Ο Πελετίδης, η Αλεξοπούλου και το “ιππικό της ΚΝΕ”

Λέγαμε ήδη από τον καιρό των τελευταίων δημοτικών εκλογών, ότι τελικά εκείνοι που – άθελά- τους προσπαθούν σκληρότερα από όλους να ενισχύσουν τη δημοφιλία του Κώστα Πελετίδη, δεν είναι είναι παρά οι ίδιοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι, με την πολεμική τους που είναι τόσο καταφανώς άδικη, κακόβουλη ως και γκροτέσκα σε κάποιες περιπτώσεις, που δεν μπορεί παρά να καθιστά ακόμα ποιο φανερό ποιο είναι το ποιόν του δημάρχου και ποιο όσων των πολεμούν.

Αυτό γίνεται για άλλη μια φορά φανερό με την παρέμβαση της βουλευτή Αχαΐας της ΝΔ, Χριστίνας Αλεξοπούλου, που ενοχλείται σφόδρα για τη στάση της δημοτικής αρχής στο πλευρό των μαθητών και των διεκδικήσεών τους για μόρφωση με ασφάλεια. Βέβαια, η κ. Αλεξοπούλου δεν ήταν καν ικανή να αντιπαρατεθεί απευθείας με πραγματικές πράξεις και λεγόμενα του δημάρχου, αλλά με μια ιταμή λαθροχειρία παρουσίασε κείμενο της ΤΟ Μαθητών Πάτρας της ΚΝΕ στο οποίο στηλιτεύεται μεταξύ άλλων και η δική της στάση ως τοπικής βουλευτή, ουσιαστικά ως “υποκινούμενο” από τον ίδιο τον Κώστα Πελετίδη, λέγοντας πως “Ο κ. Πελετίδης κάλεσε «το ιππικό», την ΚΝΕ, κλιμακώνοντας μία προσωπική επίθεση”.

Προφανώς η γαλάζια βουλευτής γνωρίζει πολύ καλά ότι ο δήμαρχος της Πάτρας και συνολικά η δημοτική αρχή ό,τι έχει να πει το λέει κατά πρόσωπο και δεν κρύβεται ποτέ πίσω από ανακοινώσεις οποιουδήποτε άλλου. Το μόνο που καταφέρνει με τέτοιου είδους υπονοούμενα είναι να φανερώνει τη βαθιά της υποτίμηση για τους μαθητές, τους οποίους προφανώς θεωρεί ανίκανους να συντάσσουν κείμενα με τα αιτήματά τους και να διατυπώνουν με σαφήνεια όσα σκέφτονται και διεκδικούν. Όλα αυτά τη στιγμή που ίδια κομπάζει ότι “πιστεύει στις κομματικές νεολαίες”, έχοντας υπάρξει “πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας για έξι χρόνια”. Υπενθυμίζουμε στους ελάχιστους που τους αγνοούν ότι μιλάει για την οργάνωση του Καλαμπόκα, κι αν μη τι άλλο είναι συγκινητικό που η σκυτάλη των “ηρωικών” παραδόσεων της οργάνωσης περνάει τόσο απρόσκοποτα από γενιά σε γενιά.

Στη συνέχεια, η κ. Αλεξοπούλου, ενώ κάνει λόγο για δήθεν “τετριμμένη προπαγάνδα”, αναπαράγει η ίδια ένα σωρό συκοφαντικά κλισέ για “καταστροφές” από τις καταλήψεις, που καλύπτονται “από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων”. Προχωρώντας ακάθεκτη, η βουλευτής νομίζει ότι “έβγαλε λαβράκι” παρουσιάζοντας ένα κεφάλαιο από το – προσβάσιμο σε όλους – καταστατικό του ΚΚΕ, προκειμένου να “αποδείξει” ότι ο Κ. Πελετίδης “δεν είναι Δήμαρχος Πατρέων, αλλά Δήμαρχος του ΚΚΕ, και ως τέτοιος λειτουργεί”. Θα αρκούσε μια ματιά στα συνεχόμενα εκλογικά ποσοστά του δημάρχου στις δυο τοπικές αναμετρήσεις και μια αντιπαραβολή τους με τα αντίστοιχα του ΚΚΕ στην Πάτρα για να καταδειχθεί η γελοιότητα του ισχυρισμού, αλλά αυτό δεν είναι καν αναγκαίο στην πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί η ιδιότητα του κομμουνιστή και μέλους του ΚΚΕ συμβαδίζει εξορισμού με το γεγονός ότι ο Κώστας Πελετίδης είναι δήμαρχος ολόκληρου του λαού της Πάτρας, είτε τον ψήφισαν είτε όχι, εντελώς ανεξάρτητα από την όποια κομματική τους προτίμηση, για να μην πούμε ότι αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή είναι κομμουνιστής και μέλος του ΚΚΕ. Αλλά αυτά είναι υψηλά νοήματα στα οποία κατανοούμε ότι δεν εντρυφούν στην ΟΝΝΕΔ Αχαΐας.

Εκεί που η (αυτο)παρωδία αγγίζει στρατοσφαιρικά ύψη, είναι στο σημείο όπου η κυβερνητική βουλευτής κατηγορεί το δήμαρχο ότι “ωθεί σε καταστροφή της μαθησιακής διαδικασίας” που “υποθάλπει χυδαία “χαβαλετζίδικες” συμπεριφορές”. Ο μόνος “χαβαλές” που γίνεται βέβαια, είναι από πλευράς κυβέρνησης, που έκρινε ότι το Μάη με μονοψήφια κρούσματα χρειάζονται 15 μαθητές ανά τάξη και το Σεπτέμβρη με εκατοντάδες την ημέρα το μάθημα μπορεί να γίνεται και με 27 ή 28, για να μη μιλήσουμε για τον ακραίο χαβαλέ των μασκών σε μέγεθος αιώρας που απέστειλε στα σχολεία. Όσο για τη “μαθησιακή διαδικασία”, δεν ξέρουμε πόσοι είναι οι δήμοι της χώρας που μπορούν να προβάλλουν έργο αντίστοιχο με εκείνο της δημοτικής αρχής Πατρέων για την κάλυψη των κτιριακών και άλλων αναγκών των σχολείων της περιοχής τους και την προσφορά στο κομμάτι των κοινωνικών φροντιστηρίων, κόντρα στην ανύπαρκτη χρηματοδότηση και τη συνειδητή αδιαφορία όλων των κυβερνήσεων, ανάμεσά τους κι αυτής που στηρίζει η “ανησυχούσα” για το μέλλον της νεολαίας τέως οννεδίτισσα.