Ο Τσίπρας “ανέλαβε την πολιτική ευθύνη” για τα σκοτεινά κέντρα που θέλουν να τον ρίξουν
Το νόημα είναι περίπου το εξής: αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη, αλλά φταίνε όλοι οι άλλοι και κυρίως αυτοί που προσπαθούν να μας ρίξουν. Και δεν αποδίδουμε τώρα ευθύνες, γιατί θα ήταν δειλία, ενώ εμείς είμαστε γενναίοι και παραμένουμε ατρόμητοι στις καρέκλες μας.
Ήταν τόσο πετυχημένο το σόου που έστησαν χτες βράδυ με τη συνέντευξη τύπου Τόσκα, Τζανακόπουλου και ΣΙΑ, που αναγκάστηκαν σήμερα να στήσουν καινούριο, για να το μαζέψουν και να διασκεδάσουν τις αλγεινές εντυπώσεις από χτες.
Ο Τσίπρας ανέλαβε στον πρόλογο την πολιτική ευθύνη ως πρωθυπουργός, κάνοντας δηλαδή το αυτονόητο που “ξέχασαν” να κάνουν οι υπουργοί της κυβέρνησής του, και αμέσως μετά επανέλαβε κατά γράμμα την υπερασπιστική τους γραμμή με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα: ακραίες καιρικές συνθήκες, σκοτεινά κέντρα, το φαύλο παρελθόν, αυθαιρεσίες και αυθαίρετα. Ό,τι ακριβώς έλεγε δηλαδή το σενάριο της χτεσινής παράστασης, αλλά με διαφορετική εισαγωγή, για να κερδίσει το ευρύ κοινό.
Το νόημα είναι περίπου το εξής: αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη, αλλά φταίνε όλοι οι άλλοι και κυρίως αυτοί που προσπαθούν να μας ρίξουν. Και δεν αποδίδουμε τώρα ευθύνες, γιατί θα ήταν δειλία, ενώ εμείς είμαστε γενναίοι και παραμένουμε ατρόμητοι στις καρέκλες μας.
Μα τότε για τι ακριβώς αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, αφού μάλιστα όλα ήταν καλώς καμωμένα, χωρίς σοβαρά λάθη; Και τι άλλου είδους ευθύνη υπάρχει εκτός από την πολιτική; Ο Παπανδρέου αναλάμβανε πχ την πολιτική ευθύνη για το 89′, για να αποποιηθεί την ποινική, κάνοντας αποδιοπομπαίους τράγους μερικούς υπουργούς του, που ήταν χωμένοι στα σκάνδαλα. Εδώ το κυβερνητικό αφήγημα μας λέει πως όλοι έκαναν αυτό που έπρεπε, συνεπώς για ποια και τι είδους ευθύνη μιλάμε;
Η κοροϊδία-παράσταση συνεχίζεται. Και αλλάζουν μόνο οι λεπτομέρειες και οι διάλογοι, σαν τα σενάρια που ακολουθεί μια επιχείρηση για τη διαχείριση του (λογιστικού ή πολιτικού, το ίδιο είναι) κόστους.