“Ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός είναι η δυνατότητα να σταματήσουμε το σχηματισμό των τσουνάμι”- Ένας χρόνος από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργαζομένων της Ισπανίας

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ίδρυση του ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας, καρπός των αγεφύρωτων ιδεολογικοπολιτικών διαφορών στους κόλπους του ΚΚ Λαών της Ισπανίας. Παρά το σύντομο χρόνο δράσης του και τη μικρή εκλογική του απήχηση, το PCTE, υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, εξακολουθεί να κρατά ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης και να παλεύει για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος σε μια χώρα που αυτό παλεύει εδώ και δεκαετίες με τα κατάλοιπα της σαρωτικής διαβρωτικής επίδρασης του ευρωκομμουνισμού στους κόλπους του. Αξίζει να σημειωθεί ο ρόλος του, με όσες δυνάμεις διαθέτει, στην ανάδειξη της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων με πρόσχημα την πανδημία, οδηγώντας ακόμα και σε προσωρινή αναστολή του δραστήριου λογαριασμού του κόμματος στο τουίτερ. Με αφορμή την επέτειο, μεταφράσαμε το σχετικό κείμενο του ΠΓ του ΚΚΕΙ, που κάνει τον απολογισμό της δράσης του και καλεί το λαό να συστρατευτεί μαζί του για τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής δημοκρατίας στην Ισπανία, αφού μόνο ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά, μπορούν να σταματήσουν “το σχηματισμό των τσουνάμι” που πλήττουν τις καπιταλιστικές οικονομίες από ενδογενή κι εξωγενή αίτια.

Στον ένα χρόνο από την ίδρυση του ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας
Στα 100 χρόνια της κομμουνιστικής πάλης στην Ισπανία

Η πρώτη επέτειος από τη δημόσια εμφάνιση του ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας -στο πολιτιστικό κέντρο της Μαδρίτης, στις 6 Απρίλη 2019- έρχεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για την εργατική τάξη και το σύνολο του εργαζόμενου λαού της χώρας μας και σε όλο τον κόσμο. Η υγειονομική κρίση του Covid-19 φέρνει ισχυρό χτύπημα, αποδεικνύοντας την αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος που είναι ανίκανο από τις εσωτερικές αντιθέσεις του, να βάλει τέρμα στην πανδημία και να διασφαλίσει την υγεία και την ευημερία του πληθυσμού.

Η κρίση του κορονοϊού επιτάχυνε την καθιέρωση της οικονομικής κρίσης που κυοφορούνταν από την προηγούμενη κρίση. Η αδύναμη ανάκαμψη μετά την κρίση του ’08, παρά τις εργώδεις προσπάθειες διάφορων αστικών κυβερνήσεων και των διεθνών συμμάχων τους, άνοιξε ένα νέο κύκλο για τη διευρυμένη αναπαραγωγή κεφαλαίου, που οφείλεται στην τεράστια καταστροφή παλιών παραγωγικών δυνάμεων και στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, που καταδίκασε εκατομμύρια εργάτες και εργάτριες σε ολοένα και χειρότερες εργασιακές συνθήκες.

Το PCTE γεννήθηκε με τη θέληση να πετύχει τον σκοπό της κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας στην Ισπανία για να προχωρήσει στη συγκρότηση μιας Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, μιας χώρας για την εργατική τάξη και όχι για τους εκμεταλλευτές της. Αυτός ο σκοπός απαιτεί από εμάς, ως προϋπόθεση, να είμαστε ικανοί να αναπτύξουμε ένα ΚΚ ικανό να αγωνίζεται σε όλες τις συνθήκες, να αναπτύσσεται και να διατηρεί τους δεσμούς τους με τις μάζες, όποια και αν είναι η συγκυρία της πάλης των τάξεων.

