Mε “άρωμα Μακρόν” και ειδικές “ομάδες συλλήψεων” το νέο σχέδιο του Χρυσοχοΐδη για την αστυνομία στις διαδηλώσεις

Σε νέα επίπεδα περνάει η καταστολή με το σχέδιο που παρουσίασε το Υπουργείο Προ.Πο σχετικά με τη δράση της ΕΛ.ΑΣ στις διαδηλώσεις, που με περίτεχνη φρασεολογία και κούφιες εκφράσεις προσπαθεί να κρύψει το βαθιά αυταρχικό του χαρακτήρα, ο οποίος ανάγει την αστυνομία σε βασικό κριτή για το πού, πότε, πώς και με ποιες προϋποθέσεις θα μπορούμε να διαδηλώνουμε. Ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο σημείο του σχεδίου αφορά τον περιορισμό της ελευθερίας του τύπου, που ελλοχεύει σε διάφορες από τις προτάσεις, απηχώντας την πρόσφατη προσπάθεια του Μακρόν να ποινικοποιήσει την καταγραφή και δημοσιοποίηση περιστατικών αστυνομικής βίας στη Γαλλία.

Ενδεικτικό είναι ότι η ΕΛΑΣ θα ορίζει συγκεκριμένο χώρο στον οποίο βρίσκονται οι δημοσιογράφοι “και ένας ορισμένος εκ των προτέρων αξιωματικός θα λειτουργεί ως σύνδεσμος και δίαυλος επικοινωνίας μαζί τους καθ’ όλη τη διάρκεια της συνάθροισης, έχοντας ως στόχο τη συνεργασία και την αμοιβαία κατανόηση” με πρόσχημα “την προστασία των δημοσιογράφων”, αλλά με σαφή στόχευση την  “ανεμπόδιστη διεξαγωγή των αστυνομικών επιχειρήσεων, ειδικά σε περιπτώσεις που υπάρχουν επεισόδια”. Γίνεται ξεκάθαρο από αυτές τις διατυπώσεις, ότι η αστυνομία δεν ανησυχεί για τη “σωματική ακεραιότητα” των δημοσιογράφων, οι οποίοι εξάλλου στο παρελθόν έχουν πέσει ακόμα και θύματα επίθεσης από τα όργανα της τάξης, αλλά η “ανεμπόδιστη” άσκηση της “νόμιμης κρατικής βίας”, μακριά από ενοχλητικές κάμερες και μάρτυρες.

Επιπλέον, η ΕΛ.ΑΣ και το Γραφείο τύπου του Υπουργείου Προ.Πο θα περάσει σε επικοινωνιακή “αντεπίθεση”, με τη χρήση οπτικοακουστικού υλικού, ” το οποίο έχει συλλεχθεί με τα τεχνολογικά μέσα που έχουν αναφερθεί παραπάνω και σύμφωνα με το πλαίσιο του Π.Δ. 75/2020 για τη χρήση συστημάτων επιτήρησης με τη λήψη ή καταγραφή ήχου ή εικόνας σε δημόσιους χώρους.” Γίνεται φανερό από όλα αυτά ότι η χρήση καμερών σώματος από τους αστυνομικούς στις συναθροίσεις και άλλα μέσα καταγραφής καμία σχέση δεν έχουν με την προστασία των διαδηλωτών και γενικά των πολιτών από την αστυνομική βία, αλλά θα λειτουργήσουν για να φτιαχτεί μια “μαγική εικόνα” σχετικά με τη δράση της ΕΛ.ΑΣ, όπως και για το φακέλωμα των συμμετεχόντων στις συναθροίσεις.

Μάλιστα, “οι Αστυνομικές Διευθύνσεις θα δημοσιεύουν εβδομαδιαία / μηνιαία απολογιστικά δελτία, στα οποία θα αναφέρονται όλα τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν στις συναθροίσεις που διεξήχθησαν, όπως αριθμός συμμετεχόντων, κατάληψη οδοστρώματος, ύπαρξη επεισοδίων κλπ. Η συνεργασία των ΜΜΕ είναι κρίσιμη, για αυτό και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η Ελληνική Αστυνομία θα τους παρέχουν κάθε απαραίτητη πληροφορία ώστε να υπάρξει υπεύθυνη ενημέρωση των πολιτών”. Εξυφαίνεται δηλαδή ξεκάθαρα ένα σχέδιο με το οποίο οι πολίτες θα καλούνται, πάντα με την πολύτιμη αρωγή των δημοσιογραφικών εξαπτέρυγων της κυβέρνησης, ότι η συντριπτική πλειονότητα των διαδηλώσεων είναι αριθμητικά ασήμαντες και παρεμποδίζουν την κυκλοφορία χωρίς λόγο.

