Νίκος Σοφιανός: “Ανάμεσα σε όσους αντέδρασαν στο λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου ήταν οπαδοί του ΚΚΕ”

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε ο Νίκος Σοφιανός, υποψήφιος της ΛΑΣΥ στην εκπομπή της ΕΡΤ Focus με τον Πάνο Χαρίτο. Η έμφαση ήταν φυσικά σε θέματα του δήμου, συζητήθηκαν όμως και ευρύτερα πολιτικά θέματα. Συμβολική ήταν η επιλογή του κομμουνιστή υποψηφίου να γίνει η συνέντευξη στην έδρα της Ένωσης Εργατοϋπαλλήλων Δήμου Αθήνας.  Αναδείχθηκε για άλλη μια φορά η σαφής διάκριση της υποψηφιότητας του ΚΚΕ από όλες τις υπόλοιπες, που συμφωνούν σε βασικούς άξονες της κυρίαρχης πολιτικής. Σταχυολογήσαμε ενδεικτικά κάποια αποσπάσματα από τη συνέντευξη, την οποία αξίζει να παρακολουθήσετε ολόκληρη.

Στα δημοτικά θέματα, επισήμανε ένα άγνωστο εν πολλοίς στοιχείο, για τα τεράστια βεβαιωμένα χρέη ξενοδόχων και διαφημιστών στο δήμο, ύψους από 1 ως 2,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, εκ των οποίων εισπράττονται μερικές δεκάδες χιλιάδες κάθε χρόνο, την ίδια ώρα που μικροεπαγγελματίες και απλοί πολίτες τσεκουρώνονται. Τόνισε μάλιστα πως η κυβέρνηση αρνήθηκε πρόταση του ΚΚΕ να ρυθμίζουν οι δήμοι τα χρέη των κατοίκων ανάλογα με εισοδηματικά κριτήρια.  Δεσμεύτηκε για την κατάργηση του αίσχους της ελεγχόμενης στάθμευσης, προτείνοντας για το ζήτημα του πάρκινγκ στο ιστορικό κέντρο το παράδειγμα της Πάτρας, όπου η στάθμευση μιας ώρας χρεώνεται 30 λεπτά και οι τρεις ώρες 50 λεπτά.

Στο ζήτημα των ναρκωτικών επανέλαβε την εναντίωση της ΛΑΣΥ στην “εποπτεία του θανάτου” μέσω του να κρύβονται οι τοξικοεξαρτημένοι σε κέντρα ελεγχόμενης χρήσης. Δεν έλειψε μια αποτυχημένη απόπειρα προβοκατσιούλας από τον Χαρίτο, που η νιότη του έδειχνε πως θα γινόταν άλλος, αλλά ο πολύς Σύριζα επηρεάζει και τους καλύτερους. Παριστάνοντας λοιπόν τον ανήξερο, ρώτησε “αθώα” αν στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχαν ναρκωτικά, για να λάβει άμεση απάντηση πως υπήρχαν άλλα προβλήματα, όπως ο αλκοολισμός, αλλά όχι ναρκωτικά, κι “αυτό δεν είναι κάτι που το βγάζουμε από το κεφάλι μας”.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσίαζει η στιγμή που ο Σοφιανός ρωτήθηκε για την υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου, επισημαίνοντας πως:

Το σχολιάσαμε από την πρώτη στιγμή και μάλιστα σ’ αυτούς που αντέδρασαν ήταν οπαδοί του Κομμουνιστικού κόμματος, επί τόπου αντέδρασαν.

Το ότι κανείς δεν το γνώριζε αυτό μέχρι τη στιγμή της συνέντευξης είναι επειδή το ΚΚΕ δε χρησιμοποιεί τα ζητήματα αυτά για να διαφημιστεί, σε αντίθεση με τους αυτόκλητους ή κατ’ επάγγελμα “δικαιωματιστές”, ιδιαίτερα από το χώρο του Σύριζα, που αποδεδειγμένα σε θέματα ουσίας κάθε άλλο παρά άμεμπτη συμπεριφορά έχουν, όπως απέδειξε πρόσφατα η στάση της πλειονότητας των βουλευτών στην υπόθεση της άρσης ασυλίας του Νίκου Κατσίκη για τις ομοφοβικές δηλώσεις του.