Παρά τη σχετική νεότητα του κόμματός μας, μόλις με έναν χρόνο ζωής με αυτό το όνομα, υπολογίζουμε τη συσσωρευμένη πείρα δεκαετιών αγώνα από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, και ειδικότερα, τη δουλειά των κομμουνιστών στην Ισπανία, από τις 15 Απρίλη του 192ο και την πρώτη συγκρότηση ΚΚ στη χώρα μας, με το όνομα ΚΚ Ισπανίας, που ήταν το πρώτο ισπανικό τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Η ίδρυση εκείνου του Κόμματος, που τιμάμε τώρα τα 100 χρόνια του, ήταν σημείο εκκίνησης της κομμουνιστικής πάλης στην Ισπανία, άμεσα συνδεδεμένο με την Κομμουνιστική Διεθνή. Διεκδικούμε και τιμάμε τη μνήμη εκείνου του “κόμματος των εκατό παιδιών” που στις περίπλοκες συνθήκες της εποχής, πραγματοποίησε ένα σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στις ρεφορμιστικές και τις κομμουνιστικές θέσεις, στους κόλπους του εργατικού κινήματος και άνοιξε το μονοπάτι που σήμερα διαβαίνει σήμερα το PCTE. Γι’ αυτό, στο DNA μας δεν είναι μόνο η πείρα των μπολσεβίκων που έφερε την εξουσία στην εργατική τάξη στη Ρωσία, αλλά και η ανοιχτή πάλη ενάντια σε όσους προδίδουν την εργατική τάξη και την οδηγούν στην υποταγή στους καπιταλιστές, να γίνει κρέας στα κανόνια τους, για τις ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις.

Επιβεβαιώνουμε ταπεινά ότι στο PCTE είναι ζωντανά και ισχυρά τα ιδανικά κι oι επιθυμίες των συντρόφων μας που ίδρυσαν το 1920 το ΚΚ Ισπανίας, που ίδρυσαν το 1921 το Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας, που τον Νοέμβρη του 1921 ίδρυσαν το ΚΚ Ισπανίας (ισπανικός τομέας της Κομμουνιστικής Διεθνούς), που πάλεψαν στον Επαναστατικό Εμφύλιο Πόλεμο ενάντια στο φασιστικό κτήνος, που έγιναν η μόνη πραγματική δύναμη αντίστασης στον φρανκισμό, που αντιστάθηκαν στην ευρωκομμουνιστική προδοσία, που στο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Ένωσης το 1984, δημιούργησαν ένα κόμμα που φιλοδοξούσε να νικήσει τον Καριγισμό και που υπερασπίστηκαν με επιμονή την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τον προλεταριακό διεθνισμό και αποκατέστησαν τον μαρξισμό-λενινισμό ενάντια σε θεούς και δαίμονες.

Η συσσωρευμμένη πείρα δεκαετιών αγώνα των κομμουνιστών στην Ισπανία και τον κόσμο, που αναλύουμε και μελετάμε για να βγάλουμε τα απαραίτητα διδάγματα για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας σήμερα, μας χρησιμεύουν ως μάθημα, όχι μόνο ιστορικό ή θεωρητικό, αλλά εμφανώς πρακτικό, για να καθορίζουμε κάθε στιγμή τις πολιτικές και οργανωτικές προτεραιότητες της συγκυρίας που μας προσεγγίζουν πιο γρήγορα στον στρατηγικό στόχο για τον οποίο πρέπει πάντα να υπάρχει ΚΚ.

Στη διάρκεια αυτού του πρώτου χρόνου κάναμε σημαντικά βήματα. Επιταχύναμε την ανάπτυξη της παρουσίας μας στους χώρους δουλειάς, προχωρήσαμε τη δουλειά μας στα συνδικάτα και διευρύναμε την παρουσία μας σε τοπικό επίπεδο, όλα αυτά σε έναν χρόνο με πολλαπλές εκλογικές διαδικασίες που μας βοήθησαν να διευρύνουμε το κομματικό περιβάλλον.

