Λαϊκή Συσπείρωση Χίου: Η ξεχασμένη ρήτρα Αμανής αναδεικνύει τις ευθύνες Κυβέρνησης και τοπικής διοίκησης

Δυστυχώς τα όσα διαπιστώνει το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Πολιτισμού στη Χίο για την περιοχή της Βολισσού, αποτελούν μια τραγική πραγματικότητα,  που αποδεικνύει την παρατημένη από «Θεούς και ανθρώπους» περιοχή της Αμανής και αναδεικνύει τις τεράστιες κυβερνητικές και τοπικές ευθύνες των δημοτικών και περιφερειακών αρχόντων.

Συχνά τα μεγάλα λόγια και τα συνέδρια γι αυτήν την περιοχή με περιβαλλοντικές, ιστορικές και πολιτισμικές ομορφιές, με δυνατότητες μιας ανάπτυξης με κέντρο τις ανθρώπινες ανάγκες, ωστόσο στην πράξη αυτά αποδεικνύονται «έπεα πτερόεντα».

Δεκαετίες έχουν κλείσει με τα προβλήματα στο πολυδύναμο ιατρείο και τις ελλείψεις του να παραμένουν άλυτα με ό,τι αυτό σημαίνει για την περιοχή και τους κατοίκους της χειμώνα- καλοκαίρι.

Το Πυροσβεστικό κλιμάκιο παραμένει αίτημα και όνειρο θερινής νυκτός σε μια περιοχή μεγάλης βιοποικιλότητας.

Ο εκσυγχρονισμός της μαρίνας με τα πρόσθετα έργα χάθηκε μεταξύ των ευθυνών της κυβέρνησης, του ΕΟΤ και των δημοτικών αρχών, συμπεριλαμβανομένης και της τελευταίας, με την περιφέρεια να «νίπτει  τας χείρας» και να τυρβάζει περί άλλων.

Η ανάδειξη πολιτιστικών και περιβαλλοντικών μνημείων, κάστρο της Βολισσού, οι νερόμυλοι, ορυχεία Κεράμου, Αγ. Γάλας, Αγ. Μαρκέλλα, Ιαματικά λουτρά, υδρογεωλογική μελέτη και προστασία ροής και υδροβιότοπου Μαλαγγιώτη, αποτελούν καταγραφές για εκθέσεις ιδεών ή βρίσκονται στο περιθώριο , όπως συμβαίνει με τον ποταμό, θύμα των …καβαλάρηδων των 4χ4, με την ανοχή αρχών και αρχόντων.

Το έργο της αποχέτευσης έχει βαλτώσει εδώ και δύο χρόνια με άλλοθι τη νέα τοποθεσία, ενώ όπως εξελίχθηκε το πρόβλημα, προβάλλει ότι το κύριο και άμεσο είναι να γίνει το έργο και όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Εφόσον η ΔΕΥΑΧ αποδέχτηκε τελικά τη νέα θέση, εφόσον το τοπικό συμβούλιο την πρότεινε και συμφώνησαν και όλες οι παρατάξεις, το έργο πρέπει να προχωρήσει χωρίς δικαιολογίες από καμία πλευρά συμπολίτευσης ,αντιπολίτευσης ή τοπικού συμβουλίου.

Η επίλυση του υδρευτικού προβλήματος στην περιοχή δεν βρίσκεται ούτε στις γεωτρήσεις, ούτε στις επιπλέον δεξαμενές που θα γεμίζουν από τις γεωτρήσεις, ούτε στη ρουσφετολογική πολιτική των παράνομων συνδέσεων διαχρονικά. Βρίσκεται σε μία ολιστική προσέγγιση υδρογεωλογικών μελετών εξοικονόμησης των υδάτων και του Μαλαγγιώτη και των γύρω ρεμάτων με ταμιευτήρες και μικρά φράγματα, που και θα εμπλουτίσουν τον υδροφόρο ορίζοντα και θα λειτουργούν ως φυσικές δεξαμενές. Υπάρχουν ήδη μελέτες στα συρτάρια των κυβερνητικών και τοπικών ιθυνόντων αλλά είναι ερμητικά κλειστά.

Ο δασικός πλούτος της περιοχής παραμένει απροστάτευτος, χωρίς ζώνες, χωρίς επεμβάσεις δασοπροστασίας , περιμένοντας την επόμενη καταστροφική φωτιά.

Τα  γνωστά και άλλα κτιριακά προβλήματα των σχολείων, με το μαθητικό πληθυσμό να φθίνει ,περιμένουν το επόμενο τεχνικό πρόγραμμα, για να μετατίθενται ως άταφος νεκρός από χρονιά σε χρονιά.

Τελικά και πάλι εγείρεται το ερώτημα που αφορά και την Βολισσό και τα χωριά της και ολόκληρη τη Χίο και τη χώρα μας.

Υπάρχει σωτηρία; Υπάρχει αρκεί να μην την ψάχνουμε έξω από εμάς. Αρκεί να μην γινόμαστε αυλή της εκάστοτε κυβέρνησης και δημοτικής ή περιφερειακής αρχής,  αρκεί να μην ψάχνουμε διά αντιπροσώπων να λυθούν τα προβλήματά μας, αρκεί να κόψουμε τους τεμενάδες στους προύχοντες, με τις «βόλτες από κει κι από δω», μοιράζοντας υποσχέσεις.

Χρέος μας είναι με τα χέρια μας με τον  αγώνα μας να απαιτήσουμε τα αυτονόητα δικαιώματά μας.

Αυτό είναι το κάλεσμα  της Λαϊκής Συσπείρωσης δήμου Χίου,  για να μην είμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές, κομπάρσοι της ζωής μας, αντί πρωταγωνιστές.