“Ναι αλλά ο Πελετίδης έβαλε ασπρόμαυρα χαρακτικά, αντί για σημαιάκια” – Αντιπολίτευση σε απόγνωση

Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη, λέει ο θυμόσοφος λαός. Είναι δύσκολο όμως να πιάσει κανείς το μέγεθος του παραλογισμού που διακατέχει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης στην Πάτρα και όσα σκαρφίζονται για να χτυπήσουν τη δημοτική αρχή.

Τελευταίο κρούσμα ήταν το στέλεχος της παράταξης Σπιράλ Φώτης Λουριδάς και η βόλτα του στα Ψηλαλώνια, μια κρύα, μουντή άχαρα, συννεφιασμένη μέρα, που του έδωσε την έμπνευση για αυτόν τον λίβελο σε τοπική ιστοσελίδα. Αφορμή για την γκρίνια δεν ήταν ο κακός καιρός, αλλά τα μεταλλικά πλαίσια που τοποθέτησε ο Δήμος με τα έργα του λαοφιλούς χαράκτη Τάσσου, με θεματολογία σχετική με το 1821. Κι αυτό που εκνεύρισε τον Λουριδά, περισσότερο και από το ότι ο Τάσσος ήταν κομμουνιστής άρα… “επιλογή με κομματικά κριτήρια”, ήταν το μαύρο φόντο των εικαστικών έργων, που δεν έχουν χρώμα και αισιοδοξία!

Ούτε καν τον παραδοσιακό σημαιοστολισμό δεν έκανε. Το μόνο χρώμα που ανάρτησε ο Δήμος μας είναι το Μαύρο. Σαν τα συναισθήματά τους για τις γιορτές της ενότητας και της χαράς. (…) τα έργα αυτά του Τάσσου είναι μαύρα και στερούνται χρώματος. Απεικονίζουν δεινά, σκλαβιά και πεσσιμισμό και μου έβγαλαν μια μιζέρια που δεν συνάδει με το ηρωικό κλίμα της Εθνικής μας Εορτής.

Το συμπέρασμα είναι πως η δημοτική αρχή κάνει προπαγάνδα, διχάζει, μισεί τις εθνικές εορτές που μας ενώνουν. Αντί να βάλει μια σημαία δέκα στρέμματα, να κάνει κακόγουστα σόου, να φέρει πχ έναν Εύρυτο να μας γεμίσει φασιστικά γκράφιτι και χρώμα, να νιώσουμε και εμείς εθνική περηφάνια…

Βέβαα ο Δήμος έκανε πανηγυρική εκδήλωση (με χορευτικά, παραδοσιακές φορεσιές και ένοπλους παραστάτες) στο μνημείο του Παναγιώτη Καρατζά, ενός από τους λαϊκούς ήρωες και πρωτεργάτες της Επανάστασης στην Πάτρα. Αλλά ούτε αυτό άρεσε στον κ. Λουριδά, γιατί λέει ο Δήμος “κάνει πολιτική” με την επιλογή ενός λαϊκού ήρωα, που δεν ήταν ακριβώς λαϊκός αλλά βαθμοφόρος που είχε υπηρετήσει και στον Βρετανικό Στρατό.

Το βασικό πρόβλημα του Λουριδά είναι πως ο δήμαρχος χαλάει την σούπα της “εθνικής ενότητας” και όσων κάνουν όντως πολιτική με αυτό το σύνθημα, υπηρετώντας τα συμφέροντα των ισχυρών. Ίσως βέβαια ο Λουριδάς θα έπρεπε να ζητήσει τα ρέστα πχ από τον Κολοκοτρώνη, που έβαζε το σύνθημα “φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους”, από όσους πήραν μέρος σε εμφυλίους πολέμους μες στην Επανάσταση του 1821 και σε τελική ανάλυση από την άτιμη την κοινωνία, που οι ταξικές αντιθέσεις ξεσκίζουν τον ιστό της και κάνουν τα συνθήματα της “εθνικής ενότητας” να μοιάζουν με κομφετί και σερπαντίνες στο τέλος του πάρτι (από αυτά τα πολύχρωμα που του αρέσουν).

Ο Λουριδάς κλείνει λέγοντας πως η δημοτική αρχή έχει στόχο να στερήσει τη χαρά των Πατρινών, καθώς τρώει τον χρόνο μας -και μαζί το μέλλον. Αν έχετε κι εσείς λίγο ελεύθερο χρόνο για φάγωμα-χάσιμο, μπορείτε να διαβάσετε κι εσείς το φλύαρο πόνημά του, γιατί σπανίζει το χιούμορ στις μέρες μας. Και ό,τι μας προσφέρει χαμόγελα, όπως η παραφροσύνη της αντιπολίτευσης, έχει τη δική του ξεχωριστή αξία.