Επίσης, σταθεροποιήσαμε τις Διεθνείς μας Σχέσεις, εμβαθύνοντας τον ρόλο μας στη Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση, στην Πρωτοβουλία Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης, στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, τη στιγμή που αναπτύξαμε τις διμερείς σχέσεις μας με κόμματα σε όλες τις ηπείρους. Το Κόμμα μας, που θυμάται με περηφάνια το παράδειγμα των Διεθνών Ταξιαρχιών, δε θα αποκηρύξει ποτέ το διεθνιστικό του χαρακτήρα.

Τώρα, ενώ ξεκινά ο δεύτερος χρόνος ζωής του PCTE, η πάλη μας και ο αγώνας των Κολεκτίβων Νέων Κομμουνιστών (σ.σ.: η νεολαία του PCTE) θα διεξαχθεί εκ νέου σε συνθήκες εδραίωσης μιας καπιταλιστικής κρίσης που έχει ήδη σοβαρές συνέπειες για την εργατική τάξη και συνολικά τα λαϊκά στρώματα στην Ισπανία.

Αναμφίβολα το αστικό πολιτικό προσωπικό συνωμότησε για να πέσει ξανά στους ώμους της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας το βάρος της τρέχουσας κρίσης. Τα μέτρα που παίρνει η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και φαινομενικά ευνοούν τις κατηγορίες των φτωχοποιημένων από τον ισπανικό καπιταλισμό, δεν είναι παρά μικρά μπαλώματα, που θέλουν να αποτρέψουν μια ακραία όξυνση της πάλης των τάξεων, ενώ o κύριος όγκος των μέτρων και των σχεδίων τους στοχεύει πρωτίστως στην προστασία των μονοπωλίων, εις βάρος των υπολοίπων.

Οι φαινομενικές αντιθέσεις μεταξύ διαφόρων αστικών κομμάτων δεν είναι παρά η έκφραση διάφορων απόψεων και θέσεων για το πώς μπορούν να διασωθούν τα συμφέροντα του ενός και του άλλου αστικού τομέα, πάντα εις βάρος της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας. Αλλά καμία πολιτική δύναμη, κοινοβουλευτική ή μη, εκτός από τους κομμουνιστές, δε φιλοδοξεί να αντικαταστήσει αυτό το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, Κανείς εκτός από τους κομμουνιστές δεν μπορεί να πει ανοιχτά, με σαφήνεια, πως το βασικό δίλημμα που αντιμετωπίζουμε δεν αφορά τον καλύτερο τρόπο διάσωση του καπιταλισμού, αλλά ακριβώς πώς να επιταχύνουμε την καταστροφή του και να οικοδομήσουμε μια σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία.

Και δεν μπορούν να το κάνουν γιατί ένωσαν τη μοίρα τους με το σύστημα που τόσο φανατικά υπερπασπίζονται, αρνούνται τη δυνατότητα ύπαρξης άλλου κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που δε βασίζεται στην εκμετάλλευση, και με αυτή την τυφλή τους άρνηση, είναι ικανοί να αρνηθούν ακόμα και την προφανή απόδειξη ενός καπιταλιστικού μοντέλου, όποια κι αν είναι η διαχείρισή του, που αποδεικνύεται εντελώς ανίκανο να ικανοποιήσεις τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες.

Η σοσιαλδημοκρατία έχει έναν αναβαθμισμένο ρόλο στη διατήρηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και το αποδεικνύει ανοιχτά κάθε φορά που ξεσπά μια καπιταλιστική κρίση. Είναι αδιάφορο αν πρόκειται για την παλιά σοσιαλδημοκρατία, κληρονόμο της Β’ Διεθνούς ή της νέας, καρπού της μετάλλαξης κάποιων κομμουνιστικών κομμάτων και η συγχώνευσή τους με μικροαστικές πολιτικές-ιδεολογίες που αναπτύχθηκαν πρωτίστως στις χώρες των υψηλότερων βαθμίδων της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Ο ρόλος τους είναι πάντα να εγγυηθούν ότι η εργατική-λαϊκή πλειοψηφία θα παραμείνει πειθαρχημένα υποταγμένη σε ξένα συμφέροντα, που αντιτίθενται στα δικά της.