Πίσω από τις κούφιες υποσχέσεις για λιγότερη χρήση χημικών και Κατά το δυνατόν περιορισμένη χρήση των δακρυγόνων ή νερού” ως “τελευταία καταφυγή”, κρύβεται η προσπάθεια να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου το πρόσφατο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Οι διοργανωτές μιας συνάθροισης θα υποχρεούνται στη γνωστοποίηση της πρόθεσης διοργάνωσης συγκέντρωσης στην οικεία αστυνομική αρχή, η οποία με γραπτή απόφαση που θα εμφανίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΛΑΣ, θα ενημερώνει τους οργανωτές για τους τυχόν περιορισμούς και θα ορίζει Αστυνομικό Διαμεσολαβητή για την προπαρασκευαστική επικοινωνία με τους διοργανωτές. Προσπαθούν δηλαδή οι διαδηλώσεις να γίνονται κυριολεκτικά με αστυνομικό δερβέναγα πάνω από τα κεφάλια των συγκεντρωμένων. Επιπλέον, το γεγονός πως τα στοιχεία των διοργανωτών θα υποβάλλονται διαδικτυακά σε πλατφόρμα συνδεδεμένη με το taxis είναι σαφές ότι ως στόχο έχει την ηθική και οικονομική εξόντωση των διοργανωτών, στους οποίους θα φορτώνεται οτιδήποτε συμβεί στη διάρκεια της συγκέντρωσης, ακόμα και προβοκάτσιες.

Η αστυνομία είναι επίσης αυτή που θα αποφασίζει, ανάλογα με τα δεδομένα της κάθε περιοχής, αν μια συγκέντρωση θα αντιμετωπίζεται ως μικρή ή μεγάλη, με την Αττική να κατηγοριοποιείται ως εξής:

1-100 άτομα: πολύ μικρή συνάθροιση

101- 500 άτομα: μικρή συνάθροιση

501- 1.000 άτομα: μεσαία συνάθροιση

1001- 10.000 άτομα: μεγάλη συνάθροιση

10.001 άτομα και πάνω: πολύ μεγάλη συνάθροιση

Επιπλέον, η ΕΛ.ΑΣ θα προχωρά και σε εκτίμηση επικινδυνότητας τις συνάθροισης, σε τρεις κλίμακες από χαμηλή ως υψηλή επικινδυνότητα, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα σε απαγορεύσεις ή τουλάχιστον δραστικούς περιορισμούς των κρινόμενων ως “επικίνδυνων” συναθροίσεων. Υπο αυτό το πρίσμα, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν διαβεβαιώσεις πως “Η καταστολή περιορίζεται στο ελάχιστο και μόνο κατόπιν εξάντλησης όλων των ηπιότερων αποτρεπτικών μέσων. Η χρήση δακρυγόνων μέσων και η εμπλοκή διμοιριών ΥΑΤ θα αξιοποιείται μόνο ως ύστατη επιχειρησιακή επιλογή σε περιπτώσεις διάλυσης, επεισοδίων ή επιθέσεων κατά των εμπλεκόμενων αστυνομικών δυνάμεων, τηρουμένων των αρχών της αναγκαιότητας, της αναλογικότητας και της επιείκειας.” Εξάλλου τον τελικό λόγο θα έχουν οι “κατεξοχήν εξειδικευμένες μονάδες της Ελληνικής Αστυνομίας για την επιβολή και την αποκατάσταση της τάξης (ΥΜΕΤ, ΥΑΤ)” ενώ “τονίζεται πως τα δύο τελευταία στάδια της κλίμακας (χρήση νερού και χρήση δακρυγόνων μέσων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης) μπορεί να αξιοποιηθούν διαφορετικά, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν και την αναγκαιότητα διαχείρισης της κατάστασης”. Προβλέπονται ακόμα και “ομάδες σύλληψης”(!) για τα αδικήματα που τυχόν θα διαπράττονται στη διάρκεια συναθροίσεων, τα οποία μάλιστα απαριθμούνται στο σχέδιο, δίνοντας την εντύπωση πως κάθε διαδήλωση είναι λίκνο ανομίας, βίας και παραβατικότητας.

Σαν να λέμε άλλαξε ο Μανωλιός και έριξε τα δακρυγόνα του αλλιώς…