Μάθε μαρξισμό από τον άρχοντα…

Οι παρεμβάσεις των βουλευτών του ΚΚΕ για την οικογένεια αντιβαίνουν τα γραπτά των Μαρξ και Ένγκελς και δείχνουν παντελή άγνοια για τις θέσεις των αριστερών στοχαστών των αρχών του 20ου αιώνα περί σεξουαλικότητας και ελεύθερων σχέσεων (Rosa Luxemburg, Emma Goldman, Alexandra Kollontai).

Ο Λένιν παραδόξως την γλίτωσε.

Τάδε έφη -με άρθρο του στην “Καθημερινή”- ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που παίζει το μαρξισμό στα δάχτυλα, όπως έχει δείξει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, με τις παρεμβάσεις του. Κι εμείς δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε μερικές από αυτές, για να διδαχτούμε από τη μαρξιστική του κατάρτιση.

Το ΚΚΕ δε δίνει ελπίδα στο λαό. Δημιουργεί απελπισία που δε θα του την συγχωρέσει το λαϊκό κίνημα. Ο κ. Παφίλης πρέπει να διαβάσει τον τρίτο τόμο του Κεφαλαίου σχετικά με τους σιδερένιους νόμους και τη διαμεσολάβηση της ταξικής πάλης.

Δε σου τα λέει καλά; Δε στα εξηγεί ωραία; Η ελπίδα έρχεται. Ανοίξτε να διαβάσετε Μαρξ, να ξεστραβωθείτε και θα το καταλάβετε.

Ο λόγος του ΚΚΕ είναι όπως κάτι αγώνες, όπου ο εκφωνητής περιγράφει μόνο τι κάνει η μία ομάδα, λες και δεν υπάρχει αντίπαλος μες στο γήπεδο. Αλλά το τανγκό της ταξικής πάλης θέλει δυο, κατά το Μαρξ.

Ευτυχώς τώρα που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, χορεύουμε πεντοζάλη στο ταψί τον αντίπαλο, με ζουρνάδες και με νταούλια, και η εργατική τάξη πετάει από νίκη σε νίκη.

Τι μπορεί να σχολιάσει κανείς σχετικά;

Καταρχάς, αυτό που είχε απαντήσει στη Βουλή ο Παφίλης στο… μνημονιακό μαρξιστή, Ευκλείδη: στο πρώτο μνημόνιο είχαν επικαλεστεί το Μαρξ, στο δεύτερο το Λένιν, όπως το πάνε στο τρίτο μπορεί να επικαλεστούν και το Στάλιν.

Και στην κατακλείδα, μια αποστροφή από το άρθρο του Τσακαλώτου, όπου λέει ότι “έχουμε ακούσε πολύ περί φιλελευθερισμού, αλλά λίγους πραγματικά φιλελεύθερους”. Κάνοντας ένα λογοπαίγνιο, από αυτά που συνήθιζε να κάνει ο Μαρξ αντιστρέφοντας όρους, και μια μικρή παράφραση: θεωρητικά υπάρχουν λίγοι νεοφιλελεύθεροι, αλλά στην πράξη περισσεύει ο νεοφιλελευθερισμός…