Η εμπειρία της προηγούμενης κρίσης είναι συνολικά σημαντικά. Την αρχική σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, καταστροφική για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, ακολούθησε μια φιλελεύθερη διαχείριση που πήρε πιο σκληρά μέτρα ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό. Αυτές οι επιθέσεις, που στοχεύουν να ευνοήσουν το ρυθμό αύξησης του καπιταλιστικού κέρδους, που σε τελική ανάλυση απορρίπτεται από την ίδια τη δυναμική του καπιταλισμού, δεν αντιστρέφονται από την τωρινή σοσιαλδημοκρατική συμμαχία στην Κυβέρνηση, βασικά γιατί έχασαν πολύτιμο χρόνο συζητώντας ποιες επιθέσεις θα διατηρήσουν και ποιες θα τροποποιήσουν, προσέχοντας πάντα τον ανώτερο στόχο της εγγύησης της αντοχής και της νομιμοποίησης σε ευρεία στρώματα, του ισπανικού καπιταλισμού.

Η ανάπτυξη σήμερα δε διαφέρει πολύ από αυτό που ζήσαμε στις αρχές της προηγούμενης κρίσης. Το γεγονός ότι ο καταλύτης της κρίσης είναι μια υγειονομική κρίση δεν αλλάζει το παραμικρό στην ουσία, που βρίσκεται στην οικονομική βάση: την αντίθεση μεταξύ του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής και της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, που καθορίζει όλες τις υπόλοιπες αντιφάσεις που παράγονται στο καπιταλιστικό εποικοδόμημα.

Η τρέχουσα σοσιαλδημοκρατική διαχείριση είναι σα να θες να σταματήσεις ένα τσουνάμι με κάστρα στην άμμο. Η φιλελεύθερη διαχείριση που θα την ακολουθήσει, θα αφήσει βασικά το τσουνάμι να φτάσει στην ενδοχώρα, όπου είναι απαραίτητο. Καμία από αυτές τις εκδοχές δεν είναι βιώσιμη, όταν υπάρχει η πραγματική δυνατότητα να αποφύγουμε τον σχηματισμό των τσουνάμι. Ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός είναι αυτή η δυνατότητα.

Μόνο η επίλυση της βασικής αντίφασης μπορεί να ανοίξει τον δρόμο στην υπέρβαση των άλλων κοινωνικών αντιθέσεων. Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, αδιαχώριστα συνδυασμένη με μια σχεδιασμένη οικονομία, είναι η μόνη εγγύηση πως τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας θα ικανοποιηθούν.

Με όλα αυτά, ο αγώνας για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό συνεχίζεται στην πράξη. Αν και οι αστικές δυνάμεις έχουν αφιερώσει τεράστιες προσπάθειες δυσφήμησης και απονομιμοποίησης της περιόδου της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και άλλες χώρες τον 20 αιώνα, η ανωτερότητα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού έναντι του καπιταλισμού γίνεται πιο φανερή κάθε φορά που ο καπιταλισμός μπαίνει σε μια από τις κυκλικές κρίσεις του. Αλλά ο καπιταλισμός δε θα πέσει από μόνος του σαν ώριμο φρούτο. Είναι απαραίτητη η συνειδητή και οργανωμένη πάλη για να τσακίσουν την καπιταλιστική εξουσία, και ο ρόλος του ΚΚ σε αυτήν είναι αναντικατάστατος.

Ένα ΚΚ με μια επαναστατική στρατηγική, που στοχεύει στην κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, που διατηρεί πλήρη ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ανεξαρτησία από την αστική τάξη, ενώ είναι ικανή να χτίζει συμμαχίες με άλλα κοινωνικά στρώματα, καταδικασμένα -από την ίδια τη δυναμική του καπιταλισμού- σε μια διαδικασία προλεταριοποίησης που είναι ευθεία συνέπεια της κάθε φορά μεγαλύτερης συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου.

