ. Και στην εκδήλωση για τις έμφυλες σχέσεις υπήρχαν ερωτήσεις για τα τρανς άτομα, τα ομόφυλα ζευγάρια και τα δικαιώματά τους, ενώ κάποιος αναρωτήθηκε γιατί δε γίνεται καθόλου λόγος για την πατρότητα -στη λογική της καμπάνιας “Και με τους δυο γονείς”- για να τον τρολάρει μετά η Μπέλλου με το γάντι…

-Στην πρώτη εκδήλωση θα ήταν ενδιαφέρον να υπήρχε αντίλογος -πχ από τους συντρόφους του ΚΕΚΡ, που δεν ήρθαν φέτος -αν δεν κάνω λάθος. Στη δεύτερη, η εντύπωσή μου είναι πως κάποια θέματα χρειάζονταν καλύτερη ανάλυση – τεκμηρίωση. Και ιδανικά τις γνώσεις της Αλέκας, που φαίνεται να έχει εντρυφήσει περισσότερο στο θέμα και είναι λαϊκό αίτημα να γράψει κάτι σχετικά, σαν την μπροσούρα που είχε βγει τη δεκαετία του ’80 για τη χειραφέτηση της γυναίκας.

Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα θα είναι πιθανότατα η σημερινή εκδήλωση για τις δολοφονημένες γυναίκες, όπου συμμετέχουν και μητέρες τέτοιων θυμάτων. Γιατί το θέμα είναι πολύ βαθύτερο από την αναφυλαξία των αντιδραστικών στον όρο “γυναικοκτονία”.

-Στην κεντρική σκηνή, ο Μπέζος ήταν στην παρουσίαση του αφιερώματος στον Καμπανέλλη και όταν ήρθε η ώρα να τραγουδήσουν -και αυτός μαζί τους- “Πετούν τα παλιομάχαιρα, οι γειτονιές αχολογάνε”, θύμισε κάτι από τα νιάτα του στους “Απαράδεκτους“. Όπως έλεγε και ο Σπύρος, άλλωστε, καλό είναι να τα έχεις καλά με το Κόμμα (για να έχεις προσβάσεις…). Και ας ήταν υπεράνω υποψίας ο Γιάννης, από όλη τη σεσημασμένη τετράδα, για συμμετοχή σε τέτοια Φεστιβάλ…

-Λίγο αργότερα, η Μποφίλιου μελαγχόλησε λίγο γιατί “τα χρόνια περνάνε“, ρώτησε ποιοι έχουν γεννηθεί πριν το ’89 και διαπίστωσε πως σηκώνουν δειλά και ευγενικά το χέρι, σε αντίθεση με τους μικρότερους που φωνάζουν. Σε γενικές γραμμές, δίκιο έχει, αλλά μας έμεινε η απορία: γιατί διάλεξε ως ορόσημο το ’89;

Σήμερα η Νατάσσα έχει μια σοβιετικής κοπής εμφάνιση στα “Νούμερα” του Δεληβοριά -για όσους τυχόν δεν έρθουν στο Φεστιβάλ. Και αν πάλι έρθουν, μπορούν να το δουν αργότερα στο Ertflix. Αλλά το βασικό είναι άλλο. Να βρείτε κάποιον να σας αγαπά και να χαίρεται μαζί σας, όπως η Μποφίλιου όταν βλέπει τον Κουτσούμπα και τον αγκαλιάζει σαν λούτρινο ΓΓ. Και δεν ήταν για να ζεσταθεί από το κρύο…

-Παρά το σχετικό κρύο -πρόβα για τον χειμώνα που έρχεται-, ο κόσμος ήταν πολύς. Τόσο πολύς που έκανε ουρές στις ταβέρνες, περιμένοντας για σουβλάκια, ενώ κατά τη διάρκεια της βραδιάς παρατηρούνταν ελλείψεις σε βασικά είδη, όπως λουκάνικα, πανσέτες, ακόμα και τα υλικά για τους λουκουμάδες. Σοβιετία ΔΕΝ γίναμε…

-Ο “Εισβολέας” ήρθε (είδε, νίκησε), βγήκε με μικρή καθυστέρηση στη σκηνή και έπαιζε τουλάχιστον ως τις 3 τα ξημερώματα -κι ακόμα εκεί θα ήταν, αν δεν υπήρχε χρονικός περιορισμός. Βασικά την εικόνα να γίνεται πανζουρλισμός στη φοιτητική σκηνή, 1.30 ώρα Πέμπτης (και η επόμενη να είναι εργάσιμη), την λες και πρωτοφανή…

-Έπαιξαν με φουλ μπάντα (σχεδόν), με σύνθεση δέκα ατόμων και έναν μικρό συνωστισμό επί σκηνής. Αλλά έλειπε αυτός, δεν ήταν εκεί… -και όχι γιατί τον έδεσαν σε κάποιο δέντρο, όπως τον Κακοφωνίξ. Οπότε, ευκαιρίας δοθείσης, ας ευχηθούμε περαστικά στο αηδόνι των Υπεραστικών. Και να πούμε παρεμπιπτόντως έναν άγνωστο μη αστικό μύθο, για το αρχικό τους όνομα που ήταν όντως “Περαστικοί”, για να αλλάξει μετά από ένα “σπασμένο τηλέφωνο”, και την ιδέα που τους έδωσε ο συνομιλητής τους, όταν παράκουσε και τους πέρασε για Υπεραστικούς. Και έτσι πέρασε στην ιστορία…

-Και να φανταστείς ότι αυτή ήταν η πρώτη μέρα. Η “υποτονική”…

📌Η κεντρική σκηνή του #festival_kne από ψηλά! 🔴Δεκάδες χιλιάδες κόσμου έχουν κατακλύσει τις 5 σκηνές του Φεστιβάλ! pic.twitter.com/GfCyXj4Up9

— Οδηγητής (@odigitis) September 22, 2022

-ΥΓ: Η βασική απορία της ημέρας ήταν άλλη, για όσους πέτυχαν το περίπτερο των ετεροδημοτών του νομού Λέσβου.
Οι ετεροδημότες από τους άλλους νομούς, που ήταν;