Στην ερώτηση για το αν τα φιλολαϊκά μέτρα που προτείνει προσκρούουν στις μνημονιακές επιταγές, απάντησε ότι φυσικά και προσκρούουν και πως: “Αν δεχτούμε ότι το μνημόνιο είναι δεδομένο, ότι το μεταμνημονιακό μνημόνιο που υπέγραψε ο Τσίπρας με τους εταίρους του είναι δεδομένο, να σταυρώσουμε τα χέρια και να πούμε στο Αθηναίο να πληρώσει 500 εκατομμύρια αντί για 300”.

Στη συνέχεια η συζήτηση πήγε στο θέμα των ημερών, δηλαδή τη Συμφωνία των Πρεσπών, όπου ο Σοφιανός έβαλε για μια ακόμα φορά τα πράγματα στη θέση τους, σε ό,τι αφορά τη στάση του ΚΚΕ που τόσο λοιδωρήθηκε, σε ένα δίπολο εθνικιστών και “κοσμοπολιτών που εμφανίζονται ως διεθνιστές”, όπως επισήμανε. Τονίζοντας πως δεν υπάρχει αντίρρηση των κομμουνιστών στο όνομα Βόρεια Μακεδονία, ούτε στο ότι υπάρχει μια κυρίαρχη σλαβομακεδονική εθνότητα και μια μεγάλη αλβανική μειονότητα, όπως κι άλλες μικρότερες, υπογράμμισε τον κίνδυνο αλυτρωτισμών που ενισχύει η συμφωνία “κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ΝΑΤΟ” κι από τις δυο πλευρές των συνόρων. Ιδιαίτερα καυστικός ήταν προς τον Αλέξη Τσίπρα, λέγοντας πως “ο πρωθυπουργός μέμφεται το ΚΚΕ ότι δε διαβάζει καλά το Λένιν, ενώ ο ίδιος τον έχει ξεπαστρέψει από τα νιάτα του”, προσθέτοντας πως  “η πατέντα του αυτοπροσδιορισμού δεν είναι μαρξιστική λενινιστική προσέγγιση, όπως λένε όσοι διάβασαν Μαρξ και Λένιν από τα εξώφυλλα, αλλά πατέντα των ιμπεριαλιστών”.

Ακολούθησε το “αναμενόμενο” ερώτημα για το πώς θα μπορούσε να σταθεί μόνη της μια Ελλάδα αποκομμένη από τους “συμμάχους”, με το Σοφιανό να απαντά ότι η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα δε θα γίνει σε συνθήκες θερμοκηπίου, αλλά στα πλαίσια ευρύτερων αλλαγών στην περιοχή και διεθνώς. Απάντησε αποφασιστικά στην “πονηρή” προσπάθεια του Χαρίτου να συσχετίσει την πρόταση του ΚΚΕ με την κατάσταση στη Βενεζουέλα, όπου “παρά τα πετρέλαια που έχει δε φαίνεται πως μπορεί να σταθεί”, τονίζοντας πως το πρόβλημα στη Βενεζουέλα είναι ο καπιταλισμός, παρά τη φιλολαϊκή διαχείριση που συγκρούεται με τα συμφέροντα των Αμερικανών. Στην Ελλάδα δε θα έχουμε κάτι τέτοιο αλλά, σε αυτή την περίπτωση μια επαναστατική κατάσταση θα ξεκαθαρίσει σύντομα τα πράγματα. Επανέλαβε την αλληλεγγύη του κόμματος στο λαό της Βενεζουέλας και την αντίθεσή του στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, παρότι είχε διαβλέψει ήδη από την προηγούμενη δεκαετία το πού οδηγούνταν τα πράγματα στη λατινοαμερικανική χώρα.

Τέλος, ο Σοφιανός αναφέρθηκε στο “θέατρο” που επικρατεί στη βουλή, προκαλώντας “αποτροπιασμό και αηδία” στους πολίτες, με “σουλατσαδόρους βουλευτές και κόμματα με ημερομηνία λήξης”, τα οποία όμως δεν πρέπει να οδηγήσουν το λαό σε παραίτηση, αλλά σε ενίσχυση του ΚΚΕ, το οποίο απέδειξε ότι “δεν μπαίνει στο ίδιο σακί”, σε όλες τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.