Ένα ΚΚ ικανό να εκτελεί την απαραίτητη τακτική κάθε στιγμή, σύμφωνα με τις συνθήκες που αλλάζουν, και που θα συνεισφέρει στην ταξική πάλη, για τον επαναστατικό στόχο, χωρίς να αποκηρύσσει τις αρχές του.

Ένα Κομμουνιστικό Κόμμα ικανό να διευθύνει και να διευθύνεται από την εργατική τάξη και το σύνολο του εργαζόμενου λαού μέσα από την καθημερινή του δουλειά, το παράδειγμα των μελών του, και τη δέσμευσή του στους κοινωνικούς, πολιτικούς, συνδικαλιστικούς αγώνες της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας.

Ένα ΚΚ παρόν στους χώρους δουλειάς, στο νευραλγικό κέντρο της καπιταλιστικής κοινωνίας, με ικανότητα να αναπτύσσει την πολιτική πάλη εκεί όπου εκδηλώνεται η βασική αντίθεση του καπιταλισμού.

Ένα ΚΚ ικανό να ενσαρκώνει τη μέγιστη ενότητα μεταξύ των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους εκμεταλλευτές, σε αντίθεση με όλες αυτές τις θέσεις που οδηγούν στο διχασμό και τη σύγκρουση στους κόλπους του εργαζόμενου λαού προς όφελος των καπιταλιστών.

Το παράδειγμά μας είναι οι καλύτεροι αγωνιστές και αγωνίστριες του λαού μας. Εκείνοι που, στις πιο δύσκολες στιγμές, ήταν ικανοί να συνεχίσουν να αγωνίζονται για την τάξη τους και τον λαό τους, που θυσιάστηκαν για τα συμφέροντά του και που δεν εγκατέλειψαν ποτέ την πάλη για μια σοσιαλιστική-κομμουνιστική Ισπανία.

Καλούμε την εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό να οργανωθεί για να φτιάξει αυτή τη χώρα, όπου η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής θα έχει κοινωνικό χαρακτήρα, από όλους και όλες. Να κατακτήσει και να φτιάξει αυτή την κυρίαρχη χώρα που θα αποδεσμευτεί από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Να φτιάξει αυτή τη χώρα στην οποία η εργατική τάξη θα πάρει αποφασιστικά την εξουσία στα χέρια της για την άμυνα και προώθηση των δικών της συμφερόντων και όχι των συμφερόντων άλλων κοινωνικών τάξεων. Για να κατακτήσει και να φτιάξει αυτή τη χώρα που θα είναι οριστικά η Ισπανία του πολιτισμού και της δουλειάς και όχι η Ισπανία των παράσιτων και του κεφαλαίου.

Η ταξική πάλη δεν αναστέλλεται σε καμιά στιγμή, και για αυτό η πάλη των κομμουνιστών πρέπει να είναι πιο αποτελεσματική, οργανωμένη, πιο φιλόδοξη. Η τάξη μας και ο λαός μας, σε αυτά τα 100 χρόνια κομμουνιστικής πάλης στην Ισπανία, προχωρούσαν όταν το ΚΚ ήταν ισχυρό οργανωμένο και επαναστατικό.

Η τάξη μας και ο λαός μας θα είναι πιο δυνατοί με ένα πιο δυνατό KK Eργαζομένων της Ισπανίας.

Ζήτω η πρώτη επέτειος του ΚΚ Εργαζομένων της Ισπανίας!
Ζήτω τα 100 χρόνια της κομμουνιστικής πάλης στην Ισπανία!
Ζήτω ο αγώνας της εργατικής τάξης!

ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Εργαζομένων της Ισπανίας
6 Απριλίου 2020