Ο Κουρής πέθανε, αλλά ο αυριανισμός ζει και βασιλεύει

Τα αδικήματα μπορεί να παραγράφονται μετά θάνατον, αλλά ο βίος και τα έργα του δεν αλλάζουν. Οι πράξεις του μένουν και καθορίζουν την υστεροφημία του, πώς θα καταγραφεί στην ιστορία και θα περάσει στη συλλογική μνήμη.

Ο Γ. Κουρής ήταν δεκανίκι του (ουδέποτε) «παλιού, καλού ΠΑΣΟΚ», η βασική εναλλακτική και στήριγμα του Ανδρέα, όταν δεν πέτυχε η επιχείρηση «άλωσης» του τύπου με τον Κοσκωτά και αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τους μεγαλοεκδότες.

Έχοντας δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής ήδη πριν την επταετία των συνταγματαρχών, καθιέρωσε τη δεκαετία του ’80, στα χρόνια της Αλλαγής τον «αυριανισμό», με κύρια γνωρίσματα το λαϊκισμό και τη λάσπη. Ένα χυδαίο στιλ, δήθεν πιο προσιτό και λαϊκό, που τα έλεγε τάχα σταράτα χωρίς μαλλιά στη γλώσσα, αλλά έστρωσε το έδαφος στην επάνοδο του φασισμού: Ο αυριανισμός ήταν κιτρινισμός με ροζ αποχρώσεις, οι πηχυαίοι τίτλοι για τα κότερα του Φλωράκη, οι γυμνές φωτογραφίες της Μιμής ως «πολιτικό επιχείρημα».

Ο Κουρής ήταν αυτός που άφηνε χρέη και απλήρωτους εργαζόμενους στο Alter, που πήγαινε όπου τον οδηγούσε το συμφέρον του, σα φτερό στον άνεμο, που καθιέρωσε το «βρώμικο ΄89» ως όρο που οι κομμουνιστές το ξεβρώμισαν.

Ο Κουρής ήταν που έστησε τον «Kontra News» την σύγχρονη «Αυριανή» για να στηρίξει το «νέο Ανδρέα» και την πρώτη φορά Αριστερά, ως την τελευταία μέρα της ζωής του, με κύριο άρθρο για τη χώρα που θωρακίζεται με τους εξοπλισμούς και τα λεφτά που σκορπά αφειδώς η κυβέρνηση στους νατοϊκούς της συμμάχους.

Ο Κουρής δε δίδαξε ούτε ήθος, ούτε δημοσιογραφική δεοντολογία, δίδαξε όμως πολλούς που ακολούθησαν το παράδειγμά του.

Μπορεί να κοιμάται ήσυχος γιατί άφησε πίσω του σχολή. Ο Κουρής μπορεί να έφυγε, αλλά ο αυριανισμός μένει πίσω ακμαίος και κραταιός, με τα κεφάλια του αυξάνονται σαν της Λερναίας Ύδρας…