Μ’ ένα άρλεκιν ξεχνιέμαι

Ο Βαρουφάκης κυκλοφόρησε στα αγγλικά ένα πολιτικό Άρλεκιν, με πομπώδεις φράσεις του στιλ «τον κοίταξα παγωμένα και με φωνή που κόβει την ανάσα, του είπα…». Αποδεικνύεται πως εκτός από το Eurogroup, τελικά μαγνητοφωνούσε –εν αγνοία τους- και στενούς συνεργάτες του στην κυβέρνηση.

Ο κυριακάτικος Τύπος προδημοσιεύει αποσπάσματα απ’ το βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά τον Σεπτέμβρη. Η αντιπολίτευση δημιούργησε τώρα θέμα, λες και ήταν δύσκολο να προμηθευτεί την αγγλική έκδοση του βιβλίου, που βρίσκεται στο εμπόριο εδώ και καιρό (αντανακλαστικά Ραντανπλάν).

Η ΝΔ σκέφτεται να ζητήσει εξεταστική επιτροπή, λες και είναι έγκλημα (ή επανάσταση) η έξοδος απ’ την Ευρωζώνη ή λες και την έκανε ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ βάλλει κατά του βιβλίου και της κυβέρνησης, κάνοντάς τους την καλύτερη διαφήμιση.

Η κυβέρνηση επιτίθεται στον Βαρουφάκη, γιατί τον επικροτεί η τρόικα εσωτερικού (με την οποία ψηφίζουν τα πάντα μαζί).

Η Αυλωνίτου χαρακτηρίζει τον Βαρουφάκη «Βουγιουκλάκη», λες και της πήρε το ρόλο της Αλίκης.

Οι Συριζαίοι στα social media θυμήθηκαν πως ο Βαρουφάκης ήταν σύμβουλος του ΓΑΠ, λες και αυτό δεν ίσχυε όταν τον έκαναν ήρωα στις πλατείες των αγανακτισμένων και υπουργό της κυβέρνησης.

Ο Λαφαζάνης λέει να μην του παίρνουν τη δόξα, γιατί μόνο αυτός είχε πραγματικό σχέδιο εξόδου, με δάνεια από τη Ρωσία του Πούτιν.

Κι ο Βαρουφάκης αγιογραφεί τον Τόμσεν και το ΔΝΤ, που του είπαν απλώς «να πιάσει τους ολιγάρχες» και «να μειώσει το χρέος»…

Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα είναι μια ωραία, επικοινωνιακή ατμόσφαιρα, που κάνει την τρίχα τριχιά, για να δείξει τις τεράστιες, αγεφύρωτες διαφορές που χωρίζουν τους διάφορους πόλους μεταξύ τους.

Αλλά η μεγάλη επιτυχία του είναι ότι καταφέρνει να παρουσιάζει ως ριζοσπαστική εναλλακτική το Βαρουφάκη, που είναι σάρκα απ’ τη σάρκα του συστήματος και θεωρούσε θετικό το 70% του πυρήνα του μνημονίου. Κι όσο ο λαός τρώει κουτόχορτο, θα είναι μονά-ζυγά δικά τους, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή  και IOUs…